جمعه در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←فضیلت جمعه
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==فضیلت جمعه== | ==فضیلت جمعه== | ||
«جمعه» از [[اعیاد]] چهارگانه [[اسلامی]] ([[عید فطر|فطر]]، [[عید قربان|قربان]]، [[عید غدیر|غدیر]] و جمعه) بلکه برتر از عید فطر و قربان است.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۸۱ ـ ۳۸۲.</ref> در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: «[[خداوند]] از هرچیزی، چیزی را برگزیده است... و از روزها جمعه را [[اختیار]] کرده است»<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۵.</ref>. | |||
در روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}}، [[روز جمعه]] به عنوان [[سرور]] و آقای روزها معرفی شده است.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۶.</ref> در [[روایات]] متعددی آمده است: جمعه روز [[عبادت]] و [[تقرّب]] به [[خدای متعال]] با [[عمل صالح]] و [[ترک گناه]] است و [[ثواب]] عبادت در این روز بیش از روزهای دیگر می‌باشد.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۵ ـ ۳۸۲.</ref> از این رو، بر بسیار [[دعا کردن]]<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۸۳.</ref> و درخواست [[رحمت]] و [[آمرزش]] نمودن<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۹.</ref> در روز جمعه و بسیار [[صلوات]] فرستادن بر [[محمّد]] و [[آل محمّد]] در این روز سفارش شده است.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۸۶.</ref> و نیز از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: «در روز جمعه [[ساعت]] مبارکی است که [[بنده]] در آن ساعت چیزی از [[خدا]] نمی‌خواهد مگر آنکه به او عطا می‌کند».<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۹.</ref> | در روایتی از [[رسول خدا]]{{صل}}، [[روز جمعه]] به عنوان [[سرور]] و آقای روزها معرفی شده است.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۶.</ref> در [[روایات]] متعددی آمده است: جمعه روز [[عبادت]] و [[تقرّب]] به [[خدای متعال]] با [[عمل صالح]] و [[ترک گناه]] است و [[ثواب]] عبادت در این روز بیش از روزهای دیگر می‌باشد.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۵ ـ ۳۸۲.</ref> از این رو، بر بسیار [[دعا کردن]]<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۸۳.</ref> و درخواست [[رحمت]] و [[آمرزش]] نمودن<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۹.</ref> در روز جمعه و بسیار [[صلوات]] فرستادن بر [[محمّد]] و [[آل محمّد]] در این روز سفارش شده است.<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۸۶.</ref> و نیز از [[امیر مؤمنان]]{{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: «در روز جمعه [[ساعت]] مبارکی است که [[بنده]] در آن ساعت چیزی از [[خدا]] نمی‌خواهد مگر آنکه به او عطا می‌کند».<ref>وسائل الشیعة، ج ۷، ص۳۷۹.</ref> | ||