حبیب بن مظاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[طبری]] و دیگر مؤرخان از [[ابومخنف]] [[نقل]] می‌کنند: وقتی [[عمر سعد]] با چهار هزار نیرو، وارد [[کربلا]] شد، ابتدا خواست [[عزرة بن قیس أحمسی]] را به عنوان [[نماینده]] خود نزد حضرت بفرستد، اما او چون از جمله کسانی بود که برای [[امام]] {{ع}} [[نامه]] [[دعوت]] نوشته بود، حیا کرد [[خدمت]] آقا برود، [[عمر سعد]] به هر کدام از بزرگان [[کوفه]] که [[نامه]] برای [[دعوت]] [[امام]] {{ع}} داده بودند، پیشنهاد داد، حاضر نشدند [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} بروند و از او سؤال کنند برای چه به این دیار و به چه قصدی آمده است؟ لذا [[کثیر بن عبدالله شعبی]] که مردی سفاک و بی‌باک بود، حاضر شد به نزد [[امام حسین]] {{ع}} برود و ببیند حضرت برای چه به این دیار آمده و قصد او چیست؟ اما [[ابو ثمامه صائدی]] که [[کثیر بن عبدالله شعبی]] را می‌شناخت که او مردی [[جسور]] و هتاک است، جلو او را گرفت و گفت: باید شمشیرت را بگذاری بعد وارد [[خیمه]] آقا [[امام حسین]] {{ع}} شوی؟ [[کثیر بن عبدالله شعبی]] حاضر نشد بدون [[شمشیر]] بر [[امام]] {{ع}} وارد شود اما [[ابو ثمامه]] این بار باوفای [[کربلا]] هم اجازه نداد او وارد شود لذا [[کثیر بن عبدالله شعبی]] به [[سپاه عمر سعد]] بدون نتیجه مراجعت کرد.

وقتی [[قرة بن قیس حنظلی]] سخنان مستدل [[امام]] {{ع}} را شنید خواست به اردوگاه [[عمر سعد]] برگردد و پاسخ [[امام]] را به اطلاع او رساند، حبیب بن مظاهر جلو آمد و به او گفت: ای [[قرة بن قیس حنظلی]]، وای بر تو کجا می‌روی؟ پیش [[قوم]] ستم‌گران؟ بیا و این مرد را [[یاری]] کن که به واسطه پداران او، [[خداوند]] ما و تو را به [[کرامت]] و [[بزرگواری]] رسانده است.