حضرت لوط علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
از جمله [[احکام]] ستم‌گرانه‌ای که از آنها نقل کرده‌اند، این بود که اگر به کسی ستم می‌شد قاضی دستور می‌داد چهار درهم از آن شخص [[ستم دیده]] به عنوان [[جریمه]] بگیرند یا اگر کسی مثلاً [[شکایت]] می‌کرد که فلان کس گوش خر مرا کنده است، قاضی می‌گفت که خرت را به او بسپار تا آنقدر نگاه دارد که گوشش بروید و نیز اگر مردی شکایت می‌کرد که فلانی [[زن]] مرا آنقدر زده است که بچه انداخته، قاضی می‌گفت که زنت را به او بده تا نزد خود نگاه دارد و خرجش را بدهد تا بچه دیگری از آن مرد بیاورد و آن بچه را به جای بچه خودت نزد تو آورد. | از جمله [[احکام]] ستم‌گرانه‌ای که از آنها نقل کرده‌اند، این بود که اگر به کسی ستم می‌شد قاضی دستور می‌داد چهار درهم از آن شخص [[ستم دیده]] به عنوان [[جریمه]] بگیرند یا اگر کسی مثلاً [[شکایت]] می‌کرد که فلان کس گوش خر مرا کنده است، قاضی می‌گفت که خرت را به او بسپار تا آنقدر نگاه دارد که گوشش بروید و نیز اگر مردی شکایت می‌کرد که فلانی [[زن]] مرا آنقدر زده است که بچه انداخته، قاضی می‌گفت که زنت را به او بده تا نزد خود نگاه دارد و خرجش را بدهد تا بچه دیگری از آن مرد بیاورد و آن بچه را به جای بچه خودت نزد تو آورد. | ||
به هر صورت [[مردم]] آن ناحیه به انواع [[ظلم‌ها]]، [[انحرافات]]، [[اعمال زشت]] و کارهای [[بیهوده]] و قضاوت‌های [[ظالمانه]] [[آلوده]] و [[مبتلا]] بودند تا این که [[لوط]] [[پیغمبر]] به میان آنها آمده و به [[تبلیغ]] و [[ارشاد]] ایشان [[همت]] گماشت و [[رسالت]] دشوار خود را [[ابلاغ]] فرمود.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۱۹۲.</ref> | به هر صورت [[مردم]] آن ناحیه به انواع [[ظلم‌ها]]، [[انحرافات]]، [[اعمال زشت]] و کارهای [[بیهوده]] و قضاوت‌های [[ظالمانه]] [[آلوده]] و [[مبتلا]] بودند تا این که [[لوط]] [[پیغمبر]] به میان آنها آمده و به [[تبلیغ]] و [[ارشاد]] ایشان [[همت]] گماشت و [[رسالت]] دشوار خود را [[ابلاغ]] فرمود.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۱۹۲.</ref> | ||
==گفت‌وگوی [[لوط]] با قومش== | |||
پس از آن‌که لوط به میان آن [[مردم]] آمد یا پس از آن‌که مدتی میان آنها توقف کرد و آن [[اعمال]] [[نکوهیده]] را دید، طبق [[فرمان الهی]] به [[موعظه]] و [[اندرز]] آنها پرداخت و زشتی‌های اعمالشان را به آنها گوشزد فرمود و از [[عذاب الهی]] بیمشان داد. | |||
از جمله تذکراتی که لوط به آن مردم می‌داد، همان بود که سایر [[انبیا]] نیز در آغاز دعوتشان به مردم خویش [[تذکر]] می‌دادند و آن این بود که می‌گفت: «مردم چرا [[پرهیز]] نمی‌کنید، من [[پیغمبر]] [[خیرخواهی]] برای شما هستم از [[خدا]] بترسید و اطاعتم کنید»<ref>{{متن قرآن|إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ * إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ * فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ}} «(یاد کن) آنگاه را که برادرشان لوط به آنان گفت: آیا پرهیزگاری نمی‌ورزید؟ * من برای شما پیامبری امینم * پس، از خداوند پروا کنید و از من فرمان برید» سوره شعراء، آیه ۱۶۱-۱۶۳.</ref>. و برای این که [[خیال]] نکنند که از [[دعوت]] خویش منظوری مادی و دریافت مزدی دارد، این نکته را نیز متذکر می‌شد که: «من از شما مزدی برای این کار درخواست نمی‌کنم که مزد من تنها بر عهده [[پروردگار]] جهانیان است». آنگاه [[زشتی]] عملشان را به آنها گوشزد می‌کرد و می‌گفت: «چرا به مردان زمانه رو می‌کنید»<ref>{{متن قرآن|أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ}} «آیا از میان جهانیان با مردان آمیزش می‌کنید؟» سوره شعراء، آیه ۱۶۵.</ref> و به وسیله آنها دفع [[شهوت]] می‌نمایید و همسرانی را که خدا برای شما [[آفریده]]»<ref>{{متن قرآن|وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ}} «و آنچه را از همسرانتان که خدا برایتان آفریده است وا می‌نهید» سوره شعراء، آیه ۱۶۶.</ref> و روی [[قانون]] [[فطری]] [[خلقت]] و [[ناموس]] [[طبیعت]] برای این کار [[خلق]] فرموده «وامی‌گذارید؟ به [[راستی]] که شما مردمی [[متجاوز]] و [[ستمگر]] هستید»<ref>{{متن قرآن|بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ}} «بلکه گروهی تجاوزکارید» سوره شعراء، آیه ۱۶۶.</ref> که از حدّ گذرانده و اسراف‌گرانید و بلکه خود را به [[نادانی]] می‌زنید، یا از [[عقاب]] [[خدا]] و [[کیفر]] اعمالتان [[جهالت]] می‌ورزید! | |||
«شما دست به کار [[زشتی]] زده‌اید که هیچ یک از جهانیان پیش از شما چنین کاری نکرده‌اند، شما پیش مردان می‌روید و راه‌ها را می‌زنید و در انجمن خود (و در حضور دیگران) کارهای ناروا انجام می‌دهید»<ref>{{متن قرآن|وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ}} «و لوط را (یاد کن) آنگاه که به قوم خود گفت: شما آن کار زشت را می‌کنید که در آن هیچ کس از جهانیان، از شما پیش نیفتاده است» سوره عنکبوت، آیه ۲۸.</ref> این چه [[رفتار]] زشتی است که شما دارید، و این چه کارهای [[ناهنجاری]] است که می‌کنید؟ | |||
اما آن [[مردم]] خودسر به جای این که سخنان خیرخواهانه [[لوط]] را به [[جان]] و [[دل]] بپذیرند و از [[غفلت]] و بی‌خبری در آیند و از آن [[کارهای ناپسند]] دست بردارند، به [[گمراهی]] خویش ادامه داده و به [[تهدید]] آن [[پیغمبر]] بزرگوار پرداختند، تا بلکه زبان حق‌گوی او را بیندند و آزادانه [[کارهای زشت]] خود را دنبال کنند. | |||
آنان در جواب لوط گفتند: «ای لوط اگر دست از این سخنان برنداری از این [[دیار]] [[تبعید]] خواهی شد»<ref>{{متن قرآن|قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ}} «گفتند: ای لوط اگر (از این سخنان) دست برنداری بی‌گمان بیرون رانده می‌شوی» سوره شعراء، آیه ۱۶۷.</ref>، و تو را بیرون خواهیم کرد. و با یک‌دیگر گفتند که «[[خاندان]] لوط را از [[شهر]] خود بیرون کنید که اینان مردمانی [[پاکیزه]] جویند»<ref>{{متن قرآن|فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ}} «اما پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بیرون کنید زیرا آنان مردمی هستند که خود را پاک می‌نمایانند» سوره نمل، آیه ۵۶.</ref>، و رفتار ما را [[ناپسند]] می‌دانند. و حتی [[بی‌شرمی]] را از این حد نیز گذرانده و به لوط گفتند: «اگر راست می‌گویی [[عذاب]] خود را بر ما بیاور»<ref>{{متن قرآن|فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ}} «و پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: اگر راست می‌گویی عذاب خداوند را بر سر ما بیاور» سوره عنکبوت، آیه ۲۹.</ref>. | |||
[[لوط]] که چنان دید از [[خدا]] خواست تا او را بر آن [[مردم]] زشت‌کار [[پیروز]] گرداند و خود و خاندانش را از [[رفتار]] [[زشت]] آنها [[نجات]] بخشد و عذاب دردناک خود را بر ایشان بفرستد. [[خدای سبحان]] نیز دعای [[پیغمبر]] خود را [[مستجاب]] فرمود و چند تن از [[فرشتگان]] بزرگ خود را [[مأمور]] نابودی آنها کرد و ایشان را به [[کیفر]] [[اعمال ناشایست]] خود رسانید و لوط و پیروانش را نجات بخشید.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۱۹۹.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||