آیا سلیمان پیامبر علم غیب داشت؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از دیدگاه [[علامه طباطبایی]] مقصود از دانستن منطق الطیر در آیه شریفه صرفا صوتهایی نیست که پرندگان در موارد مختلف از خود صادر می‌کنند چرا که ممکن است کسی با دقت در زندگی حیوانات، بتواند زبان آنها را بفهمد، که مثلا چه صدایی علامت خشم، و چه صدایی علامت رضا است، چه صدایی علامت گرسنگی و چه صدایی علامت تشنگی و امثال آن است. بلکه آیه شریفه معنایی دقیق‌تر و وسیع‌تری را بیان می‌کند زیرا سیاق آیه گواهی می‌‏دهد بر اینکه [[حضرت سلیمان]] {{ع}} از نعمتی حدیث می‌‏کند که اختصاصی خودش بوده و در وسع عامه مردم نبوده، که به آن دست یابند و او که بدان دست یافته به عنایت خاص الهی بوده است. علاوه بر آن، بسیاری از حیوانات مثل مورچه و مانند آن صوتی ندارند و اگر هم داشته باشند گوش انسان توانائی شنیدن آنها را ندارد. بنا براین سلیمان در باره فهم زبان و مقصود پرندگان، وحوش وجنیان از یک آگاهی برخوردار است که نمی‌تواند یک علم عادی باشد بلکه جزء آگاهی‌های غیبی محسوب می‌شود که از سوی خداوند افاضه شده است چنانچه سیاق آیه نیز بیانگر آن است<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏۱۵، ص،۳۵۰.</ref>

[[آلوسی]] در ذیل آیه شریفه می‌گوید: دانستن زبان پرندگان مخصوص انبیاء نیست بلکه جایز است خداوند آن آگاهی را در اختیار هرکسی که بخواهد قرار دهد {{عربی|"و یجوز أن یعلم اللّه تعالی منطقها من شاء من عباده و لا یختص ذلک بالأنبیاء ‏‏‏‏‏"}}؛ الخرائج والجرائح: ج۲، ص ۸۳۱، ح۴۷.</ref>. طبق روایات متعدد [[اهل بیت]] {{عم}} نیز دارای علم منطق الطیر بوده‌اند. از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده است که فرمود: [[امام علی]] {{ع}} به [[ابن عباس]] فرمود: همانا خداوند بما زبان پرندگان را آموخت همانطور که به سلیمان آموخته بود<ref>{{عربی|"إِنَ‏ اللَّهَ‏ عَلَّمَنَا مَنْطِقَ‏ الطَّيْرِ كَمَا عَلَّمَهُ‏ سُلَيْمَانَ‏ بْنَ‏ دَاوُدَ مَنْطِقَ‏ كُلِ‏ دَابَّةٍ فِي‏ بَرٍّ أَوْ بَحْر ‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج۲۷، ص ۲۶۴، ح۱۰.</ref>.

[[ضریس کناسی]] می‌گوید: خدمت [[حضرت صادق]] {{ع}} بودم [[ابو بصیر]] نیز بود [[امام]] {{ع}} فرمود: [[حضرت داوود|داوود]] علم پیامبران را به ارث برد، [[حضرت سلیمان|سلیمان]] نیز از [[حضرت داوود|داوود]] به ارث برد، همانا [[پیامبر|محمد]] {{صل}} از [[حضرت سلیمان|سلیمان]] ارث برد و ما از آن حضرت علم را به ارث بردیم، صحف ابراهیم و الواح موسی پیش ماست<ref>الخرائج والجرائح: ج۲، ص ۸۳۱، ح۴۷.</ref>»<ref>[[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص۹۲.</ref>.