بنی هاشم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بنی هاشم]] بر اثر سکونت در مجاورت [[کعبه]] از [[قریش]] بِطاح محسوب می‌‌شدند.<ref>المحبر، ص ۱۶۷؛ مروج الذهب، ج ۲، ص ۶۳؛ معجم‌‌البلدان، ج ۱، ص ۴۴۴.</ref> بنی‌‌هاشم [[فرزندان]] [[عمرو]] [[هاشم بن عبد مناف بن قُصَیّ بن کلاب]] جدّ دوم [[پیامبر]] بودند.<ref> المنمق، ص ۲۱؛ النسب، ص ۱۹۶؛ الطبقات، ابن‌‌خیاط، ص ۳۷.</ref> بنی‌‌ عبد شمس بن عبد مناف، بنی مطلّب بن عبد مناف و بنی‌‌نوفل بن عبد مناف از تیره‌‌های هم‌‌عرض بنی‌‌هاشم‌‌اند.<ref> مروج الذهب، ج ۲، ص ۲۹۱ ـ ۲۹۲؛ المنمق، ص ۲۱.</ref><ref>[[سید علی خیرخواه علوی|خیرخواه علوی، سید علی]]، [[بنی عبدالمطلب (مقاله)|مقاله «بنی عبدالمطلب»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶.</ref>.

شیبه که از [[ازدواج]] هاشم با سَلْمی دختر [[زید‌‌ بن عمرو خزرجی]] از بنی نجّار مستقر در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمده بود با [[رحلت]] هاشم مدتی را به همراه [[مادر]] خود در یثرب و در نزد دایی‌های خود ساکن شد؛ ولی پس از مدتی مطّلب (عموی شیبه) او را به مکه‌‌ آورد.<ref>تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۰۱.</ref>بنابر [[روایت]] [[طبری]] شیبه، که با ورود به [[مکّه]] به عبدالمطّلب مشهور شده بود، در سالهای نخست اقامت در [[مکه]] با مشکلی مواجه شد، چرا که دارایی‌های پدرش هاشم پس از آنکه به وسیله عمویش مطلّب به او باز گردانده شد به دست دیگر عمویش [[نوفل]] تصاحب شد. اگرچه این [[اموال]] در پی [[استمداد]] عبدالمطّلب از بنی‌‌نجّار به او بازگردانده شد؛ ولی این امر موجب گردید که نوفل نیز در [[جبهه]] [[مخالفان]] بنی‌‌هاشم قرار گیرد.<ref> تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۴۷ ـ ۲۴۹.</ref> منابع برای عبدالمطلب به [[اختلاف]] ۱۰ <ref>النسب، ص ۱۹۶ ـ ۱۹۷؛ جمهرة انساب العرب، ص ۱۵.</ref> یا ۱۲ <ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص ۹۶ ـ ۹۹؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۱، ص ۷۴ ـ ۷۵.</ref> پسر و ۴<ref> جمهرة انساب العرب، ص ۱۵.</ref> یا ۶ <ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص ۹۶ ـ ۹۹؛ الطبقات، ابن سعد، ج ۱، ص ۷۴ ـ ۷۵.</ref> دختر ذکر کرده‌‌اند که در این میان [[نسل]] [[عبدالمطلب]] به جز [[عبدالله]] از ۴ پسرش یعنی [[حارث]] (فرزند بزرگ عبدالمطلب)، [[ابوطالب]]، [[عباس]] و [[ابولهب]] (عبدالعزی) ادامه یافت.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۱، ص ۷۶؛ جمهرة انساب العرب، ص ۱۵.</ref>

[[پس از ظهور]] [[اسلام]] نیز بنی مطّلب در بسیاری از صحنه‌‌ها دوشادوش بنی‌‌هاشم به [[حمایت از پیامبر]] {{صل}} پرداختند. حضور در [[شعب]] [[ابی طالب]] و [[تحمّل]] سه سال [[سختی]] و مرارت در کنار بنی‌‌هاشم از بزرگ‌‌ترین نمونه‌‌های [[اتحاد]] بنی‌‌مطلّب با بنی‌‌هاشم است <ref>الطبقات، ابن سعد، ج ۱، ص ۱۶۳ ـ ۱۶۴؛ تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۳۱؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۹.</ref>و از همین روست که وقتی [[پیامبر]] {{صل}} می‌‌خواست سهم ذی‌‌القربی را از [[خیبر]] بین بنی‌‌هاشم قسمت کند به بنی‌‌مطّلب نیز سهمی داد و چون این عمل مورد [[اعتراض]] [[جبیر بن مطعم]] و [[عثمان بن عفان]] قرار گرفت و آنان برای خود نیز سهمی از ذی‌‌القربی [[طلب]] کردند پیامبر بنی‌‌مطّلب را [[یار]] و همراه خود در [[جاهلیت]] و اسلام معرفی کرد و آنان را با بنی‌‌هاشم یکی دانست.<ref>صحیح البخاری، ج ۴، ص ۶۸؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۲، ص ۳۲۵.</ref> از [[خزاعه]] نیز به عنوان دیگر [[متحد]] بنی‌‌هاشم یاد می‌‌شود. برخی منابع از [[همراهی]] خزاعه با [[عبدالمطلب]] و همپیمانی با او پس از جریان کشاکش عبدالمطلب و [[نوفل‌‌ بن عبد مناف]] خبر داده‌‌اند.<ref>تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۴۷ ـ ۲۴۹.</ref>