احمد بن عامر طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی]] از نسل «[[عامر بن حسان بن شریح]]» است که «[[حسان بن شریح طائی|حسان]]» در [[صفین]]، و «[[عامر بن حسان بن شریح طائی|عامر]]» در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به [[دنیا]] آمد.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از [[اصحاب امام رضا]]{{ع}}بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> که در سال ۱۹۴ هـ آن [[حضرت]] را [[ملاقات]] کرده و از ایشان [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> فرزندش «[[عبدالله بن احمد طائی|عبدالله]]» گفته است که پدرم [[مؤذّن]] [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از وی پسرش عبدالله<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> و [[ابراهیم بن هاشم]] روایت کرده‌اند.<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۴۸.</ref>

[[مامقانی]] به نقل از [[شیخ صدوق]] می‌‌نویسد که [[عبدالله بن احمد طائی]] در سال ۲۶۰ هـ از پدرش «ابوجعد» [[حدیث]] شنیده است.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.</ref> از گفتار [[صدوق]] برداشت می‌‌شود که وی از [[اصحاب امام هادی]] و [[اصحاب امام حسن عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} بوده و تا آن [[زمان]]، بیش از صد سال عمر داشته است.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.</ref> اثر وی نوشته‌ای است که از [[امام رضا]]{{ع}} روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»{{ع}}، «صحیفة الرضا»{{ع}}، «مسند الرضا»{{ع}} و «الرضویات» [[شهرت]] دارد<ref>الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.</ref>