آزادی اندیشه در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخهها
آزادی اندیشه در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۴
، ۱۶ مارس ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = آزادی اندیشه | | موضوع مرتبط = آزادی اندیشه | ||
| عنوان مدخل = آزادی اندیشه | | عنوان مدخل = آزادی اندیشه | ||
| مداخل مرتبط = [[آزادی اندیشه در قرآن | | مداخل مرتبط = [[آزادی اندیشه در قرآن]] - [[آزادی اندیشه در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = آزادی (پرسش) | | پرسش مرتبط = آزادی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در این قسم دوم، آزادی عقیده معنا و مفهومی ندارد؛ زیرا آزادی یعنی رفع مانع از فعالیت یک [[قوه]] فعال و پیشرو، در حالی که پیدایش چنین عقایدی به معنای رکود و [[جمود]] است. [[آزادی]] در رکود مساوی با مفهوم آزادی [[زندانی]] در بقای در [[زندان]] و آزادی فرد به زنجیر بسته در بسته بودن است. تفاوت در این است که زندانی به زنجیر بسته شده این وضعیت را در [[جسم]] خویش [[احساس]] میکند اما زندانی در زنجیرِ [[روح]] این وضعیت را [[حس]] نمیکند. [[آزادی عقیده]] در معنای دوم از آنجا صحیح نیست که "اکثر عقایدی که [[مردم]] پیدا میکنند، [[دلبستگی]] است نه [[تفکر]]"<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۹۷.</ref>. | در این قسم دوم، آزادی عقیده معنا و مفهومی ندارد؛ زیرا آزادی یعنی رفع مانع از فعالیت یک [[قوه]] فعال و پیشرو، در حالی که پیدایش چنین عقایدی به معنای رکود و [[جمود]] است. [[آزادی]] در رکود مساوی با مفهوم آزادی [[زندانی]] در بقای در [[زندان]] و آزادی فرد به زنجیر بسته در بسته بودن است. تفاوت در این است که زندانی به زنجیر بسته شده این وضعیت را در [[جسم]] خویش [[احساس]] میکند اما زندانی در زنجیرِ [[روح]] این وضعیت را [[حس]] نمیکند. [[آزادی عقیده]] در معنای دوم از آنجا صحیح نیست که "اکثر عقایدی که [[مردم]] پیدا میکنند، [[دلبستگی]] است نه [[تفکر]]"<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۹۷.</ref>. | ||
بنابراین، هر عقیدهای ناشی از تفکر صحیح و درست نیست، بلکه سلسلهای از عادتها و [[تقلیدها]] و [[تعصبها]] است. پذیرش چنین عقایدی نه تنها راهگشا نیست، بلکه نوعی انعقاد [[اندیشه]] به شمار میآید. [[فکر]] [[انسان]] در چنین حالتی به جای اینکه باز و فعال عمل کند بسته و منعقد شده است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۸.</ref>. هر عقیدهای دلبستگی میآورد و چه بسا دلبستگیهایی که در انسان [[تعصب]]، جمود، [[خمود]] و [[سکون]] به وجود میآورد و اغلب، دست و پای فکر را میبندد. نخستین اثر چنین عقیدهای این است که جلوی فعالیت فکر و آزادی تفکر انسان را میگیرد؛ زیرا دلبستگی ایجاد میکند. چنین وضعیتی موجب میشود که انسان دیگر نمیتواند [[حقیقت]] را ببیند و بشنود<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۹۷.</ref>. ما براساس [[آیه]] {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}}<ref>"در (کار) دین هیچ اکراهی نیست" سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> طرفدار آزادی فکر هستیم و نه آزادی عقیده<ref>جهاد، ص۵۵.</ref>. | بنابراین، هر عقیدهای ناشی از تفکر صحیح و درست نیست، بلکه سلسلهای از عادتها و [[تقلیدها]] و [[تعصبها]] است. پذیرش چنین عقایدی نه تنها راهگشا نیست، بلکه نوعی انعقاد [[اندیشه]] به شمار میآید. [[فکر]] [[انسان]] در چنین حالتی به جای اینکه باز و فعال عمل کند بسته و منعقد شده است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۸.</ref>. هر عقیدهای دلبستگی میآورد و چه بسا دلبستگیهایی که در انسان [[تعصب]]، جمود، [[خمود]] و [[سکون]] به وجود میآورد و اغلب، دست و پای فکر را میبندد. نخستین اثر چنین عقیدهای این است که جلوی فعالیت فکر و آزادی تفکر انسان را میگیرد؛ زیرا دلبستگی ایجاد میکند. چنین وضعیتی موجب میشود که انسان دیگر نمیتواند [[حقیقت]] را ببیند و بشنود<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۹۷.</ref>. ما براساس [[آیه]] {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ}}<ref>"در (کار) دین هیچ اکراهی نیست" سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> طرفدار آزادی فکر هستیم و نه آزادی عقیده<ref>جهاد، ص۵۵.</ref>. | ||
خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
از نظر [[اسلام]] [[تفکر]] آزاد است. شما هر گونه میخواهید، بیندیشید؛ و هر گونه میخواهید، عقیده خودتان را - به شرطی که فکر [[واقعی]] خودتان باشد - ابراز کنید؛ هر طور که میخواهید بنویسید؛ هیچ کس ممانعت نخواهد کرد<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۵.</ref>. | از نظر [[اسلام]] [[تفکر]] آزاد است. شما هر گونه میخواهید، بیندیشید؛ و هر گونه میخواهید، عقیده خودتان را - به شرطی که فکر [[واقعی]] خودتان باشد - ابراز کنید؛ هر طور که میخواهید بنویسید؛ هیچ کس ممانعت نخواهد کرد<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۵.</ref>. | ||
به [[دلیل]] وجود همین آزادیها بود که اسلام توانست باقی بماند. اگر در [[صدر اسلام]] در پاسخ کسی که میگفت من [[خدا]] را قبول ندارم، [[حکم]] به زدن و بستن و کشتن داده میشد، امروز دیگر [[اسلامی]] وجود نداشت. یکی از دلایلی که موجب شده اسلام باقی بماند این بوده است که با [[شجاعت]] و [[صراحت]] با افکار مختلف مواجه شده است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۸.</ref>. در این صورت که دوام و بقای [[دین]] بر برخورد آزادانه با آرا و اندیشهها مبتنی است، دیگر [[تکلیف حکومت]] و [[نظام سیاسی]] روشن است. مواجهه روشن و آزادانه با اندیشهها و افکار [[مخالف]] تأثیر به سزایی در [[پویایی]] و مانایی [[حکومت]] و [[حاکمان]] دارد. در [[آینده]] هم اسلام فقط و فقط با مواجهه صریح و شجاعانه با [[عقاید]] و افکار مختلف است که میتواند به [[حیات]] خود ادامه دهد. از اینرو باید به [[جوانان]] و طرفداران اسلام هشدار داد که [[گمان]] نکنند راه [[حفظ]] [[معتقدات]] اسلامی، جلوگیری از ابراز عقیده دیگران است؛ زیرا از اسلام فقط با یک نیرو میشود [[پاسداری]] کرد و آن [[علم]] و آزادی دادن به افکار مخالف و مواجهه صریح و روشن با آنها است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۹.</ref>. | به [[دلیل]] وجود همین آزادیها بود که اسلام توانست باقی بماند. اگر در [[صدر اسلام]] در پاسخ کسی که میگفت من [[خدا]] را قبول ندارم، [[حکم]] به زدن و بستن و کشتن داده میشد، امروز دیگر [[اسلامی]] وجود نداشت. یکی از دلایلی که موجب شده اسلام باقی بماند این بوده است که با [[شجاعت]] و [[صراحت]] با افکار مختلف مواجه شده است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۸.</ref>. در این صورت که دوام و بقای [[دین]] بر برخورد آزادانه با آرا و اندیشهها مبتنی است، دیگر [[تکلیف حکومت]] و [[نظام سیاسی]] روشن است. مواجهه روشن و آزادانه با اندیشهها و افکار [[مخالف]] تأثیر به سزایی در [[پویایی]] و مانایی [[حکومت]] و [[حاکمان]] دارد. در [[آینده]] هم اسلام فقط و فقط با مواجهه صریح و شجاعانه با [[عقاید]] و افکار مختلف است که میتواند به [[حیات]] خود ادامه دهد. از اینرو باید به [[جوانان]] و طرفداران اسلام هشدار داد که [[گمان]] نکنند راه [[حفظ]] [[معتقدات]] اسلامی، جلوگیری از ابراز عقیده دیگران است؛ زیرا از اسلام فقط با یک نیرو میشود [[پاسداری]] کرد و آن [[علم]] و آزادی دادن به افکار مخالف و مواجهه صریح و روشن با آنها است<ref>پیرامون انقلاب اسلامی، ص۱۹.</ref>. | ||
سلب آزادی در [[نظام اسلامی]] در کنار فقدان [[عدالت]] از آفتهای اصلی [[انقلاب اسلامی]] است<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۲.</ref>. [[وظیفه]] [[قطعی]] همه این است که به آزادیها به معنای [[واقعی]] کلمه [[احترام]] گذارند؛ زیرا اگر بنا شود [[جمهوری اسلامی]] زمینه [[اختناق]] را به وجود بیاورد، قطعاً [[شکست]] خواهد خورد<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۲.</ref>. [[اسلام]] [[دین]] [[آزادی]] است، [[دینی]] که مروج آزادی برای همه افراد [[جامعه]] است<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۲.</ref>. [[انقلاب اسلامی]] در صورتی راه صحیح [[پیروزی]] را ادامه خواهد داد که افراد از آزادی [[فکر]] و بیان و قلم برخوردار باشند. هرکس باید فکر و بیان و قلمش [[آزاد]] باشد. تنها در چنین صورتی است که انقلاب اسلامی راه صحیح پیروزی را ادامه خواهد داد. اگر در جامعه، محیط آزاد برخورد آرا و [[عقاید]] به وجود بیاید، به گونهای که صاحبان [[افکار]] مختلف بتوانند حرفهایشان را مطرح کنند و ما هم در مقابل، آرا و نظراتمان را مطرح کنیم، تنها در چنین زمینه سالمی خواهد بود که اسلام هرچه بیشتر [[رشد]] میکند<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۳.</ref>. | سلب آزادی در [[نظام اسلامی]] در کنار فقدان [[عدالت]] از آفتهای اصلی [[انقلاب اسلامی]] است<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۲.</ref>. [[وظیفه]] [[قطعی]] همه این است که به آزادیها به معنای [[واقعی]] کلمه [[احترام]] گذارند؛ زیرا اگر بنا شود [[جمهوری اسلامی]] زمینه [[اختناق]] را به وجود بیاورد، قطعاً [[شکست]] خواهد خورد<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۲.</ref>. [[اسلام]] [[دین]] [[آزادی]] است، [[دینی]] که مروج آزادی برای همه افراد [[جامعه]] است<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۲.</ref>. [[انقلاب اسلامی]] در صورتی راه صحیح [[پیروزی]] را ادامه خواهد داد که افراد از آزادی [[فکر]] و بیان و قلم برخوردار باشند. هرکس باید فکر و بیان و قلمش [[آزاد]] باشد. تنها در چنین صورتی است که انقلاب اسلامی راه صحیح پیروزی را ادامه خواهد داد. اگر در جامعه، محیط آزاد برخورد آرا و [[عقاید]] به وجود بیاید، به گونهای که صاحبان [[افکار]] مختلف بتوانند حرفهایشان را مطرح کنند و ما هم در مقابل، آرا و نظراتمان را مطرح کنیم، تنها در چنین زمینه سالمی خواهد بود که اسلام هرچه بیشتر [[رشد]] میکند<ref>پیرامون جمهوری اسلامی، ص۶۳.</ref>. | ||
[[انسان]] از آن نظر محترم است که به سوی [[هدف]] تکاملی طبیعی حرکت میکند. پس [[تکامل]] محترم است؛ هر [[عقیده]] ولو زاییده [[انتخاب]] خود انسان باشد که نیروهای کمالی او را راکد کند و در زنجیر قرار دهد احترام ندارد. باید آن زنجیر را اگرچه به [[زور]] از دست و پای آن [[انسانها]] باز کرد و هر عقیدهای که نیروهای او را آزاد میکند و او را در مسیر تکامل [[رهبری]] میکند ولو زاییده انتخاب خود انسانها نباشد باید به انسان عرضه داشت و اگر امکان [[تحمیل]] دارد باید تحمیل کرد<ref>یادداشتها، ج۱، ص۷۱-۸۰.</ref><ref>[[شریف لکزایی|لکزایی، شریف]]، [[آزادی (کتاب)|آزادی]]، ص ۵۶.</ref> | [[انسان]] از آن نظر محترم است که به سوی [[هدف]] تکاملی طبیعی حرکت میکند. پس [[تکامل]] محترم است؛ هر [[عقیده]] ولو زاییده [[انتخاب]] خود انسان باشد که نیروهای کمالی او را راکد کند و در زنجیر قرار دهد احترام ندارد. باید آن زنجیر را اگرچه به [[زور]] از دست و پای آن [[انسانها]] باز کرد و هر عقیدهای که نیروهای او را آزاد میکند و او را در مسیر تکامل [[رهبری]] میکند ولو زاییده انتخاب خود انسانها نباشد باید به انسان عرضه داشت و اگر امکان [[تحمیل]] دارد باید تحمیل کرد<ref>یادداشتها، ج۱، ص۷۱-۸۰.</ref>.<ref>[[شریف لکزایی|لکزایی، شریف]]، [[آزادی (کتاب)|آزادی]]، ص ۵۶.</ref> | ||
== آزادی اندیشه در مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی == | == آزادی اندیشه در مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی == | ||
در اندیشه انقلاب اسلامی آزادی فکر و اندیشه در قالب ایده "آزاداندیشی" مطرح گردیده و به رسمیت شناخته شده است. آزاداندیشی از مبانی اصلی اصولگرایی است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. از این دیدگاه، [[آزادی]] [[اندیشه]] ناشی از [[استعداد]] [[انسانی]] [[بشر]] است که میتواند در مسائل بیاندیشد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۳۶۸.</ref>. از اینرو، استعداد بشری حتماً باید [[آزاد]] باشد چرا که [[پیشرفت]] و [[تکامل]] بشر در گرو این آزادی است<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۱۲۰.</ref>. آزاداندیشی، در اندیشه [[انقلاب اسلامی]]، مقولهای غیر از [[بیبندوباری]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref> و به مفهوم آزادانه [[فکر]] کردن، آزادانه [[تصمیم]] گرفتن؛ ترجمهای، [[تقلیدی]] و بر اثر تلقین حرکت نکردن تعریف میشود<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۰، ص۲۵۹-۲۶۰؛ [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۵/۸/۱۳۸۲؛ ۸/۶/۱۳۸۴؛ ۶/۸/۱۳۸۸.</ref>. [[رهبر معظم انقلاب]]، به تشکیل کرسیهای آزاداندیشی در [[دانشگاه]] و حوزه توصیه میکند و تأکید دارد که این مهم، باعث یک جریان سیال [[فکری]] در [[جامعه]] خواهد شد و دارای [[آداب]] و ترتیبی است که [[هدایت]] آن به عهده عقلای مسئولین میباشد<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۸/۸/۱۳۸۵؛ ۸/۹/۱۳۸۶؛ ۸/۶/۱۳۸۸؛ ۱/۱/۱۳۸۹؛ ۲۰/۴/۱۳۹۴.</ref>. | در اندیشه انقلاب اسلامی آزادی فکر و اندیشه در قالب ایده "آزاداندیشی" مطرح گردیده و به رسمیت شناخته شده است. آزاداندیشی از مبانی اصلی اصولگرایی است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. از این دیدگاه، [[آزادی]] [[اندیشه]] ناشی از [[استعداد]] [[انسانی]] [[بشر]] است که میتواند در مسائل بیاندیشد<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۳۶۸.</ref>. از اینرو، استعداد بشری حتماً باید [[آزاد]] باشد چرا که [[پیشرفت]] و [[تکامل]] بشر در گرو این آزادی است<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۴، ص۱۲۰.</ref>. آزاداندیشی، در اندیشه [[انقلاب اسلامی]]، مقولهای غیر از [[بیبندوباری]] است<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref> و به مفهوم آزادانه [[فکر]] کردن، آزادانه [[تصمیم]] گرفتن؛ ترجمهای، [[تقلیدی]] و بر اثر تلقین حرکت نکردن تعریف میشود<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، مجموعه آثار، ج۲۰، ص۲۵۹-۲۶۰؛ [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۵/۸/۱۳۸۲؛ ۸/۶/۱۳۸۴؛ ۶/۸/۱۳۸۸.</ref>. [[رهبر معظم انقلاب]]، به تشکیل کرسیهای آزاداندیشی در [[دانشگاه]] و حوزه توصیه میکند و تأکید دارد که این مهم، باعث یک جریان سیال [[فکری]] در [[جامعه]] خواهد شد و دارای [[آداب]] و ترتیبی است که [[هدایت]] آن به عهده عقلای مسئولین میباشد<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۸/۸/۱۳۸۵؛ ۸/۹/۱۳۸۶؛ ۸/۶/۱۳۸۸؛ ۱/۱/۱۳۸۹؛ ۲۰/۴/۱۳۹۴.</ref>. | ||
آزادی مذهبی ذیل آزادی فکر و اندیشه مطرح است. آزادی مذهبی به مفهوم [[حق اقلیتهای دینی]] نسبت به عمل بر طبق آئین [[دینی]] خود است. از این دیدگاه همه [[اقلیتهای دینی]] در [[اسلام]] محترم هستند. آنان از هرگونه آزادی برای انجام [[فرائض]] دینی خود برخوردارند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۴، ص۲۲۵-۴۲۷، ۴۴۱، ۵۰۸؛ ج۵، ص۱۸۸، ۲۹۳، ۳۱۳، ۴۲۴.</ref>. این نگرش به دیدگاه اسلام [[ارتباط]] داده میشود که به موجب آن، مسلک دینی تحت فشار و سلب آزادی قرار ندارد. تمامی [[انسانها]] در اسلام آزاد و مستقل هستند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۵۳۳.</ref>. بر مبنای چنین نگرشی است که پس از [[پیروزی]] انقلاب اسلامی، در [[کشور ایران]] یهودیها، مسیحیها، زرتشتیها [[نماینده]] به مجلس میفرستند، آزادانه [[زندگی]] میکنند و [[مراسم عبادی]] خود را انجام میدهند<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۳/۲/۱۳۷۵؛ ۱۴/۹/۱۳۸۶.</ref><ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی]]، ص ۱۰.</ref>. | آزادی مذهبی ذیل آزادی فکر و اندیشه مطرح است. آزادی مذهبی به مفهوم [[حق اقلیتهای دینی]] نسبت به عمل بر طبق آئین [[دینی]] خود است. از این دیدگاه همه [[اقلیتهای دینی]] در [[اسلام]] محترم هستند. آنان از هرگونه آزادی برای انجام [[فرائض]] دینی خود برخوردارند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۴، ص۲۲۵-۴۲۷، ۴۴۱، ۵۰۸؛ ج۵، ص۱۸۸، ۲۹۳، ۳۱۳، ۴۲۴.</ref>. این نگرش به دیدگاه اسلام [[ارتباط]] داده میشود که به موجب آن، مسلک دینی تحت فشار و سلب آزادی قرار ندارد. تمامی [[انسانها]] در اسلام آزاد و مستقل هستند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۵۳۳.</ref>. بر مبنای چنین نگرشی است که پس از [[پیروزی]] انقلاب اسلامی، در [[کشور ایران]] یهودیها، مسیحیها، زرتشتیها [[نماینده]] به مجلس میفرستند، آزادانه [[زندگی]] میکنند و [[مراسم عبادی]] خود را انجام میدهند<ref>[[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، بیانات، ۱۳/۲/۱۳۷۵؛ ۱۴/۹/۱۳۸۶.</ref>.<ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی]]، ص ۱۰.</ref>. | ||
== [[آزادی اندیشه]] == | == [[آزادی اندیشه]] == | ||
آزادی در اندیشه از مهمترین جلوههای آزادی فردی است و ناظر به آزادی افراد در [[گزینش]] هر اندیشه و باوری است که آن را درست میدانند<ref>منوچهر طباطبایی مؤتمنی، آزادیهای عمومی و حقوق بشر، ص۶۵.</ref>. [[آزادی عقیده]] برای انسان امروز، یک معمای حل شده و از [[حقوق]] مسلم [[بشر]] است که اسناد بینالمللی [[حقوقی]] بر آن [[گواهی]] میدهد. از ویژگیهای دنیای مدرن آن است که [[حق]] انسان را برای قبول یا [[انکار]] هر [[عقیده]] و اظهار آن به رسمیت میشناسد و عقیده و [[مذهب]] را خارج از حیطه دخالت [[دولت]] میداند<ref>محمد سروش محلاتی، اندیشه و ایمان در آزادی، ص۱۱.</ref>. از نگاه [[امام خمینی]]، اصل آزادی عقیده، از اصول مورد [[احترام]] در [[آموزههای اسلامی]] است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۳، ص۳۷۱؛ ج۴، ص۴۳۵؛ ج۶، ص۲۶۲؛ ج۱۴، ص۹۳.</ref> و [[اسلام]]، [[مکتب]] [[تحمیل]] نیست<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۱۵۷.</ref>؛ زیرا تحمیل دیدگاه و جلوگیری از [[آزادی اندیشه]]، به [[اختناق]] و [[استبداد]] میانجامد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۴، ص۹۱.</ref>. ایشان [[معتقد]] است در [[جامعه اسلامی]]، [[مردم]] در [[اندیشه]] و [[باور]] خویش آزادند و الزامی وجود ندارد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۹۴.</ref><ref>[[حمید فاضل قانع|فاضل قانع، حمید]]، [[آزادی - فاضل قانع (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص.</ref> | آزادی در اندیشه از مهمترین جلوههای آزادی فردی است و ناظر به آزادی افراد در [[گزینش]] هر اندیشه و باوری است که آن را درست میدانند<ref>منوچهر طباطبایی مؤتمنی، آزادیهای عمومی و حقوق بشر، ص۶۵.</ref>. [[آزادی عقیده]] برای انسان امروز، یک معمای حل شده و از [[حقوق]] مسلم [[بشر]] است که اسناد بینالمللی [[حقوقی]] بر آن [[گواهی]] میدهد. از ویژگیهای دنیای مدرن آن است که [[حق]] انسان را برای قبول یا [[انکار]] هر [[عقیده]] و اظهار آن به رسمیت میشناسد و عقیده و [[مذهب]] را خارج از حیطه دخالت [[دولت]] میداند<ref>محمد سروش محلاتی، اندیشه و ایمان در آزادی، ص۱۱.</ref>. از نگاه [[امام خمینی]]، اصل آزادی عقیده، از اصول مورد [[احترام]] در [[آموزههای اسلامی]] است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۳، ص۳۷۱؛ ج۴، ص۴۳۵؛ ج۶، ص۲۶۲؛ ج۱۴، ص۹۳.</ref> و [[اسلام]]، [[مکتب]] [[تحمیل]] نیست<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۱۵۷.</ref>؛ زیرا تحمیل دیدگاه و جلوگیری از [[آزادی اندیشه]]، به [[اختناق]] و [[استبداد]] میانجامد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۴، ص۹۱.</ref>. ایشان [[معتقد]] است در [[جامعه اسلامی]]، [[مردم]] در [[اندیشه]] و [[باور]] خویش آزادند و الزامی وجود ندارد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۹۴.</ref>.<ref>[[حمید فاضل قانع|فاضل قانع، حمید]]، [[آزادی - فاضل قانع (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص.</ref> | ||
== آزادی فکری - اعتقادی == | == آزادی فکری - اعتقادی == | ||
این نوع [[آزادی]] در [[ارتباط]] [[انسان]] با پروردگارش اتفاق میافتد و مربوط به [[اعتقادات]] و چگونگی رابطه انسان و [[خداوند]] است و با مفاهیم [[جبر و اختیار]] سر و کار دارد. در این نوع آزادی، انسان باید دارای [[اختیار]] و [[اراده آزاد]] باشد تا با خدای خود ارتباط برقرار کند؛ یعنی آزادی وسیلهای است برای ارتباط با [[خالق]]؛ و از آنجا که گوهر انسان آزادی است و طبیعتی مختار و آزادانه دارد، میتواند سمت و سوی حرکت خود را [[انتخاب]] کند و آنچه که جانداران به صورت غریزی و غیرقابل [[سرپیچی]] انجام میدهند، او در محیط [[آزاد]] [[عقل]] و [[قانون]] انجام میدهد، هرچند باید در مقابل انتخابهای خود پاسخگو باشد و از این حیث است که آزادی مسئولانه مفهومسازی میشود. تأکید [[اسلام]] بر اصل [[نفی]] [[ولایت انسان]] بر انسان دیگر به جز [[اذن الهی]] دلیل همین مدعاست {{متن قرآن|فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ * لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ * إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ}}<ref>«پس پند بده که تنها تو پند دهندهای * تو بر آنان چیره نیستی * مگر آنانکه رو بگردانند و کفر ورزند» سوره غاشیه، آیه ۲۱-۲۳.</ref>. با توجه به معنای شگفت این [[آیه]] میتوان یافت حتی [[پیامبر اعظم]] هم بنفسه [[تسلط]] بر [[مردم]] ندارد و [[ولایت]] او در اذن الهی | این نوع [[آزادی]] در [[ارتباط]] [[انسان]] با پروردگارش اتفاق میافتد و مربوط به [[اعتقادات]] و چگونگی رابطه انسان و [[خداوند]] است و با مفاهیم [[جبر و اختیار]] سر و کار دارد. در این نوع آزادی، انسان باید دارای [[اختیار]] و [[اراده آزاد]] باشد تا با خدای خود ارتباط برقرار کند؛ یعنی آزادی وسیلهای است برای ارتباط با [[خالق]]؛ و از آنجا که گوهر انسان آزادی است و طبیعتی مختار و آزادانه دارد، میتواند سمت و سوی حرکت خود را [[انتخاب]] کند و آنچه که جانداران به صورت غریزی و غیرقابل [[سرپیچی]] انجام میدهند، او در محیط [[آزاد]] [[عقل]] و [[قانون]] انجام میدهد، هرچند باید در مقابل انتخابهای خود پاسخگو باشد و از این حیث است که آزادی مسئولانه مفهومسازی میشود. تأکید [[اسلام]] بر اصل [[نفی]] [[ولایت انسان]] بر انسان دیگر به جز [[اذن الهی]] دلیل همین مدعاست {{متن قرآن|فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ * لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ * إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ}}<ref>«پس پند بده که تنها تو پند دهندهای * تو بر آنان چیره نیستی * مگر آنانکه رو بگردانند و کفر ورزند» سوره غاشیه، آیه ۲۱-۲۳.</ref>. با توجه به معنای شگفت این [[آیه]] میتوان یافت حتی [[پیامبر اعظم]] هم بنفسه [[تسلط]] بر [[مردم]] ندارد و [[ولایت]] او در اذن الهی است. | ||
نیز تأکید بر [[آزمایش الهی]] [[بندگان]]، خود دلیلی بر وجود چنین آزادی است {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بیگمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی داراییها و کسان و فرآوردهها میآزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref>. | نیز تأکید بر [[آزمایش الهی]] [[بندگان]]، خود دلیلی بر وجود چنین آزادی است {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بیگمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی داراییها و کسان و فرآوردهها میآزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref>. | ||
همچنین دستور [[شریعت]] بر [[امر به معروف و نهی از منکر]] بندگان که از فروعات [[دین]] بوده و حاکی از [[نظارت]] [[مؤمنان]] بر [[رفتار]] یکدیگر است، نشان دیگری از آموزه [[دین اسلام]] در خصوص آزادی است. {{متن قرآن|وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و باید از میان شما گروهی باشند که (مردم را) به نیکی فرا میخوانند و به کار شایسته فرمان میدهند و از کار ناشایست باز میدارند و اینانند که رستگارند» سوره آل عمران، آیه ۱۰۴.</ref>. {{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان میدهند و از کار ناشایست باز میدارند و نماز را برپا میدارند و زکات میپردازند و از خداوند و پیامبرش فرمان میبرند، اینانند که خداوند به زودی بر آنان بخشایش میآورد، به راستی خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>. | همچنین دستور [[شریعت]] بر [[امر به معروف و نهی از منکر]] بندگان که از فروعات [[دین]] بوده و حاکی از [[نظارت]] [[مؤمنان]] بر [[رفتار]] یکدیگر است، نشان دیگری از آموزه [[دین اسلام]] در خصوص آزادی است. {{متن قرآن|وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و باید از میان شما گروهی باشند که (مردم را) به نیکی فرا میخوانند و به کار شایسته فرمان میدهند و از کار ناشایست باز میدارند و اینانند که رستگارند» سوره آل عمران، آیه ۱۰۴.</ref>. {{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان میدهند و از کار ناشایست باز میدارند و نماز را برپا میدارند و زکات میپردازند و از خداوند و پیامبرش فرمان میبرند، اینانند که خداوند به زودی بر آنان بخشایش میآورد، به راستی خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>. | ||
==آزادی فکر و بیان== | همه این [[آیات]] دلیل بر دیدگاه [[کلامی]] [[اسلام]] به [[آزادی]] برای [[انسان]] و برای [[تقرب الهی]] است<ref>[[علی حسنزاده|حسنزاده، علی]]، [[آزادی اسلامی - حسنزاده (مقاله)| مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۷۸۴.</ref>. | ||
== آزادی فکر و بیان == | |||
[[آزادی فکر]] و بیان یکی از مهمترین مظاهر [[آزادی عقیده]] است که در [[اندیشه]] [[حضرت آیتالله خامنهای]] جایگاهی اساسی دارد و او آن را یکی از شعبههای [[آزادی]] میشمارد که از بزرگترین نعمتهای خداست<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. ایشان تصریح میکند که از سالیان پیش [[انتظار]] طرح بحثهای اصولی، آن هم از سوی طرفهایی با آرای متضارب و مخالف را داشت و حتی رواج بحث در باب خود «آزادی» را در بین افراد صاحبنظر در مطبوعات [[کشور]] پدیدهای [[مبارک]] میبیند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغالتحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref>. شاید بتوان محور آرای او در باب آزادی فکر و بیان را در نظریه آزاداندیشیاش دریافت. بنابراین، مناسب است آرای ایشان در باب آزادی فکر و بیان حول این موضوع سامان داده شود. | [[آزادی فکر]] و بیان یکی از مهمترین مظاهر [[آزادی عقیده]] است که در [[اندیشه]] [[حضرت آیتالله خامنهای]] جایگاهی اساسی دارد و او آن را یکی از شعبههای [[آزادی]] میشمارد که از بزرگترین نعمتهای خداست<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. ایشان تصریح میکند که از سالیان پیش [[انتظار]] طرح بحثهای اصولی، آن هم از سوی طرفهایی با آرای متضارب و مخالف را داشت و حتی رواج بحث در باب خود «آزادی» را در بین افراد صاحبنظر در مطبوعات [[کشور]] پدیدهای [[مبارک]] میبیند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغالتحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref>. شاید بتوان محور آرای او در باب آزادی فکر و بیان را در نظریه آزاداندیشیاش دریافت. بنابراین، مناسب است آرای ایشان در باب آزادی فکر و بیان حول این موضوع سامان داده شود. | ||
مفهوم آزادی فکر، تابع موضوع «آزادی فکر از.».. است. در بسیاری از مصادیق آزادی، وجه برجسته آزادی از یک امر خارجی چون [[ظلم و ستم]] [[حاکمان]] است؛ اما مسأله عمده آزادی فکر، آزادی از [[خودباختگی]] و [[تقلید]] است. موضوع [[آزاداندیشی]] شامل همه موضوعاتی است که ماهیت [[فرهنگی]] دارند، از قبیل [[علم]] و [[معرفت]]، [[مشی سیاسی]]، [[شعارها]] و واژهها و خواستههای متعارف [[سیاسی]] و [[اجتماعی]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار جمعی از اعضای تشکلها، کانونها، نشریات، هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. | مفهوم آزادی فکر، تابع موضوع «آزادی فکر از.».. است. در بسیاری از مصادیق آزادی، وجه برجسته آزادی از یک امر خارجی چون [[ظلم و ستم]] [[حاکمان]] است؛ اما مسأله عمده آزادی فکر، آزادی از [[خودباختگی]] و [[تقلید]] است. موضوع [[آزاداندیشی]] شامل همه موضوعاتی است که ماهیت [[فرهنگی]] دارند، از قبیل [[علم]] و [[معرفت]]، [[مشی سیاسی]]، [[شعارها]] و واژهها و خواستههای متعارف [[سیاسی]] و [[اجتماعی]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار جمعی از اعضای تشکلها، کانونها، نشریات، هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. | ||
به همین جهت [[رهبر انقلاب]] در بسیاری از مواقع که از آزادی فکر و آزاداندیشی سخن میگوید، مسأله تقلید و خودباختگی را نیز طرح میکند<ref>برای نمونه: جلسه پرسش و پاسخ با مدیران مسئول و سردبیران نشریات دانشجویی، ۴/۱۲/۱۳۷۷؛ پاسخ به نامه جمعی از دانشآموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه، ۱۶/۱/۱۳۸۸.</ref>. آزاداندیشی چیست؟ جنبه ایجابی آزاداندیشی عبارت از آزادانه [[فکر]] کردن و [[تصمیم]] گرفتن است؛ و جنبه سلبی آن ترجمهای [[تقلیدی]] و بر اثر تلقین دنبال بلندگوهای [[تبلیغاتی]] حرکت نکردن است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمعی از اعضای تشکلها، کانونها، نشریات هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. به تعبیر دیگر، [[آزاداندیشی]] رها بودن میدان برای پرورش [[فکر]] و [[اندیشه]] و [[علم]] و [[فهم]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. به همین جهت، [[گرفتاری]] در چنبره [[تبلیغات]] مانع [[آزادی فکر]] بوده و بسیاری از کشورهایی که [[شعار]] و شیوه سیاسیشان [[دموکراسی]] است، [[مردم]] از [[آزادی اندیشه]]، فکر و [[اختیار]] برای [[تصمیمگیری]] برخوردار نیستند و این [[آزادیها]] تحت لایههای گوناگون تبلیغات، پنهان میشود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان زنجان، ۲۲/۷/۱۳۸۲.</ref>. البته آنها در بلندگوها از بحث [[آزاد]] و [[گفتگو]] و دموکراسی سخن میگویند؛ اما این شعاری [[دروغین]] است؛ تا وقتی در [[ایران]] و [[جوامع]] [[اسلام]] [[تساهل و تسامح]] [[ترویج]] میکنند؛ اما ارزشهای آمریکایی و [[غربی]] را جای گفتگو نمیدانند و مشابهسازی، یکسانسازی و [[جهانیسازی]] را [[اعتقادات]] مسلمی میشمارند که [[دنیا]] باید در مقابل آنها کوچکترین اعتراضی نکند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جوانان استان سیستان و بلوچستان، ۶/۱۲/۱۳۸۱.</ref>. | به همین جهت [[رهبر انقلاب]] در بسیاری از مواقع که از آزادی فکر و آزاداندیشی سخن میگوید، مسأله تقلید و خودباختگی را نیز طرح میکند<ref>برای نمونه: جلسه پرسش و پاسخ با مدیران مسئول و سردبیران نشریات دانشجویی، ۴/۱۲/۱۳۷۷؛ پاسخ به نامه جمعی از دانشآموختگان و پژوهشگران حوزه علمیه، ۱۶/۱/۱۳۸۸.</ref>. آزاداندیشی چیست؟ جنبه ایجابی آزاداندیشی عبارت از آزادانه [[فکر]] کردن و [[تصمیم]] گرفتن است؛ و جنبه سلبی آن ترجمهای [[تقلیدی]] و بر اثر تلقین دنبال بلندگوهای [[تبلیغاتی]] حرکت نکردن است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمعی از اعضای تشکلها، کانونها، نشریات هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. به تعبیر دیگر، [[آزاداندیشی]] رها بودن میدان برای پرورش [[فکر]] و [[اندیشه]] و [[علم]] و [[فهم]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. به همین جهت، [[گرفتاری]] در چنبره [[تبلیغات]] مانع [[آزادی فکر]] بوده و بسیاری از کشورهایی که [[شعار]] و شیوه سیاسیشان [[دموکراسی]] است، [[مردم]] از [[آزادی اندیشه]]، فکر و [[اختیار]] برای [[تصمیمگیری]] برخوردار نیستند و این [[آزادیها]] تحت لایههای گوناگون تبلیغات، پنهان میشود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان زنجان، ۲۲/۷/۱۳۸۲.</ref>. البته آنها در بلندگوها از بحث [[آزاد]] و [[گفتگو]] و دموکراسی سخن میگویند؛ اما این شعاری [[دروغین]] است؛ تا وقتی در [[ایران]] و [[جوامع]] [[اسلام]] [[تساهل و تسامح]] [[ترویج]] میکنند؛ اما ارزشهای آمریکایی و [[غربی]] را جای گفتگو نمیدانند و مشابهسازی، یکسانسازی و [[جهانیسازی]] را [[اعتقادات]] مسلمی میشمارند که [[دنیا]] باید در مقابل آنها کوچکترین اعتراضی نکند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جوانان استان سیستان و بلوچستان، ۶/۱۲/۱۳۸۱.</ref>. | ||
اگر در جامعهای آزادی فکر پذیرفته شد، [[آزادی بیان]] نیز پذیرفته میشود. حتی اگر فردی در فکر و اندیشه خود آزاد بود، در بیان آن [[مقید]] به [[اجازه]] دیگران نخواهد شد. بنابراین، اگرچه معمولاً آزادی فکر و بیان را جدا از هم بحث میکنند؛ اما از آنجا که از نظر [[حضرت آیتالله خامنهای]]، وجود آزادی بیان تابع آزادی فکر است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>، ایشان معمولاً آن دو را با هم ذکر میکند. بر این اساس، در [[نظریه]] آزاداندیشی بحث مستقل در باب آزادی بیان لازم نیست. | اگر در جامعهای آزادی فکر پذیرفته شد، [[آزادی بیان]] نیز پذیرفته میشود. حتی اگر فردی در فکر و اندیشه خود آزاد بود، در بیان آن [[مقید]] به [[اجازه]] دیگران نخواهد شد. بنابراین، اگرچه معمولاً آزادی فکر و بیان را جدا از هم بحث میکنند؛ اما از آنجا که از نظر [[حضرت آیتالله خامنهای]]، وجود آزادی بیان تابع آزادی فکر است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>، ایشان معمولاً آن دو را با هم ذکر میکند. بر این اساس، در [[نظریه]] آزاداندیشی بحث مستقل در باب آزادی بیان لازم نیست. | ||
ایشان برای [[ضرورت]] آزاداندیشی از مواضع مختلفی [[استدلال]] میآورد: | ایشان برای [[ضرورت]] آزاداندیشی از مواضع مختلفی [[استدلال]] میآورد: | ||
#بدون آزاداندیشی، [[رشد اجتماعی]]، [[علمی]]، [[فکری]] و [[فلسفی]] امکان ندارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. کار [[حقیقی]] در زمینه گسترش و [[توسعه]] واقعیِ [[فرهنگ]] و [[اندیشه]] و [[علم]] نیازمند [[آزاداندیشی]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. نبود آزاداندیشی، یعنی [[خودباختگی]] و [[تقلید]] در اندیشه. این امر ملازم با قبول [[سلطه]] [[بیگانه]] است. در جامعهای که سلطه بیگانه تا این حد نهادینه شود [[رشد]] ممکن نیست؛ حتی اگر شاخصههای ظاهری آن فراهم شود. به همین جهت است که [[ترجمه]] فرهنگ، [[فکر]] و نظریات بیگانه و آنها را به شکل [[وحی]] مُنزل تلقّی کردن و در یک جایگاه غیر قابل خدشه قرار دادن [[جمود]] به شمار میآید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. | # بدون آزاداندیشی، [[رشد اجتماعی]]، [[علمی]]، [[فکری]] و [[فلسفی]] امکان ندارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. کار [[حقیقی]] در زمینه گسترش و [[توسعه]] واقعیِ [[فرهنگ]] و [[اندیشه]] و [[علم]] نیازمند [[آزاداندیشی]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. نبود آزاداندیشی، یعنی [[خودباختگی]] و [[تقلید]] در اندیشه. این امر ملازم با قبول [[سلطه]] [[بیگانه]] است. در جامعهای که سلطه بیگانه تا این حد نهادینه شود [[رشد]] ممکن نیست؛ حتی اگر شاخصههای ظاهری آن فراهم شود. به همین جهت است که [[ترجمه]] فرهنگ، [[فکر]] و نظریات بیگانه و آنها را به شکل [[وحی]] مُنزل تلقّی کردن و در یک جایگاه غیر قابل خدشه قرار دادن [[جمود]] به شمار میآید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. | ||
#آزاداندیشی لازمه [[علمی]] بودن [[جامعه]] و فرد است و [[تحجر]] در میدان علم، اصولاً معنا ندارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با هزاران نفر از بسیجیان استان قم، ۲/۸/۱۳۸۹.</ref>. این نکته یک اصل اساسی است. ملاک علمی بودن این نیست که چون [[غربیان]] فکر کنیم؛ بلکه ملاک علمی بودن [[آزاد]] [[اندیشیدن]] و حقیقتنگری [[ناب]] است. | # آزاداندیشی لازمه [[علمی]] بودن [[جامعه]] و فرد است و [[تحجر]] در میدان علم، اصولاً معنا ندارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با هزاران نفر از بسیجیان استان قم، ۲/۸/۱۳۸۹.</ref>. این نکته یک اصل اساسی است. ملاک علمی بودن این نیست که چون [[غربیان]] فکر کنیم؛ بلکه ملاک علمی بودن [[آزاد]] [[اندیشیدن]] و حقیقتنگری [[ناب]] است. | ||
#همواره رشد در [[کلام]]، [[فلسفه]] و هر علم دیگر، در [[سایه]] [[مباحثه]] و [[جدل]] و بحث و وجود معارض بوده است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[تاریخ]] اندیشه این نکته را [[تأیید]] میکند. اساساً رشد [[شیعه]] حاصل آزاد [[فکری]] و [[عقلانیت]] آن میباشد که از [[تعالیم]] [[اهل بیت]]{{عم}} اخذ کرده است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با روحانیون، ۱۷/۸/۱۳۸۵.</ref>. | # همواره رشد در [[کلام]]، [[فلسفه]] و هر علم دیگر، در [[سایه]] [[مباحثه]] و [[جدل]] و بحث و وجود معارض بوده است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[تاریخ]] اندیشه این نکته را [[تأیید]] میکند. اساساً رشد [[شیعه]] حاصل آزاد [[فکری]] و [[عقلانیت]] آن میباشد که از [[تعالیم]] [[اهل بیت]]{{عم}} اخذ کرده است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با روحانیون، ۱۷/۸/۱۳۸۵.</ref>. | ||
#در [[انقلاب اسلامی]] [[آزادی بیان]] و [[آزادی فکر]] به عنوان یک [[شعار]] [[تبلیغاتی]] مطرح نشده است؛ بلکه فلسفه انقلاب اسلامی و از اهداف اصلی آن است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در خطبههای نماز جمعه تهران، ۸/۵/۱۳۷۸.</ref>. بنابراین، باید [[نظام]] [[جمهوری]] نسبت به آن [[احساس مسئولیت]] نماید. در همین راستا [[نقد]] آزاداندیشی در سیاستهای کلان [[کشور]] برای [[تحول]] و ارتقاء [[علوم انسانی]] مورد توجه قرار میگیرد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، ابلاغ سیاستهای کلی برنامه پنجم توسعه، ۲۱/۱۰/۱۳۸۷.</ref> و [[انتقاد]] به معنای «عیارسنجی»، نه [[تخریب]] و ایجاد [[یأس]]، [[تأیید]] میشود<ref>جلسه پرسش و پاسخ با مدیران مسئول و سردبیران نشریات دانشجویی، ۴/۱۲/۱۳۷۷.</ref>. | # در [[انقلاب اسلامی]] [[آزادی بیان]] و [[آزادی فکر]] به عنوان یک [[شعار]] [[تبلیغاتی]] مطرح نشده است؛ بلکه فلسفه انقلاب اسلامی و از اهداف اصلی آن است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در خطبههای نماز جمعه تهران، ۸/۵/۱۳۷۸.</ref>. بنابراین، باید [[نظام]] [[جمهوری]] نسبت به آن [[احساس مسئولیت]] نماید. در همین راستا [[نقد]] آزاداندیشی در سیاستهای کلان [[کشور]] برای [[تحول]] و ارتقاء [[علوم انسانی]] مورد توجه قرار میگیرد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، ابلاغ سیاستهای کلی برنامه پنجم توسعه، ۲۱/۱۰/۱۳۸۷.</ref> و [[انتقاد]] به معنای «عیارسنجی»، نه [[تخریب]] و ایجاد [[یأس]]، [[تأیید]] میشود<ref>جلسه پرسش و پاسخ با مدیران مسئول و سردبیران نشریات دانشجویی، ۴/۱۲/۱۳۷۷.</ref>. | ||
#[[آزادی]] مثابه یک [[حق]] [[انسانی]] برای [[اندیشیدن]] و گفتن، مصداقی از آزادی تأکید و [[تجلیل]] شده در [[قرآن کریم]] و کلمات [[ائمه]]{{عم}} است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغ التحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref>. به همین جهت، آزادی و [[آزاداندیشی]]، یکی از مبانی اصلی [[اصولگرایی]] باید به شمار آید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. شاید [[تصور]] شود با تحقق آزاداندیشی ممکن است [[افکار]] [[باطل]] بتوانند جا باز کنند. اما دو پاسخ بر این تصور وجود دارد. پاسخ اول راه حلی برای رفع این آسیب است: محیط آزاداندیشی محیط تخصصی است تا در آن محیط افکار [[غربال]]، شوند، نه محیط عمومی<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. پاسخ دوم نظری است: [[تجربه]] نشان داده هر جا سخن حق با [[منطق]] و [[آرایش]] لازم خودش به میدان میآید همواره [[پیروز]] میدان میشود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با دانشجویان بسیجی، ۵/۳/۱۳۸۴؛ دیدار اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. حتی در سطح [[اختلافات]] فرقهای میان فرقههای مختلف [[اسلامی]]، [[مباحثه]] و [[مذاکره]] میتواند برخی از تصورات [[فِرق]] نسبت به یکدیگر را [[اصلاح]]، بعضی از [[سوء]] تفاهمها را برطرف، بعضی از [[عقاید]] را تعدیل، و بعضی از افکار را به طور [[واقعی]] به هم نزدیک نماید<ref>حضرت [[آیتالله خامنهای]]، بیانات در [[دیدار]] با اعضای شرکتکننده در گردهمایی نخستین دوره شورای عالی بینالمللی مجمع التقریب بین المذاهب الإسلامیة، ۱/۷/۱۳۷۰.</ref>. | # [[آزادی]] مثابه یک [[حق]] [[انسانی]] برای [[اندیشیدن]] و گفتن، مصداقی از آزادی تأکید و [[تجلیل]] شده در [[قرآن کریم]] و کلمات [[ائمه]]{{عم}} است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغ التحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref>. به همین جهت، آزادی و [[آزاداندیشی]]، یکی از مبانی اصلی [[اصولگرایی]] باید به شمار آید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. شاید [[تصور]] شود با تحقق آزاداندیشی ممکن است [[افکار]] [[باطل]] بتوانند جا باز کنند. اما دو پاسخ بر این تصور وجود دارد. پاسخ اول راه حلی برای رفع این آسیب است: محیط آزاداندیشی محیط تخصصی است تا در آن محیط افکار [[غربال]]، شوند، نه محیط عمومی<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱.</ref>. پاسخ دوم نظری است: [[تجربه]] نشان داده هر جا سخن حق با [[منطق]] و [[آرایش]] لازم خودش به میدان میآید همواره [[پیروز]] میدان میشود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با دانشجویان بسیجی، ۵/۳/۱۳۸۴؛ دیدار اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. حتی در سطح [[اختلافات]] فرقهای میان فرقههای مختلف [[اسلامی]]، [[مباحثه]] و [[مذاکره]] میتواند برخی از تصورات [[فِرق]] نسبت به یکدیگر را [[اصلاح]]، بعضی از [[سوء]] تفاهمها را برطرف، بعضی از [[عقاید]] را تعدیل، و بعضی از افکار را به طور [[واقعی]] به هم نزدیک نماید<ref>حضرت [[آیتالله خامنهای]]، بیانات در [[دیدار]] با اعضای شرکتکننده در گردهمایی نخستین دوره شورای عالی بینالمللی مجمع التقریب بین المذاهب الإسلامیة، ۱/۷/۱۳۷۰.</ref>. | ||
[[حضرت آیتالله خامنهای]] اصولی را برای آزاداندیشی تبیین میکند و البته از [[نخبگان]] هم میخواهد در باب آزاداندیشی کار تئوریک انجام دهند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمعی از اعضای تشکّلها، کانونها، نشریات، هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. از مجموعه آرای ایشان میتوان این اصول را برداشت کرد: | [[حضرت آیتالله خامنهای]] اصولی را برای آزاداندیشی تبیین میکند و البته از [[نخبگان]] هم میخواهد در باب آزاداندیشی کار تئوریک انجام دهند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمعی از اعضای تشکّلها، کانونها، نشریات، هیئتهای مذهبی و شماری از نخبگان دانشجویی، ۱۵/۸/۱۳۸۲.</ref>. از مجموعه آرای ایشان میتوان این اصول را برداشت کرد: | ||
#آزاداندیشی یک امر تشریفاتی یا [[شعار]] [[تبلیغاتی]] نیست، بلکه باید به مثابه یک [[کارزار]] [[فکری]] باشد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. واژه «کارزار فکری» در این [[مقام]] بسیار مهم است. | # آزاداندیشی یک امر تشریفاتی یا [[شعار]] [[تبلیغاتی]] نیست، بلکه باید به مثابه یک [[کارزار]] [[فکری]] باشد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. واژه «کارزار فکری» در این [[مقام]] بسیار مهم است. | ||
#[[آزاداندیشی]] بدون نهاد [[اجتماعی]] ممکن نیست. بنابراین، نسبت به مسأله آزاداندیشی، [[احساس]] [[مسئولیت همگانی]]، در [[دولت]]، [[مردم]] و [[نخبگان]]، [[ضرورت]] دارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در صحن جامع رضوی مشهد مقدس، ۱/۱/۱۳۸۴.</ref>. این [[مسئولیت]] در دستگاههای [[علمی]] [[کشور]] دوچندان است؛ بنابراین در [[حوزههای علمیه]]، [[دانشگاه]] و محیطهای [[فرهنگی]] و مطبوعاتی تثبیت و تأمین [[آزادی]] و آزاداندیشی یک اصل و اساس است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. آزاداندیشی باید یک نهاد شود؛ زیرا اداره آزاداندیشی از سوی [[حکومت]] با ماهیت آن ناسازگار است. بنابراین، [[مدیریت]] و یافتن سازکارهای آزاداندیشی کار نخبگان است، نه کار حکومت<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با دانشجویان بسیجی، ۵/۳/۱۳۸۴؛ دیدار اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. دستگاههای علمی کشور، دانشگاهها و حوزههای علمیه، باید نسبت به تلاشهای انجام شده و نشده و برنامههای [[آینده]] نسبت به آزاداندیشی علمی و تضارب [[افکار]] پاسخگو باشند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در صحن جامع رضوی مشهد مقدس، ۲/۱/۱۳۸۳.</ref>. | # [[آزاداندیشی]] بدون نهاد [[اجتماعی]] ممکن نیست. بنابراین، نسبت به مسأله آزاداندیشی، [[احساس]] [[مسئولیت همگانی]]، در [[دولت]]، [[مردم]] و [[نخبگان]]، [[ضرورت]] دارد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در صحن جامع رضوی مشهد مقدس، ۱/۱/۱۳۸۴.</ref>. این [[مسئولیت]] در دستگاههای [[علمی]] [[کشور]] دوچندان است؛ بنابراین در [[حوزههای علمیه]]، [[دانشگاه]] و محیطهای [[فرهنگی]] و مطبوعاتی تثبیت و تأمین [[آزادی]] و آزاداندیشی یک اصل و اساس است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، ۲۹/۳/۱۳۸۵.</ref>. آزاداندیشی باید یک نهاد شود؛ زیرا اداره آزاداندیشی از سوی [[حکومت]] با ماهیت آن ناسازگار است. بنابراین، [[مدیریت]] و یافتن سازکارهای آزاداندیشی کار نخبگان است، نه کار حکومت<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با دانشجویان بسیجی، ۵/۳/۱۳۸۴؛ دیدار اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. دستگاههای علمی کشور، دانشگاهها و حوزههای علمیه، باید نسبت به تلاشهای انجام شده و نشده و برنامههای [[آینده]] نسبت به آزاداندیشی علمی و تضارب [[افکار]] پاسخگو باشند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در صحن جامع رضوی مشهد مقدس، ۲/۱/۱۳۸۳.</ref>. | ||
#آزاداندیشی مخصوص محافل تخصصی است؛ نه محافل عمومی<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ ۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. | #آزاداندیشی مخصوص محافل تخصصی است؛ نه محافل عمومی<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ ۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. | ||
#آزاداندیشی جهت لازم دارد و آن [[دعوت]] به سوی [[خدا]] است: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>«(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز!» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref><ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در تاریخ ۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. | # آزاداندیشی جهت لازم دارد و آن [[دعوت]] به سوی [[خدا]] است: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ}}<ref>«(مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان و با آنان با روشی که بهتر باشد چالش ورز!» سوره نحل، آیه ۱۲۵.</ref><ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در تاریخ ۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. | ||
#آزاداندیشی به رشته یا سطح خاصی [[مقید]] نیست؛ بلکه باید در سطوح مختلف گسترش و تعمیق یابد و [[اهل]] [[فکر]]، در همه رشتهها، همه گونه آراء و افکار خود را، آزادانه بیان کنند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ دیدار هزاران نفر از بسیجیان استان قم، ۲/۸/۱۳۸۹.</ref>. | # آزاداندیشی به رشته یا سطح خاصی [[مقید]] نیست؛ بلکه باید در سطوح مختلف گسترش و تعمیق یابد و [[اهل]] [[فکر]]، در همه رشتهها، همه گونه آراء و افکار خود را، آزادانه بیان کنند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ دیدار هزاران نفر از بسیجیان استان قم، ۲/۸/۱۳۸۹.</ref>. | ||
#[[حمایت]] به روش سالم از [[افکار]] و [[آزاداندیشی]] [[وظیفه]] [[حکومت]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ دیدار اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[رهبر معظم انقلاب]]، خود، در [[مبارزه]] با [[اندیشه]] و [[علم]] [[دستوری]] [[مسئولیت]] دارد<ref>۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. این نکته به این معناست که [[قدرت]] [[اجازه]] ندارد در مفاد نظریههای [[علمی]] دخالت کند و دقیقاً کسی که در رأس نهاد قدرت است، مسئولیت دارد که اجازه ندهد قدرت در اندیشه مؤثر باشد. | # [[حمایت]] به روش سالم از [[افکار]] و [[آزاداندیشی]] [[وظیفه]] [[حکومت]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛ دیدار اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[رهبر معظم انقلاب]]، خود، در [[مبارزه]] با [[اندیشه]] و [[علم]] [[دستوری]] [[مسئولیت]] دارد<ref>۳۱/۵/۱۳۸۹.</ref>. این نکته به این معناست که [[قدرت]] [[اجازه]] ندارد در مفاد نظریههای [[علمی]] دخالت کند و دقیقاً کسی که در رأس نهاد قدرت است، مسئولیت دارد که اجازه ندهد قدرت در اندیشه مؤثر باشد. | ||
#حمایت از [[آزاد]] اندیشی نباید به حمایت از [[باطل]] و باز گذاشتن دست [[اهل باطل]] منجر شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. اگرچه در فضای اندیشه آزاد اهل باطل نیز فرصتهایی مییابند؛ اما باید توجه داشت که [[آزادی]] [[اسلامی]] میدان و [[فرصت]] برای هر سخنی نیست، بلکه میدان و فرصت برای علم و [[معرفت]] و [[تربیت]] و [[اخلاق]] و [[پیشرفت]] و [[شکوفایی استعدادها]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در همایش بزرگ خواهران در ورزشگاه آزادی به مناسبت جشن میلاد کوثر، ۳۰/۷/۱۳۷۶.</ref>. | # حمایت از [[آزاد]] اندیشی نباید به حمایت از [[باطل]] و باز گذاشتن دست [[اهل باطل]] منجر شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای هیئت دولت، ۸/۶/۱۳۸۴.</ref>. اگرچه در فضای اندیشه آزاد اهل باطل نیز فرصتهایی مییابند؛ اما باید توجه داشت که [[آزادی]] [[اسلامی]] میدان و [[فرصت]] برای هر سخنی نیست، بلکه میدان و فرصت برای علم و [[معرفت]] و [[تربیت]] و [[اخلاق]] و [[پیشرفت]] و [[شکوفایی استعدادها]] است<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در همایش بزرگ خواهران در ورزشگاه آزادی به مناسبت جشن میلاد کوثر، ۳۰/۷/۱۳۷۶.</ref>. | ||
#آزاد اندیشی در زمینه سالم به نتایج مطلوب میرسد؛ بنابراین، آزاد اندیشی نباید به ساختارشکنی و شالودهشکنی و بر هم زدن پایههای [[هویت ملی]] بینجامد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. | # آزاد اندیشی در زمینه سالم به نتایج مطلوب میرسد؛ بنابراین، آزاد اندیشی نباید به ساختارشکنی و شالودهشکنی و بر هم زدن پایههای [[هویت ملی]] بینجامد<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. | ||
#برای آزاداندیشی ایجاد فضای گفتمانی لازم است و راهکار آن آزاداندیشی فردی و سازمانی است: [[فکر]] کردن، گفتن، [[نوشتن]]، انعکاس دادن در مجامعِ علمی، راهاندازی کرسیهای آزاداندیشی و نهادینه کردن گفتگوی محترمانه، عاقلانه، منصفانه و با [[استدلال]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛۳/۷/۱۳۹۰.</ref>.<ref>[[ابوالحسن حسنی (زاده 1348)|حسنی، ابوالحسن]]، [[آزادی اسلامی - حسنی (مقاله)|مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۲]] ص ۱۱۵۳.</ref> | # برای آزاداندیشی ایجاد فضای گفتمانی لازم است و راهکار آن آزاداندیشی فردی و سازمانی است: [[فکر]] کردن، گفتن، [[نوشتن]]، انعکاس دادن در مجامعِ علمی، راهاندازی کرسیهای آزاداندیشی و نهادینه کردن گفتگوی محترمانه، عاقلانه، منصفانه و با [[استدلال]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اعضای انجمن اهل قلم، ۷/۱۱/۱۳۸۱؛۳/۷/۱۳۹۰.</ref>.<ref>[[ابوالحسن حسنی (زاده 1348)|حسنی، ابوالحسن]]، [[آزادی اسلامی - حسنی (مقاله)|مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۲ (کتاب)|منظومه فکری آیتالله العظمی خامنهای ج۲]] ص ۱۱۵۳.</ref> | ||
==[[آزادی مطبوعات]]== | ==[[آزادی مطبوعات]]== | ||
مسأله آزادی مطبوعات از یکسو، به [[آزادی فکر]] و بیان مربوط است و از سوی دیگر، به [[آزادیهای سیاسی]] [[اجتماعی]]. مطبوعات، در این شکل گسترده از ویژگی دنیای جدید است و از همان بدو پیدایش مسأله آزادی مطبوعات اهمیت داشته است. اما نگاه [[حضرت آیتالله خامنهای]] به این مسأله، یک نگاه [[اسلامی]] و بر پایههایی [[استوار]] است که در آزادی فکر و بیان مطرح شده است. | مسأله آزادی مطبوعات از یکسو، به [[آزادی فکر]] و بیان مربوط است و از سوی دیگر، به [[آزادیهای سیاسی]] [[اجتماعی]]. مطبوعات، در این شکل گسترده از ویژگی دنیای جدید است و از همان بدو پیدایش مسأله آزادی مطبوعات اهمیت داشته است. اما نگاه [[حضرت آیتالله خامنهای]] به این مسأله، یک نگاه [[اسلامی]] و بر پایههایی [[استوار]] است که در آزادی فکر و بیان مطرح شده است. | ||
مطبوعات سه [[وظیفه]] عمده دارند: | مطبوعات سه [[وظیفه]] عمده دارند: | ||
#[[نقد]] و [[نظارت]]، | # [[نقد]] و [[نظارت]]، | ||
#[[اطلاعرسانی]] صادقانه و شفاف، | # [[اطلاعرسانی]] صادقانه و شفاف، | ||
#طرح و تبادل آراء و [[افکار]] در [[جامعه]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>. | # طرح و تبادل آراء و [[افکار]] در [[جامعه]]<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>. | ||
اگرچه با توجه به نوع [[وظایف]] مطبوعات، به نظر برسد مسأله مطبوعات ذیل [[نظریه]] [[آزاداندیشی]] قرار دارد؛ مهمترین ویژگی مطبوعات که آن را از نظریه آزاداندیشی متمایز میکند، محیط مخاطبان آن است. مطبوعات با عموم [[مردم]] سروکار دارند و به محیطهای تخصصی محدود نیستند. این ویژگی این امکان را میدهد که کسی با [[عیاری]] و بازیگری عکس مار را به جای کلمه مار به مخاطبان عرضه کند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. صاحبنظران باید با ورود به مطبوعات، آنها را از حالت کممحتوا خارج کنند و به بحثهای تأملبرانگیز و ارشادکننده برای مردم بکشانند و [[فرهنگ]] [[انقلاب]] را تعمیق کنند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغالتحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref> که شاید مهمترین شیوه برخورد با این معضل است. این معضل، موقعیت بسیار مغتنمی برای [[دشمن]] است. به این دلیل، مسأله مطبوعات نیازمند حساسیت بیشتری است<ref>حضرت آیتالله خامنهای بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۹/۴/۱۳۷۹.</ref>. | اگرچه با توجه به نوع [[وظایف]] مطبوعات، به نظر برسد مسأله مطبوعات ذیل [[نظریه]] [[آزاداندیشی]] قرار دارد؛ مهمترین ویژگی مطبوعات که آن را از نظریه آزاداندیشی متمایز میکند، محیط مخاطبان آن است. مطبوعات با عموم [[مردم]] سروکار دارند و به محیطهای تخصصی محدود نیستند. این ویژگی این امکان را میدهد که کسی با [[عیاری]] و بازیگری عکس مار را به جای کلمه مار به مخاطبان عرضه کند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با اساتید و دانشجویان دانشگاههای استان سمنان، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. صاحبنظران باید با ورود به مطبوعات، آنها را از حالت کممحتوا خارج کنند و به بحثهای تأملبرانگیز و ارشادکننده برای مردم بکشانند و [[فرهنگ]] [[انقلاب]] را تعمیق کنند<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در مراسم فارغالتحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس، ۱۲/۶/۱۳۷۷.</ref> که شاید مهمترین شیوه برخورد با این معضل است. این معضل، موقعیت بسیار مغتنمی برای [[دشمن]] است. به این دلیل، مسأله مطبوعات نیازمند حساسیت بیشتری است<ref>حضرت آیتالله خامنهای بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۹/۴/۱۳۷۹.</ref>. | ||
با این حال، به جهت سنخ وظایف مطبوعات و [[انتظار خاص]]ی که از آنها هست، نمیتوان از مطبوعات و آزادی مطبوعات [[چشم]] پوشید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>؛ اما باید توجه داشت که [[آزادی]] وسیله انجام [[رسالت]] مطبوعات است، نه آنکه رسالت مطبوعات پای آزادی همهجانبه و بیبندوبار [[قربانی]] شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا{{س}}، ۱۸/۷/۱۳۷۷.</ref>. [[آزادی مطبوعات]] برای انجام این [[وظایف]] است و تأمین آزادی مطبوعات در این جهت هم نشانه [[رشد]] و [[آزادگی]] [[ملت]] است و هم باعث آن؛ بنابراین با آزادی مطبوعات و آزادی قلم، نباید [[ارزشها]] پامال شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>. | با این حال، به جهت سنخ وظایف مطبوعات و [[انتظار خاص]]ی که از آنها هست، نمیتوان از مطبوعات و آزادی مطبوعات [[چشم]] پوشید<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>؛ اما باید توجه داشت که [[آزادی]] وسیله انجام [[رسالت]] مطبوعات است، نه آنکه رسالت مطبوعات پای آزادی همهجانبه و بیبندوبار [[قربانی]] شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا{{س}}، ۱۸/۷/۱۳۷۷.</ref>. [[آزادی مطبوعات]] برای انجام این [[وظایف]] است و تأمین آزادی مطبوعات در این جهت هم نشانه [[رشد]] و [[آزادگی]] [[ملت]] است و هم باعث آن؛ بنابراین با آزادی مطبوعات و آزادی قلم، نباید [[ارزشها]] پامال شود<ref>حضرت آیتالله خامنهای، بیانات در دیدار با جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ۹/۱۲/۱۳۷۹.</ref>. | ||
خط ۸۵: | خط ۹۵: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:آزادی]] | [[رده:آزادی]] | ||
[[رده:مدخلهای | [[رده:مدخلهای تلخیص شده]] |