پرش به محتوا

حصن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۳۹۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲
 
خط ۲۲: خط ۲۲:
یهود برای حفظ خود: در آن منطقه وسیع خیبر قلعه‌هایی چند احداث کره بودند که آنها را [[حصن]] می‌نامیدند برخی از آنها به اندازه‌ای وسیع بودند که چند قلعه کوچک‌تر را در خود جای داده بود. می‌توان گفت که گاه مجموعه چند [[حصن]]، یک حصن بزرگ را تشکیل می‌داده است. از جمله، [[نظارت]] نامی است که بر چند قلعه شامل: قلعه [[ناعم]]، [[حصن صعب بن معاذ]] و قلعه الزبیر اطلاق می‌شد... منطقه شق... شامل: حصن ابی و نزار بوده است. ناگفته نماند، که حصن صعب بن معاذ چند اُطُم یعنی قلعه‌های کوچک داشته است- اطم به [[خانه]] بزرگ با دیوارهای قلعه مانند گفته می‌شد- و همچنین شق دارای حصونی بوده است که اولین آنها حصن ابی... و حصن نزار بوده که از آن به عنوان اشد [[اهل]] الشق یاد شده»<ref>رسول جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۵۶۶.</ref>.
یهود برای حفظ خود: در آن منطقه وسیع خیبر قلعه‌هایی چند احداث کره بودند که آنها را [[حصن]] می‌نامیدند برخی از آنها به اندازه‌ای وسیع بودند که چند قلعه کوچک‌تر را در خود جای داده بود. می‌توان گفت که گاه مجموعه چند [[حصن]]، یک حصن بزرگ را تشکیل می‌داده است. از جمله، [[نظارت]] نامی است که بر چند قلعه شامل: قلعه [[ناعم]]، [[حصن صعب بن معاذ]] و قلعه الزبیر اطلاق می‌شد... منطقه شق... شامل: حصن ابی و نزار بوده است. ناگفته نماند، که حصن صعب بن معاذ چند اُطُم یعنی قلعه‌های کوچک داشته است- اطم به [[خانه]] بزرگ با دیوارهای قلعه مانند گفته می‌شد- و همچنین شق دارای حصونی بوده است که اولین آنها حصن ابی... و حصن نزار بوده که از آن به عنوان اشد [[اهل]] الشق یاد شده»<ref>رسول جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۵۶۶.</ref>.
علاوه بر قلعه‌های مذکور به نام دژهای دیگری در [[تاریخ]] بر می‌خوریم، نظیر: وطیح، سلالم [[قموص]]، کتیبه و نشطاه.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۲۵۴.</ref>
علاوه بر قلعه‌های مذکور به نام دژهای دیگری در [[تاریخ]] بر می‌خوریم، نظیر: وطیح، سلالم [[قموص]]، کتیبه و نشطاه.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۲۵۴.</ref>
==[[حصون]]==
{{متن قرآن|...مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ...}}<ref>«اوست که کافران اهل کتاب را از خانه‌هایشان در نخستین گردآوری بیرون راند (هر چند) شما گمان نمی‌کردید که بیرون روند و (خودشان) گمان می‌کردند که دژهایشان بازدارنده آنان در برابر خداوند است اما (اراده) خداوند از جایی که گمان نمی‌بردند بدیشان رسید و در دل‌هایشان هراس افکند؛ به دست خویش و به دست مؤمنان خانه‌های خویش را ویران می‌کردند؛ پس ای دیده‌وران پند بگیرید!» سوره حشر، آیه ۲.</ref>.
ملخص سرگذشتی که مورد اشاره این [[آیه]] و در اصل [[سوره حشر]] است از این قرار هفتم می‌باشد:
در [[سرزمین مدینه]] سه گروه از [[یهود]] ساکن بودند: [[بنی نضیر]]، [[بنی قریظه]]، [[بنی قینقاع]].
[[یهودیان]] بنی نضیر با [[پیامبر]] [[پیمان]] بسته بودند ولی عهدشان را شکستند. اینان در [[خیبر]] قلعه‌های مستحکمی داشتند. «یهودیان خیبر با افراد [[قبیله غطفان]] که در آن [[زمان]] [[سربازان]] مزدوری بودند تماس گرفتند و به آنها در ازای [[جنگ]] با [[مسلمانان]] پیشنهاد محصولات زراعی‌شان شامل میوه‌ها و خرما را دادند. آنها همچنین با [[قبایل]] [[فدک]]، تیما و وادی القرا پیمان بستند تا [[حمله]] ناگهانی را به [[مدینه]] [[سازماندهی]] نمایند. با مطلع شدن از نقشه‌های آنها، [[رسول خدا]]{{صل}} مسلمانان را که [[شاهد]] [[حدیبیه]] بودند به سوی خیبر برد تا به [[توطئه]] یهودیان و هم‌پیمانی‌شان بر [[ضد]] مسلمانان خاتمه دهد»<ref>اطلس قرآن، ص۲۸۰.</ref>. خیبر را ۷ قلعه به نام‌های [[ناعم]]، قموس، [[کتیبه]]، شق، نطاه، وطیع و [[سلالم]] بود<ref>سهراب اسدی تویسرکانی، قصه‌های قرآن، ص۳۹۰.</ref>.
'''پایان توطئه''': حصون یعنی قلعه‌ها. قلعه‌ها یکی پس از دیگری [[سقوط]] کردند و مسلمانان [[پیروز]] شدند. این [[غزوه]] در [[جمادی الاول]] [[سال]] هفتم [[قمری]] رخ داد.
'''منطقه خیبر''': «در حال حاضر این منطقه از جاهای دیدنی اطراف مدینه به شمار می‌رود؛ در منطقه خیبر حدود پنجاه روستا وجود دارد که مهم‌ترین آنها «الشریف» مرکز بخش است و اداره‌های دولتی در آنجا قرار دارد»<ref>راهنمای حج و عمره، ج۳، ص۹۶.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص۴۵۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۴۳

ویرایش