برهان امکان و وجوب: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت امام در آثار مختلف خود با توضیح معنا و اقسام مختلف امکان به تقریر آن پرداخته است و متذکر می‌شود که ذات ممکن‌الوجود از ذات خود، لیس و عدم است و از ناحیه علت، هستی و أیس خود را دریافت می‌کند که آن وجودش نیز وجود ربط و عین‌الربط و التعلق است<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۱، ص۲۶، ۲۷، ۶۷؛ ج۲، ص۱۷ و ۱۸؛ الطلب و الاراده، ص۶۹.</ref>. ایشان درباره مناط احتیاج موجود حادث قول [[حکما]] (امکان ذاتی) را بر قول [[متکلمان]] (حدوث) ترجیح داده<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۱، ص۴۱.</ref> و به [[نقد]] [[شبهات]] [[مخالفان]] [[برهان]] فوق (قایلان به اتفاق و صدفه) می‌پردازد<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۱، ص۳۳.</ref>. ایشان مانند سایر حکمای [[حکمت متعالیه]]، اهتمام بیشتر خود را بر [[اثبات]] و تقویت [[برهان صدیقین]] مبذول داشته است.