قبله: تفاوت میان نسخهها
←تغییر قبله
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
از آغاز [[بعثت]] رسول خدا {{صل}} در [[مکه]] و از پس [[وجوب]] نماز، حضرت از سوی خداوند [[فرمان]] یافت تا [[بیتالمقدس]] را قبله خویش قرار دهد و به سوی آن [[نماز]] بگذارد. ایشان در مدت حضور سیزده سالهشان در مکه و نیز اوایل ورودشان به [[مدینه]] به سوی این مکان [[مقدس]] نماز میگزارد. | از آغاز [[بعثت]] رسول خدا {{صل}} در [[مکه]] و از پس [[وجوب]] نماز، حضرت از سوی خداوند [[فرمان]] یافت تا [[بیتالمقدس]] را قبله خویش قرار دهد و به سوی آن [[نماز]] بگذارد. ایشان در مدت حضور سیزده سالهشان در مکه و نیز اوایل ورودشان به [[مدینه]] به سوی این مکان [[مقدس]] نماز میگزارد. | ||
قرار گرفتن بیتالمقدس به عنوان قبله پس از هجرت، دستاویزی برای [[یهودیان]] مدینه شده بود که پیوسته اسباب [[شماتت]] و [[آزار]] رسول خدا {{صل}} را فراهم میآوردند. آنان | قرار گرفتن بیتالمقدس به عنوان قبله پس از هجرت، دستاویزی برای [[یهودیان]] مدینه شده بود که پیوسته اسباب [[شماتت]] و [[آزار]] رسول خدا {{صل}} را فراهم میآوردند. آنان قبله بودن [[بیتالمقدس]] را نشان [[وابستگی]] مسلمانان به یهود و [[تبعیت]] مسلمانان از آنها میدانستند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۵۵۰.</ref>. [[پیامبر خدا]] {{صل}} در حالی که از عیبجوییهای یهود [[غمگین]] بود، در دل شب از منزل خارج شد. ایشان به [[آسمان]] نگاه میکرد و [[منتظر]] امر [[خداوند]] تبارک و تعالی در این باره بود<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۲۷۴؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۱۳.</ref>. | ||
فردای آن روز که حضرت برای [[اقامه نماز]] ظهر به [[مسجد]] "بنیسالم" رفته بود، پس از به جا آوردن دو رکعت از نماز، [[جبرئیل]] نازل شد و با گرفتن بازوی حضرت، ایشان را به سوی کعبه برگرداند. [[مسلمانان]] نیز به [[تبعیت]] از حضرت به سوی [[کعبه]] ایستادند و ادامه [[نماز ظهر]] را خواندند<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۶۳؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۱۳.</ref>. | فردای آن روز که حضرت برای [[اقامه نماز]] ظهر به [[مسجد]] "بنیسالم" رفته بود، پس از به جا آوردن دو رکعت از نماز، [[جبرئیل]] نازل شد و با گرفتن بازوی حضرت، ایشان را به سوی کعبه برگرداند. [[مسلمانان]] نیز به [[تبعیت]] از حضرت به سوی [[کعبه]] ایستادند و ادامه [[نماز ظهر]] را خواندند<ref>علی بن ابراهیم قمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۶۳؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۱۳.</ref>. |