امام سجاد علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

امام سجاد علیه‌السلام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۹

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش

@@ خط ۳۹: / خط ۳۹: @@
 == القاب و کنیه‌ها ==
-از [[القاب امام سجاد]] {{ع}}، [[زین‌العابدین]]<ref>اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶؛ عسقلانی، ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۷، ص۲۶۹؛ ابن کثیر، اسماعیل، البدایة والنهایة، ج۹، ص۱۲۱.</ref>، [[سجاد]] <ref>ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الاخبار، ج۱، ص۱۴۹؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶؛ ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابوطالب، ج۳، ص۳۰۴.</ref>، زکی<ref>اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶.</ref> و [[ذوالثفنات]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۲۳۳؛ ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الاخبار، ج۱، ص۱۴۹؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶.</ref> است و [[کنیه]] ایشان [[ابوالحسن ثانی]] و ابومحمد است<ref>مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۱۳۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۰۴؛ [[محسن میرزاپور|میرزاپور، محسن]]، [[امامت امام زین العابدین (مقاله)|امامت امام زین العابدین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۵.</ref>
+از [[القاب امام سجاد]] {{ع}}، [[زین‌العابدین]]<ref>اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶؛ عسقلانی، ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۷، ص۲۶۹؛ ابن کثیر، اسماعیل، البدایة والنهایة، ج۹، ص۱۲۱.</ref>، [[سجاد]] <ref>ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الاخبار، ج۱، ص۱۴۹؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶؛ ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابوطالب، ج۳، ص۳۰۴.</ref>، زکی<ref>اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶.</ref> و [[ذوالثفنات]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرایع، ج۱، ص۲۳۳؛ ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الاخبار، ج۱، ص۱۴۹؛ اربلی، ابن ابوالفتح، کشف الغمة، ج۲، ص۲۸۶.</ref> است و [[کنیه]] ایشان [[ابوالحسن ثانی]] و ابومحمد است<ref>مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۱۳۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۰۴؛ [[محسن میرزاپور|میرزاپور، محسن]]، [[امامت امام زین العابدین (مقاله)|امامت امام زین العابدین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۵.</ref>
 == [[فضائل]] و [[مناقب]] ==
@@ خط ۷۷: / خط ۷۷: @@
 امام سجاد {{ع}} در دوران [[خلافت یزید]] به [[امامت]] رسید و دوران [[بحرانی]] [[خلافت]] [[عبدالله بن زبیر]] و [[مروانیان]] از جمله [[عبدالملک مروان]] را [[شاهد]] بود و حدود ۳۵ سال امامت کرد. آغاز امامت [[حضرت سجاد]] {{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام {{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[پنج تن]] از [[امویان]] در سال‌های‌ [[زندگی]] امام سجاد به [[حکومت]] رسیدند: [[یزید بن معاویه]]، [[معاویة بن یزید]]، [[مروان بن حکم]]، [[عبدالملک مروان]] و [[ولید بن عبدالملک]]<ref>اعلام الوری‌، ۲۵۲.</ref>. [[امام]] {{ع}} [[با تدبیر]] و سیاستی ویژه [[تعالیم]] [[راستین]] [[اسلام]] را بیان می‌کرد و برای [[حفظ]] [[مکتب]] از چند راه وارد شد:
 # بیان حقایق [[دین]] در قالبی نوین و شرح و [[تبیین معارف الهی]] در قالب [[دعا]] که حاصل آن کتاب [[شریف]] [[صحیفه سجّادیه]] ([[زبور]] [[آل]] [[محمّد]] {{صل}}) و [[مناجات]] [[خمس]] عشر و ده‌ها دعای کوچک و بزرگ دیگر است. این [[دعاها]] که به منزله [[قرآن]] صاعدند، دایرة المعارفی از دانش‌های گوناگون [[اسلامی]] است.
-# [[حفظ]] دستاوردهای [[قیام]] [[عاشورا]] و زنده نگه داشتن خاطره [[شهدا]] به ویژه [[سید الشهداء]]: [[امام]] از هر فرصتی برای این کار استفاده می‌کرد؛ از فردای [[عاشورا]] که در [[کوفه]] با [[سخنرانی]] خود، [[شهر]] را منقلب کرد تا روزی که با ایراد [[خطبه]] در [[مسجد]] جامع [[شام]] [[یزید]] را به [[وحشت]] انداخت و پریشان کرد. هر جا آبی می‌دید یا غذایی یا [[ذبح]] گوسفندی و... با [[بهترین]] وجه یاد عاشوراییان را زنده می‌کرد. با توجّه به [[شخصیت]] بی‌نظیر و ابهّتی که حضرت داشت، [[گریستن]] او غوغا به پا می‌کرد و هنگامی که درباره این همه [[گریستن]] از او می‌پرسیدند می‌فرمود: "یعقوب [[پیامبر]] دوازده [[فرزند]] داشت، یکی از آنها موقتاً از جلوی چشمش دور شد، آن‌چنان گریست که [[بینایی]] خود را از دست داد؛ ولی من با چشم خود کشته شدن [[پدر]]، [[برادر]]، عمو و هفده تن زنده از [[خویشان]] خود را دیدم، چگونه [[گریه]] نکنم؟"<ref>مناقب ابن شهر آشوب.</ref> و این‌گونه [[فرهنگ]] [[شهادت]] را زنده نگه می‌داشت.
+# [[حفظ]] دستاوردهای [[قیام]] [[عاشورا]] و زنده نگه داشتن خاطره [[شهدا]] به ویژه [[سید الشهداء]]: [[امام]] از هر فرصتی برای این کار استفاده می‌کرد؛ از فردای [[عاشورا]] که در [[کوفه]] با [[سخنرانی]] خود، [[شهر]] را منقلب کرد تا روزی که با ایراد [[خطبه]] در [[مسجد]] جامع [[شام]] [[یزید]] را به [[وحشت]] انداخت و پریشان کرد. هر جا آبی می‌دید یا غذایی یا [[ذبح]] گوسفندی و... با [[بهترین]] وجه یاد عاشوراییان را زنده می‌کرد. با توجّه به [[شخصیت]] بی‌نظیر و ابهّتی که حضرت داشت، [[گریستن]] او غوغا به پا می‌کرد و هنگامی که درباره این همه [[گریستن]] از او می‌پرسیدند می‌فرمود: "یعقوب [[پیامبر]] دوازده [[فرزند]] داشت، یکی از آنها موقتاً از جلوی چشمش دور شد، آن‌چنان گریست که [[بینایی]] خود را از دست داد؛ ولی من با چشم خود کشته شدن [[پدر]]، [[برادر]]، عمو و هفده تن زنده از [[خویشان]] خود را دیدم، چگونه [[گریه]] نکنم؟"<ref>مناقب ابن‌شهرآشوب.</ref> و این‌گونه [[فرهنگ]] [[شهادت]] را زنده نگه می‌داشت.
 # جلوگیری از وقوع [[انحرافات]] اساسی در اصول و مبانی [[فرهنگ]] [[اسلام]] و [[پاسخ‌گویی به شبهات]] وارده از سوی [[دشمنان]] و شرح و تبیین [[معارف قرآنی]] و [[تربیت]] شاگردانی والامرتبه مانند: [[سعید بن جبیر]]، [[سعید بن مسیب]]، [[محمد بن جبیر بن مطعم]]، [[یحیی بن ام الطول]] و [[ابوخالد کابلی]] <ref>شیخ کشی، ابن عمرو، محمد، رجال کشی، ص۱۰۷؛ کوفی، حسین بن سعید، کتاب الزهد، ص۱۰۴- با اندکی اختلاف در اسامی؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۸ و ۶۱ با قدری اختلاف در اسامی افراد-؛ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۲۳۲.</ref> و ایستادن در مقابل علمای [[منحرف]] و درباری و [[تعلیم]] [[زهد]] و [[تقوا]] و [[عبادت]] و [[طاعت]] به [[جامعه]] و در یک جمله [[حفظ]]، توسعه و پیشبرد [[اسلام]] در بعد [[فرهنگ]] و [[دانش]]<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۳۷-۱۳۹؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۶؛ [[محسن میرزاپور|میرزاپور، محسن]]، [[امامت امام زین العابدین (مقاله)|امامت امام زین العابدین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۶؛ [[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۵۴.</ref>.