رابطه اخلاق و سیاست در سنت اسلامی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

رویکردهای اول و سوم، ساحت‌های مختلفی را برای [[انسان]] مطرح می‌نماید که از یکدیگر جدا هستند. رویکرد دوم نیز با تمرکز بر [[ساحت]] سیاسی، آن را در [[اولویت]] قرار می‌داد، اما در رویکرد [[اسلامی]]، بر [[وحدت]] و پیوند [[اخلاق]] و [[سیاست]] تأکید شده است. از این دیدگاه، [[اخلاق]] و سیاست هر دو معطوف به تأمین [[سعادت]] [[انسانی]] بوده و در نتیجه قانون‌مندی یکسانی بر آنها [[حاکم]] است. [[افلاطون]] و ارسطو نیز چنین رویکردی را پذیرفته‌اند<ref>فرانتس نیومان، آزادی و قدرت و قانون، ترجمه عزت الله فولادوند، (تهران، انتشارات خوارزمی، ۱۳۷۳) ص۴۴-۴۳.</ref>. مبنای بنیادین چنین رویکردی نگرش [[توحیدی]] به تمامی ابعاد [[جهان هستی]] است. بدین‌سان انسان هم در [[زندگی فردی]] و هم در [[زندگی سیاسی]] خویش هنجارهای اخلاقی را رعایت می‌کند. نمونه بارز چنین رویکردی را در [[سیره سیاسی]] بزرگان [[دین]] به ویژه [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} و [[حضرت علی]] {{ع}} می‌یابیم<ref>نهج البلاغه، خطبه ۵؛ محمد باقر المحمودی، نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغه، (بیروت، مؤسسه المحمودی) ج۱، ص۱۵۵.</ref>»<ref>[[غلام رضا بهروز لک|بهروز لک، غلام رضا]]، [[اصول حاکم بر سیره اخلاقی سیاسی پیامبر اسلام (مقاله)|مقاله «اصول حاکم بر سیره اخلاقی سیاسی پیامبر اسلام»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]]، ص ۶۲.</ref>