پرش به محتوا

اقتصاد در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'عمربن' به 'عمر بن'
جز (جایگزینی متن - 'احداث' به 'احداث')
جز (جایگزینی متن - 'عمربن' به 'عمر بن')
خط ۱۶: خط ۱۶:
عثمان چراگاه‌های اطراف [[مدینه]] را به [[بنی امیه]] اختصاص داد و [[فدک]] را به [[مروان]] بخشید و دستور داد تا از بیت المال صد هزار درهم به او بدهند. [[زید بن ارقم]]، [[مسئول بیت المال]]، نزد عثمان آمد و در حالی که می‌گریست کلیدها را جلوی او نهاد. عثمان گفت: آیا از این که دخترم را عروس کردم می‌گریی؟ زید گفت: نه، بلکه من [[گمان]] کردم که تو این [[مال]] را عوض اموالی که در [[زمان رسول خدا]] {{صل}} [[انفاق]] کردی، دریافت نمودی. به [[خدا]] قسم اگر به مروان صد درهم داده شود، بسیار زیاد است. سپس عثمان گفت: پسر ارقم، کلیدها را بگذار تا غیر تو را [[انتخاب]] کنیم<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref>.
عثمان چراگاه‌های اطراف [[مدینه]] را به [[بنی امیه]] اختصاص داد و [[فدک]] را به [[مروان]] بخشید و دستور داد تا از بیت المال صد هزار درهم به او بدهند. [[زید بن ارقم]]، [[مسئول بیت المال]]، نزد عثمان آمد و در حالی که می‌گریست کلیدها را جلوی او نهاد. عثمان گفت: آیا از این که دخترم را عروس کردم می‌گریی؟ زید گفت: نه، بلکه من [[گمان]] کردم که تو این [[مال]] را عوض اموالی که در [[زمان رسول خدا]] {{صل}} [[انفاق]] کردی، دریافت نمودی. به [[خدا]] قسم اگر به مروان صد درهم داده شود، بسیار زیاد است. سپس عثمان گفت: پسر ارقم، کلیدها را بگذار تا غیر تو را [[انتخاب]] کنیم<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref>.


در این دوره بخشش قطائع و صرافی و [[زمین]] موات بسیار فزاینده شده بود، و با وجود این که عمربن خطاب در [[کوفه]] [[اقدام]] به [[اقطاع]] نمود، به [[طلحه]] و [[جریر بن عبدالله]] و [[اربیل بن عمرو]] بخشید<ref>طبری، تاریخ الامم والرسل والملوک، ج۳، ص۵۸۹.</ref>. اما عثمان در بخشش قطائع فردی سخاوتمند و [[اهل]] [[مسامحه]] بود. بنابراین بسیاری از بزرگان [[صحابه]]، زمین‌هایی را بخشید که گاه به مساحت یک روستا بود. [[عثمان بن عفان]]... و به [[خباب]] [[صنعا]] را بخشید. همچنین قریه هرمزان را به [[سعد بن مالک]] اعطا نمود<ref>ابویوسف، ابن آدم و ابن رجب، کتاب الخراج، ص۶۲؛ بلاذری، فتوح البلدان، ص۲۷۲ – ۲۷۳.</ref>.
در این دوره بخشش قطائع و صرافی و [[زمین]] موات بسیار فزاینده شده بود، و با وجود این که عمر بن خطاب در [[کوفه]] [[اقدام]] به [[اقطاع]] نمود، به [[طلحه]] و [[جریر بن عبدالله]] و [[اربیل بن عمرو]] بخشید<ref>طبری، تاریخ الامم والرسل والملوک، ج۳، ص۵۸۹.</ref>. اما عثمان در بخشش قطائع فردی سخاوتمند و [[اهل]] [[مسامحه]] بود. بنابراین بسیاری از بزرگان [[صحابه]]، زمین‌هایی را بخشید که گاه به مساحت یک روستا بود. [[عثمان بن عفان]]... و به [[خباب]] [[صنعا]] را بخشید. همچنین قریه هرمزان را به [[سعد بن مالک]] اعطا نمود<ref>ابویوسف، ابن آدم و ابن رجب، کتاب الخراج، ص۶۲؛ بلاذری، فتوح البلدان، ص۲۷۲ – ۲۷۳.</ref>.


نویسندگان کتاب الخراج نقل می‌کند که نه [[رسول خدا]] {{صل}} و نه [[ابوبکر]] و نه [[عمر]] زمینی را نبخشیدند و اول فردی که زمین را بخشید و آن را فروخت، عثمان بود<ref>کتاب الخراج، ص۷۹.</ref>. این نقل با سایر نقل‌های [[تاریخی]] درباره [[اقطاعات]] [[پیامبر]]، ابوبکر و عمر سازگاری ندارد؛ ولی [[تأیید]] می‌کند که اولین فروشنده زمین‌های عمومی عثمان بود.
نویسندگان کتاب الخراج نقل می‌کند که نه [[رسول خدا]] {{صل}} و نه [[ابوبکر]] و نه [[عمر]] زمینی را نبخشیدند و اول فردی که زمین را بخشید و آن را فروخت، عثمان بود<ref>کتاب الخراج، ص۷۹.</ref>. این نقل با سایر نقل‌های [[تاریخی]] درباره [[اقطاعات]] [[پیامبر]]، ابوبکر و عمر سازگاری ندارد؛ ولی [[تأیید]] می‌کند که اولین فروشنده زمین‌های عمومی عثمان بود.
۲۱۸٬۱۲۲

ویرایش