پرش به محتوا

احمد (پیامبر خاتم) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سال' به 'سال'
جز (جایگزینی متن - ' آن‌که ' به ' آنکه ')
جز (جایگزینی متن - 'سال' به 'سال')
خط ۲۹: خط ۲۹:
احمد یکی از نام‌های [[حضرت رسول]] {{صل}} است که در میان [[مسلمانان]] به عنوان [[عَلَم]] و نام خاص به کار می‌رود. نام احمد در میان [[اعراب جاهلی]] گاه گاه دیده می‌شود ولی منبع استعمال این اسم در میان مسلمانان [[قرآن]] است. ظاهراً چنین عبارتی در [[عهد جدید]] وجود ندارد. به همین جهت [[حدس]] زده‌اند که کلمه احمد ترجمه پریکلوتس به معنی مشهور باشد که آن هم محرف برقلیطس است که کنایه از [[روح القدس]] می‌باشد و در [[انجیل یوحنا]] آمده است.  
احمد یکی از نام‌های [[حضرت رسول]] {{صل}} است که در میان [[مسلمانان]] به عنوان [[عَلَم]] و نام خاص به کار می‌رود. نام احمد در میان [[اعراب جاهلی]] گاه گاه دیده می‌شود ولی منبع استعمال این اسم در میان مسلمانان [[قرآن]] است. ظاهراً چنین عبارتی در [[عهد جدید]] وجود ندارد. به همین جهت [[حدس]] زده‌اند که کلمه احمد ترجمه پریکلوتس به معنی مشهور باشد که آن هم محرف برقلیطس است که کنایه از [[روح القدس]] می‌باشد و در [[انجیل یوحنا]] آمده است.  


با توجه به اینکه [[تاریخ]] متن و ترجمه‌های [[انجیل]] دقیقاً مشخص نیست و افزون بر این که کلمه فوق، در زبان یونانی آن عصر رایج نبوده است [[صحت]] این [[حدس]] را ناممکن میسازد. درست است که [[مسلمانان]] پیش از اواسط [[قرن دوم]] کلمه حاکی از [[پیشگویی]] "[[فارقلیط]]" را درباره [[پیغمبر اسلام]] به کار برده‌اند اما کلمه‌ای که به کار برده‌اند یا برقلیطس یونانی است یا ترجمه صحیح آن منحّ مانای آرامی است. [[تطبیق]] منحّما با [[محمد]] فقط به جهت شباهت صوتی این دو کلمه است و ظاهراً از طرف [[مسیحیان]] نومسلمان [[القاء]] شده است. اگرچه نام محمد از [[عهد]] [[حضرت محمد]] {{صل}} به بعد به عنوان نام خاص در میان مسلمانان به کار رفته است و نام‌های [[محمود]]، حمید و حمید در نخستین قرن [[اسلامی]] وجود داشته اما استعمال نام [[احمد]] به صورت نام خاص در میان مسلمانان ظاهراً از حدود[[سال]] ۱۲۵ آغاز شده است. به همین جهت [[استنباط]] شده که کلمه احمد در [[قرآن]] نباید هم چون نام خاص بلکه به صورت صفت در نظر گرفته شود و عَلَمیت آن از زمانی است که حضرت محمد {{صل}} را با فارقلیط یکی دانسته‌اند و اشاراتی را که گاه گاهی در اشعار [[عربی]] قرن نخستین به پیغمبر اسلام {{صل}} به عنوان احمد شده است را با [[ضرورت]] ناشی از وزن شعری توجیه کرده‌اند<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۹، ص۱۲۱۰.</ref>.
با توجه به اینکه [[تاریخ]] متن و ترجمه‌های [[انجیل]] دقیقاً مشخص نیست و افزون بر این که کلمه فوق، در زبان یونانی آن عصر رایج نبوده است [[صحت]] این [[حدس]] را ناممکن میسازد. درست است که [[مسلمانان]] پیش از اواسط [[قرن دوم]] کلمه حاکی از [[پیشگویی]] "[[فارقلیط]]" را درباره [[پیغمبر اسلام]] به کار برده‌اند اما کلمه‌ای که به کار برده‌اند یا برقلیطس یونانی است یا ترجمه صحیح آن منحّ مانای آرامی است. [[تطبیق]] منحّما با [[محمد]] فقط به جهت شباهت صوتی این دو کلمه است و ظاهراً از طرف [[مسیحیان]] نومسلمان [[القاء]] شده است. اگرچه نام محمد از [[عهد]] [[حضرت محمد]] {{صل}} به بعد به عنوان نام خاص در میان مسلمانان به کار رفته است و نام‌های [[محمود]]، حمید و حمید در نخستین قرن [[اسلامی]] وجود داشته اما استعمال نام [[احمد]] به صورت نام خاص در میان مسلمانان ظاهراً از حدودسال ۱۲۵ آغاز شده است. به همین جهت [[استنباط]] شده که کلمه احمد در [[قرآن]] نباید هم چون نام خاص بلکه به صورت صفت در نظر گرفته شود و عَلَمیت آن از زمانی است که حضرت محمد {{صل}} را با فارقلیط یکی دانسته‌اند و اشاراتی را که گاه گاهی در اشعار [[عربی]] قرن نخستین به پیغمبر اسلام {{صل}} به عنوان احمد شده است را با [[ضرورت]] ناشی از وزن شعری توجیه کرده‌اند<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۹، ص۱۲۱۰.</ref>.


غالب محققان [[مسلمان]] و غیر مسلمان قدیم و جدید گفته‌اند که کلمه پاراکلوتوس یونانی یا طبق تلفظ عربی‌اش [[فاراقلیط]] که در [[انجیل یوحنا]] آمده و معنای آن تسلی‌دهنده است و مراد از آن [[روح‌القدس]] انگاشته می‌شود در واقع شکل [[تحریف]] یافته یا [[اشتباه]] واژه بریکلوتوس است که معنای آن بسیار ستوده شده (احمد) است و این ترجمه دقیق یونانی واژه آرامی "مومحنه" می‌باشد. معنای کلمه آرامی موحمنه و واژه یونانی بریکلوتوس یکی بوده است، اولی برابر با محمد و دومی به معنای احمد است. نام احمد برای حضرت محمد {{صل}} هم صفت و هم اسم [[عَلَم]] است، ولی برای سایر [[مردم]] فقط عَلَم است. این نام در [[زمان جاهلیت]] هم کمابیش وجود داشته ولی بسامد آن از نام [[محمد]] کمتر بوده است<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۱، ص۱۲۹.</ref>.
غالب محققان [[مسلمان]] و غیر مسلمان قدیم و جدید گفته‌اند که کلمه پاراکلوتوس یونانی یا طبق تلفظ عربی‌اش [[فاراقلیط]] که در [[انجیل یوحنا]] آمده و معنای آن تسلی‌دهنده است و مراد از آن [[روح‌القدس]] انگاشته می‌شود در واقع شکل [[تحریف]] یافته یا [[اشتباه]] واژه بریکلوتوس است که معنای آن بسیار ستوده شده (احمد) است و این ترجمه دقیق یونانی واژه آرامی "مومحنه" می‌باشد. معنای کلمه آرامی موحمنه و واژه یونانی بریکلوتوس یکی بوده است، اولی برابر با محمد و دومی به معنای احمد است. نام احمد برای حضرت محمد {{صل}} هم صفت و هم اسم [[عَلَم]] است، ولی برای سایر [[مردم]] فقط عَلَم است. این نام در [[زمان جاهلیت]] هم کمابیش وجود داشته ولی بسامد آن از نام [[محمد]] کمتر بوده است<ref>دانشنامه ایران و اسلام، ج۱، ص۱۲۹.</ref>.
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش