اخلاق در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←حب دنیا
| خط ۳۵۸: | خط ۳۵۸: | ||
=== [[حب دنیا]] === | === [[حب دنیا]] === | ||
[[انسان]] با [[محبت]] به [[مال]] و زخارف [[دنیوی]] بزرگ شده و این علاقه در [[قلب]] وی جای گرفته است. منشأ بسیاری از [[مفاسد اخلاقی]] و [[رفتاری]] و حتی [[مفاسد]] [[دینی]] نیز همین حب دنیا است<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۴۲۹.</ref>. بر اساس [[روایات]] متعدد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، ج۲، ص۱۳۱، ۳۱۵–۳۲۰.</ref> حب دنیا منشأ و ریشه تمام گناهان است: {{متن حدیث|رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ حُبُّ الدُّنْيَا}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، ج۲، ص۳۱۵؛ رک: امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۱۴۱.</ref>. بنابراین تمامی مفاسد اخلاقی و اعمالی از ثمرات حب دنیا بوده و تأسیس هر [[دین]] و [[مذهب]] [[باطل]] به واسطه آن صورت گرفته است. حب دنیا انسان را از تمامی [[فضائل]] [[معنوی]] از قبیل: [[شجاعت]]، [[عفت]]، [[سخاوت]] و [[عدالت]] که مبدأ تمام فضائل به شمار می‌آیند دور ساخته و او را با [[فقر]]، [[ذلت]]، [[طمع]]، [[حرص]]، [[چاپلوسی]]، [[بغض]] و [[کینه]] و مانند آن قرین می‌سازد<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ص۴۹؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|خامنه‌ای حسینی، سید علی]]، ۳۰/۶/۱۳۸۷.</ref>. بر اساس روایتی اگر بنده‌ای [[نماز]] و [[روزه]] [[اهل آسمان]] و [[زمین]] را به جا آورد اما حب دنیا داشته باشد [[خداوند]] محبت خویش را به وی نمی‌چشاند<ref>دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، ج۱، ص۲۰۶؛ امام خمینی، آداب الصلاة، ص۵۰.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[اخلاق - گرامی (مقاله)| مقاله «اخلاق»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص ۹۳.</ref> | |||
=== خودبینی و [[تکبر]] === | === خودبینی و [[تکبر]] === | ||