حارث بن عوف الخشنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'دست' به 'دست'
جز (جایگزینی متن - 'پیوستن' به 'پیوستن') |
جز (جایگزینی متن - 'دست' به 'دست') |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابواسماء حارث]] (حرث بن عوف بن ابی حارثة بن مره]] از بزرگان [[غطفان]] و [[رئیس]] شاخه [[بنی‌مره|بنی‌مُرّة]] بود که در [[فدک]] سکونت داشت<ref> الطبقات، ج ۲، ص ۱۱۹؛ ج ۳، ص ۵۳۱ - ۵۳۲؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۰۸؛ التنبیه والاشراف، ص ۲۲۷.</ref>. نام او در درگیری تیره‌های غَطَفان در [[دوره جاهلی]] بارها به میان آمده است؛ [[جنگ]] داحس ـ از طولانی‌ترین جنگ‌های [[جاهلی]] که به سبب شرط‌بندی [[قیس بن زهیر]] از بنی عَبْس و [[حذیفة بن بدر]] از بنی ذُبیان روی داد ـ تنها با مداخله حارث به [[صلح]] انجامید. توصیف بسیاری از منابع از [[شخصیت]] حارث به عنوان پرداخت کننده دیه در این [[جنگ]] نشان از اهمیت و جایگاه عملکرد او دارد. در درگیری دیگری میان این دو تیره وقتی بنی عَبْس در پی کشته شدن یکی از مردان خود، به قصد [[انتقام]] به سوی حارث شتافتند او با فرستادن فرزند خود به همراه ۱۰۰ شتر، آنان را در گرفتن این شتران به عنوان دیه یا کشتن فرزندش [[آزاد]] گذارد؛ آن‌گاه بنی‌عبس از انتقام | [[ابواسماء حارث]] (حرث بن عوف بن ابی حارثة بن مره]] از بزرگان [[غطفان]] و [[رئیس]] شاخه [[بنی‌مره|بنی‌مُرّة]] بود که در [[فدک]] سکونت داشت<ref> الطبقات، ج ۲، ص ۱۱۹؛ ج ۳، ص ۵۳۱ - ۵۳۲؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۰۸؛ التنبیه والاشراف، ص ۲۲۷.</ref>. نام او در درگیری تیره‌های غَطَفان در [[دوره جاهلی]] بارها به میان آمده است؛ [[جنگ]] داحس ـ از طولانی‌ترین جنگ‌های [[جاهلی]] که به سبب شرط‌بندی [[قیس بن زهیر]] از بنی عَبْس و [[حذیفة بن بدر]] از بنی ذُبیان روی داد ـ تنها با مداخله حارث به [[صلح]] انجامید. توصیف بسیاری از منابع از [[شخصیت]] حارث به عنوان پرداخت کننده دیه در این [[جنگ]] نشان از اهمیت و جایگاه عملکرد او دارد. در درگیری دیگری میان این دو تیره وقتی بنی عَبْس در پی کشته شدن یکی از مردان خود، به قصد [[انتقام]] به سوی حارث شتافتند او با فرستادن فرزند خود به همراه ۱۰۰ شتر، آنان را در گرفتن این شتران به عنوان دیه یا کشتن فرزندش [[آزاد]] گذارد؛ آن‌گاه بنی‌عبس از انتقام دست کشیدند و به همان دیه بسنده کردند<ref> الاغانی، ج ۱۰، ص ۳۴۲.</ref>. | ||
با [[ظهور اسلام]] او نیز مانند بسیاری از [[مشرکان]] از پیوستن به [[پیامبر]] {{صل}} خودداری کرد تا جایی که بنابر نظر مشهور در [[سال پنجم هجری]] در برابر وعده‌های [[مالی]] سران [[بنی نضیر]] با [[قوم]] خود به [[سپاه]] [[احزاب]] پیوست. هرچند در شرکت حارث در این جنگ [[اختلاف]] نظر وجود دارد، گروهی معتقدند زمانی‌که بزرگان [[بنی‌نضیر]] موافقت سران [[قریش]] را در راه‌اندازی [[جنگی]] همه جانبه ضدّ پیامبر {{صل}} جلب کردند به سوی غطفانیان رهسپار شدند و ضمن اعلام [[حمایت]] و [[همبستگی]] [[قریش]]، از آنان نیز برای [[مشارکت]] در جنگ [[دعوت]] کردند، سپس حارث با ۴۰۰ تن از [[یاران]] خود عازم جنگ شدند؛ ولی به علت طولانی شدن محاصره [[مدینه]] و شدت [[طوفان]] از جنگ دست کشیده، به منطقه خود بازگشتند<ref> السیرة النبویه، ج ۳، ص ۲۱۵؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۹۴؛ الارشاد، ج ۱، ص ۹۵.</ref>. | با [[ظهور اسلام]] او نیز مانند بسیاری از [[مشرکان]] از پیوستن به [[پیامبر]] {{صل}} خودداری کرد تا جایی که بنابر نظر مشهور در [[سال پنجم هجری]] در برابر وعده‌های [[مالی]] سران [[بنی نضیر]] با [[قوم]] خود به [[سپاه]] [[احزاب]] پیوست. هرچند در شرکت حارث در این جنگ [[اختلاف]] نظر وجود دارد، گروهی معتقدند زمانی‌که بزرگان [[بنی‌نضیر]] موافقت سران [[قریش]] را در راه‌اندازی [[جنگی]] همه جانبه ضدّ پیامبر {{صل}} جلب کردند به سوی غطفانیان رهسپار شدند و ضمن اعلام [[حمایت]] و [[همبستگی]] [[قریش]]، از آنان نیز برای [[مشارکت]] در جنگ [[دعوت]] کردند، سپس حارث با ۴۰۰ تن از [[یاران]] خود عازم جنگ شدند؛ ولی به علت طولانی شدن محاصره [[مدینه]] و شدت [[طوفان]] از جنگ دست کشیده، به منطقه خود بازگشتند<ref> السیرة النبویه، ج ۳، ص ۲۱۵؛ تاریخ طبری، ج ۲، ص ۹۴؛ الارشاد، ج ۱، ص ۹۵.</ref>. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== اسلام آوردن حارث == | == اسلام آوردن حارث == | ||
در [[سال نهم هجری]] زمانی‌که پیامبر {{صل}} از [[تبوک]] بازگشت هیئتی از بنی‌مُرّه متشکل از ۱۳ نفر به [[ریاست]] حارث بن عوف وارد [[مدینه]] شدند و از آنجا که لؤی از اجداد پیامبر {{صل}} بود، حارث برای جلب نظر پیامبر {{صل}} در معرفی خود و همراهانش گفت: "ما [[قوم]] و [[عشیره]] تو و از [[بنی عامر]] بن لؤی هستیم". [[پیامبر]] {{صل}} از این گفتار او تبسّمی کرد و چون از وضع مناطق آنان جویا شد [[حارث]] از پیامبر {{صل}} خواست برایشان [[دعا]] کند. [[حضرت]] {{صل}} | در [[سال نهم هجری]] زمانی‌که پیامبر {{صل}} از [[تبوک]] بازگشت هیئتی از بنی‌مُرّه متشکل از ۱۳ نفر به [[ریاست]] حارث بن عوف وارد [[مدینه]] شدند و از آنجا که لؤی از اجداد پیامبر {{صل}} بود، حارث برای جلب نظر پیامبر {{صل}} در معرفی خود و همراهانش گفت: "ما [[قوم]] و [[عشیره]] تو و از [[بنی عامر]] بن لؤی هستیم". [[پیامبر]] {{صل}} از این گفتار او تبسّمی کرد و چون از وضع مناطق آنان جویا شد [[حارث]] از پیامبر {{صل}} خواست برایشان [[دعا]] کند. [[حضرت]] {{صل}} دست به دعا برداشت و برای آنان [[طلب]] [[باران]] کرد. چون [[هیئت]] بنی‌مُرّه پس از چند [[روز]] اقامت در [[مدینه]] [[تصمیم]] به بازگشت گرفتند نزد پیامبر {{صل}} آمدند. حضرت به [[بلال]] [[دستور]] داد تا به هر یک از آنان ۱۰ وقیّه (هر وقیه ۳۷ گرم) و به حارث ۱۲ وقیّه نقره بدهد. اینان چون به منطقه خود بازگشتند [[مشاهده]] کردند در پی دعای حضرت در آنجا باران باریده است<ref> الطبقات، ج ۱، ص ۲۹۷ ـ ۲۹۸؛ عیون الاثر، ج ۲، ص ۳۱۶.</ref>. | ||
همچنین [[نقل]] شده حارث از پیامبر {{صل}} خواست تا کسی را برای [[دعوت]] قومش به [[اسلام]] نزد آنان بفرستد. پیامبر {{صل}} نیز یکی از [[انصار]] را در [[پناه]] حارث نزد [[قوم]] او فرستاد؛ ولی آنان آن [[انصاری]] را کشتند و بدین شکل حارث مورد [[طعن]] [[حسّان بن ثابت]] قرار گرفت و با پرداخت دیه به [[خانواده]] مقتول از پیامبر {{صل}} عذرخواهی کرد<ref> الاستیعاب، ج ۱، ص ۲۶۰؛ اسدالغابه، ج ۱، ص ۶۲۹؛ الاصابه، ج ۱، ص ۶۸۳.</ref>. | همچنین [[نقل]] شده حارث از پیامبر {{صل}} خواست تا کسی را برای [[دعوت]] قومش به [[اسلام]] نزد آنان بفرستد. پیامبر {{صل}} نیز یکی از [[انصار]] را در [[پناه]] حارث نزد [[قوم]] او فرستاد؛ ولی آنان آن [[انصاری]] را کشتند و بدین شکل حارث مورد [[طعن]] [[حسّان بن ثابت]] قرار گرفت و با پرداخت دیه به [[خانواده]] مقتول از پیامبر {{صل}} عذرخواهی کرد<ref> الاستیعاب، ج ۱، ص ۲۶۰؛ اسدالغابه، ج ۱، ص ۶۲۹؛ الاصابه، ج ۱، ص ۶۸۳.</ref>. | ||