شجاعت در لغت: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'خواجه طوسی' به 'خواجه طوسی'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'خواجه طوسی' به 'خواجه طوسی') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== تعریف لغوی == | == تعریف لغوی == | ||
معنای شجاعت (courage) در لغتنامه دهخدا چنین آمده است: | معنای شجاعت (courage) در لغتنامه دهخدا چنین آمده است: | ||
«دلیر شدن در [[کارزار]]، صفتی است از صفات اربعه جملیه که [[حد وسط]] است بین [[تهور]] و [[جبن]]. [[دلاوری]]، [[دل]] داری، [[دلیری]]. [[ملاصدرا]] در تعریف شجاعت گوید: «شجاعت خلقی است که [[افعال]] میان تهور و جبن دو طرف [[افراط]] و [[تفریط]] آنند و از رذائلند. | «دلیر شدن در [[کارزار]]، صفتی است از صفات اربعه جملیه که [[حد وسط]] است بین [[تهور]] و [[جبن]]. [[دلاوری]]، [[دل]] داری، [[دلیری]]. [[ملاصدرا]] در تعریف شجاعت گوید: «شجاعت خلقی است که [[افعال]] میان تهور و جبن دو طرف [[افراط]] و [[تفریط]] آنند و از رذائلند. [[خواجه طوسی]] گوید: شجاعت آن است که نفس غضبی، نفس ناطقه را [[انقیاد]] نماید تا در امور هولناک مضطرب نشود و [[اقدام]] بر حسب [[رأی]] او کند تا هم فعلی که کند [[جمیل]] شود و هم صبری که نماید [[محمود]] باشد و بالاخره حد [[اعتدال]] [[غضب]] را شجاعت گویند و طرف [[افراط]] را تهور و طرف نقصان را جبن گویند». | ||
در [[اخلاق ناصری]] آمده است: «حکمای قدیم از قبیل فیثاغورس و سقراط و [[افلاطون]] برای [[سعادت]] و برای فضلیت چهار مرحله مقرر داشتهاند که یکی از آنها شجاعت است»<ref>علیاکبر دهخدا، لغتنامه دهخدا، ج۹، ص۱۲۴۹۲.</ref>. | در [[اخلاق ناصری]] آمده است: «حکمای قدیم از قبیل فیثاغورس و سقراط و [[افلاطون]] برای [[سعادت]] و برای فضلیت چهار مرحله مقرر داشتهاند که یکی از آنها شجاعت است»<ref>علیاکبر دهخدا، لغتنامه دهخدا، ج۹، ص۱۲۴۹۲.</ref>. |