شبیب بن یزید شیبانی خارجی: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== در سال ۷۶ یکی از خوارج به نام صالح بن مسرح تمیمی که فردی زاهد و عابد با چهره‌ای زرد بود و به کوفه رفت و آمد داشت، در صدد قیام بر آمد. شبیب بن یزی...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
سفیان بن ابرد - [[فرمانده لشکر]] اعزامی از شام - بر [[منبر]] کوفه، ضمن [[تحقیر]] کوفیان اعلام داشت که حاضر نیست با چنین مردمی به [[جنگ]] شبیب برود، مگر آنها که در [[سپاه]] عتاب و [[زهره]] نبوده‌اند. شبیب نیز پیش آمد و در [[حمام اعین]] مستقر شد. حجاج هزار نفر را شامل دویست تن [[اهل شام]] و هشتصد تن از [[مردم کوفه]] که در [[نبرد]] قبلی حضور نداشتند به مقابله او فرستاد. شبیب بر آنها [[حمله]] آورد و فرمانده لشکر حجاج را کشت و بقیه فرار کردند. خوارج به سوی کوفه [[هجوم]] آوردند و از پل گذشتند؛ سپس پل را بریدند و مقابل [[شهر]] [[اردو]] زدند. [[حجاج]] خود همراه [[لشکر]] [[شام]] و [[مردم کوفه]] به صحنه [[جنگ]] آمد. پس از نبردی سنگین عده‌ای از [[لشکریان]] حجاج توانستند از پشت به اردوی [[شبیب]] [[یورش]] برند و آن را [[آتش]] زنند و [[همسر]] او [[غزاله]] را به [[قتل]] رسانند. شبیب با [[مشاهده]] این وضع از [[کوفه]] عقب نشست و به حدود کرمان رفت<ref>نک: تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۷۴؛ و به تفصیل: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۰-۱۰۲.</ref>. | سفیان بن ابرد - [[فرمانده لشکر]] اعزامی از شام - بر [[منبر]] کوفه، ضمن [[تحقیر]] کوفیان اعلام داشت که حاضر نیست با چنین مردمی به [[جنگ]] شبیب برود، مگر آنها که در [[سپاه]] عتاب و [[زهره]] نبوده‌اند. شبیب نیز پیش آمد و در [[حمام اعین]] مستقر شد. حجاج هزار نفر را شامل دویست تن [[اهل شام]] و هشتصد تن از [[مردم کوفه]] که در [[نبرد]] قبلی حضور نداشتند به مقابله او فرستاد. شبیب بر آنها [[حمله]] آورد و فرمانده لشکر حجاج را کشت و بقیه فرار کردند. خوارج به سوی کوفه [[هجوم]] آوردند و از پل گذشتند؛ سپس پل را بریدند و مقابل [[شهر]] [[اردو]] زدند. [[حجاج]] خود همراه [[لشکر]] [[شام]] و [[مردم کوفه]] به صحنه [[جنگ]] آمد. پس از نبردی سنگین عده‌ای از [[لشکریان]] حجاج توانستند از پشت به اردوی [[شبیب]] [[یورش]] برند و آن را [[آتش]] زنند و [[همسر]] او [[غزاله]] را به [[قتل]] رسانند. شبیب با [[مشاهده]] این وضع از [[کوفه]] عقب نشست و به حدود کرمان رفت<ref>نک: تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۷۴؛ و به تفصیل: تاریخ طبری، ج۵، ص۵۰-۱۰۲.</ref>. | ||
سرانجام شبیب پس از تجدید قوا از کرمان به [[اهواز]] آمد و [[سفیان بن ابرد]] کنار پل دجیل<ref>دُجَیل: (همان رود کارون) نهری در اهواز که اردشیر بابکان از شاهان ایران آن را حفر کرده بود. نام این نهر در زمان ساسانیان «دیلدا کودک» بود که معنایش «دجله کوچک» است. این رود از سرزمین اصفهان سرچشمه گرفته و نزدیکی آبادان به دریای فارس می‌ریزد. این رود وقایعی را از خوارج به خود دیده است؛ از جمله غرق شبیب خارجی (معجم البلدان، ج۲، ص۴۴۳).</ref> اهواز به مقابله او شتافت. پس از یک درگیری شدید، صبح [[روز]] بعد در حالی که شبیب برای ادامه [[نبرد]] از پل می‌گذشت، با [[لغزش]] اسبش در آب افتاد و [[غرق]] شد و یارانش فرار کردند. آن‌گاه [[جسد]] او را از آب گرفتند و سرش را بریدند و برای حجاج فرستادند. به [[روایت]] دیگری یکی از [[یاران]] او که از [[کشتار]] [[عشیره]] خود توسط شبیب، [[کینه]] وی را در [[دل]] داشت با بریدن پل، باعث [[ترس]] اسب شبیب، و در نتیجه غرق شدن او شد. به قولی سفیان بن ابرد پل را قطع کرد و در نتیجه کشتی‌ها برگشت و شبیب غرق شد<ref>نک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۷۱-۵۷۲.</ref> (سال ۷۷ یا ۷۸).<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۳۹۸.</ref> | سرانجام شبیب پس از تجدید قوا از کرمان به [[اهواز]] آمد و [[سفیان بن ابرد]] کنار پل دجیل<ref>دُجَیل: (همان رود کارون) نهری در اهواز که اردشیر بابکان از شاهان ایران آن را حفر کرده بود. نام این نهر در زمان ساسانیان «دیلدا کودک» بود که معنایش «دجله کوچک» است. این رود از سرزمین اصفهان سرچشمه گرفته و نزدیکی آبادان به دریای فارس می‌ریزد. این رود وقایعی را از خوارج به خود دیده است؛ از جمله غرق شبیب خارجی (معجم البلدان، ج۲، ص۴۴۳).</ref> اهواز به مقابله او شتافت. پس از یک درگیری شدید، صبح [[روز]] بعد در حالی که شبیب برای ادامه [[نبرد]] از پل می‌گذشت، با [[لغزش]] اسبش در آب افتاد و [[غرق]] شد و یارانش فرار کردند. آن‌گاه [[جسد]] او را از آب گرفتند و سرش را بریدند و برای حجاج فرستادند. به [[روایت]] دیگری یکی از [[یاران]] او که از [[کشتار]] [[عشیره]] خود توسط شبیب، [[کینه]] وی را در [[دل]] داشت با بریدن پل، باعث [[ترس]] اسب شبیب، و در نتیجه غرق شدن او شد. به قولی سفیان بن ابرد پل را قطع کرد و در نتیجه کشتی‌ها برگشت و شبیب غرق شد<ref>نک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۷۱-۵۷۲.</ref> (سال ۷۷ یا ۷۸).<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۳۹۸.</ref> | ||
*از سران و [[سرداران]] بزرگ [[خوارج]] و از پهلوانان و جنگاوران نامدار. او از [[مخالفان]] سرسخت [[بنی امیه]] و نیز از ناصبیان و [[دشمنان امیرالمؤمنین]] علی{{ع}} بود. و در جنگ‌های متعدد بر [[سپاهیان]] [[حجاج]] [[پیروز]] شد و [[فرماندهان]] آنان را کشت و سرانجام حجاج خود با لشکری بزرگ به [[رویارویی]] او رفت و ناکام بازگشت تا آنکه [[عبدالملک بن مروان]] سپاهی از [[شام]] به کمک حجاج فرستاد. در این [[جنگ]] بسیاری از [[یاران]] [[شبیب]] کشته شدند و خود او هنگام عبور از پل دجیل (کارون) در نزدیکی [[اهواز]] در رودخانه افتاد و [[غرق]] شد. [[فرقه]] شبیبیه از فرق خوارج به او منسوب است. از [[دلاوری]]، [[بی‌باکی]] و [[جنگاوری]] او داستان‌ها در کتب [[تاریخی]] و ادبی نقل شده است.<ref>اعلام، ج ۳، ص۱۵۶؛ المنجد، ص۳۸۴.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]]، ج۲، ص ۱۳۰۵.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']] | # [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']] | ||
# [[پرونده:IM009869.jpg|22px]] [[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||