زیاد بن نضر حارثی: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگامی‌ که [[امام]] {{ع}} قصد حرکت به جانب قرارگاه [[نخیله]] نمود و [[فرمان]] کوچ داد، [[زیاد بن نضر حارثی]] و [[شریح بن هانی]] را که بر [[قبایل]] مذحج و [[اشعری]] [[فرمانده]] قرار داده بود، فراخواند و خطاب به زیاد فرمود: "ای زیاد، [[تقوای الهی]] را در هر [[صبح و شام]] رعایت کن و نفست را از گرفتار آمدن، در دام دنیای [[فریبنده]] پاس دار، و در هیچ حالی از [[کید]] بلاهای [[دنیا]] ایمن مباش و بدان اگر نفس خود را از زنگار بسیاری از چیز‌های [[دوست]] و [[دشمن]] نشویی، [[هوای نفس]] بر تو چیره شده و تورا به سوی مضرات بسیاری می‌کشاند، پس نفس خود را از [[ابتلا]] به ضررها منع نما، و آن را از [[خیانت]] و [[ظلم]] و [[تجاوز]] بر [[حذر]] دار، من [[فرماندهی]] این جمع از [[سپاه]] را به تو داده‌ام، مبدا در [[حق]] زیر دستانت [[ستم]] کنی، و بدان که [[برترین]] [[بنده خدا]] نزد پروردگارت، [[پرهیزکارترین]] آنهاست، و همواره از دانایان سپاهت یاد بگیر و به آنهایی که چیزی را نمی‌دانند، بیاموز و در برابر افراد سفیه. سبک مغز [[حلم]] و [[بردباری]] پیشه کن و بدان که [[حلم]] و حوصله خیر زیادی در پی خواهد داشت و از [[آزار]] و [[جهالت]] خودداری نما.<ref>{{متن حدیث|يَا زِيَادُ اِتَّقِ اَللَّهَ فِي كُلِّ مَمْسَى وَ مُصْبَحٍ وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ اَلدُّنْيَا اَلْغَرُورَ وَ لاَ تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ مِنَ اَلْبَلاَءِ وَ اِعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَزَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا يُحَبُّ مَخَافَةَ مَكْرُوهَةٍ سَمَتْ بِكَ اَلْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ اَلضُّرِّ...}}</ref>

زیاد بن نضر حارثی در برابر [[نصایح]] مشفقانه [[امام]] {{ع}} عرض کرد: "ای [[امیرمؤمنان]]، مرا توصیه‌ای کامل فرمودی، من [[حافظ]] و عامل به سفارش‌های شما و متخلق به [[اخلاق]] شما خواهد بود. [[رشد]] و کمال بستگی به اجرای فرمان‌های شما دارد وتخلف از [[عهد]] و [[پیمان]] شما، [[تباهی]] و [[گمراهی]] را در پی خواهد داشت"<ref>{{عربی|أَوْصَيْتَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ حَافِظاً لِوَصِيَّتِكَ مُؤَدَّباً بِأَدَبِكَ يَرَى اَلرُّشْدَ فِي نَفَاذِ أَمْرِكَ وَ اَلْغَيَّ فِي تَضْيِيعِ عَهْدِكَ}}</ref>

[[حضرت]] پس از دریافت [[نامه]] بلافاصله [[مالک اشتر]] را به عنوان [[فرمانده]] دو گروه [[تعیین]] نمود و به او فرمود: تو در [[قلب]] [[لشکر]] و [[زیاد]] [[فرمانده]] [[میمنه]] [[سپاه]] و [[شریح]] در [[میسره]] [[سپاه]] قرار ده و در ضمن توصیه‌هایی، به او فرمود که مراقب باش نه به [[دشمن]] نزدیک شوی و نه دور باشی، تا [[دشمن]] [[خیال]] نکند از او ترسی داری، و به کار خود ادامه ده تا ما هم به تو نزدیک شویم" آن گاه [[حضرت]] طی نامه‌ای [[فرماندهی]] [[مالک اشتر]] را به آن دو اعلام کرد و آنان را به [[اطاعت]] از مالک و رعایت [[حفظ]] [[آرامش]] در نیروها سفارش، و از آغازگر در [[جنگ]]، برحذر داشت.