معاد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام خمینی]] حقیقت معاد را از دیدگاه [[عرفانی]] بازگشت موجودات و مظاهر به اصل خود<ref>امام خمینی، حدیث جنود، ۱۴۸.</ref> و رجوع از عالم کثرت به همان اسمی می‌داند که مبدأ ظهور آن موجودات است، اگرچه [[مرجع]] کل، همان [[هویت]] [[الهی]] است؛ ولی از آنجاکه هویت الهی بدون [[حجاب]] [[اسما]] بر موجودات تجلی نمی‌کند، رجوع همه موجودات به اسما خاص خود خواهد بود.<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ۲۹۲–۲۹۳.</ref> از این رجوع و [[قبض]] موجودات به مقام [[مالکیت]] مطلقه [[حق]] تعبیر می‌شود.<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ۲۹۲–۲۹۳؛ امام خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۰۷–۱۰۸.</ref> به باور ایشان، از آنجاکه موجودات به منزله قوا و ابزار [[انسان کامل]] شمرده می‌شوند، همان‌گونه که [[آفرینش]] موجودات، به واسطه [[رب]] انسان کامل از حضرت [[غیب]] صورت می‌گیرد، معاد و رجوع آنها از حضرت [[شهادت]] نیز توسط انسان کامل صورت می‌گیرد؛<ref>امام خمینی، تعلیقه فوائد، ۲۰؛ امام خمینی، مصباح الهدایه، ۷۱.</ref> چنان‌که برخی فقرات [[زیارت جامعه]] (ایاب الخلق الیکم: بازگشت [[مردم]] به سوی شماست) به این نکته اشاره می‌کند و این سرّی از [[اسرار]] [[توحید]] است؛ زیرا رجوع به انسان کامل رجوع به [[الله]] است؛ بدین سبب که [[انسان کامل]]، فانی فی‌الله و باقی به بقای اوست و خود از اسمای حسنا و [[اسم اعظم]] [[الهی]] است.<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ۲۶۳.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[معاد - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «معاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۴۰۲–۴۱۴.</ref>

[[قرآن کریم]] از راه‌های مختلفی بر معاد و امکان آن [[استدلال]] کرده است؛ مانند:

# [[لزوم]] [[عبث]] در [[خلق]] موجودات بدون معاد {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ}}<ref>«و ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آنهاست به بازیچه نیافریده‌ایم» سوره دخان، آیه ۳۸.</ref>، {{متن قرآن|مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«ما آن دو را جز به حقّ نیافریده‌ایم ولی بیشتر آنان نمی‌دانند» سوره دخان، آیه ۳۹.</ref>؛ <ref>طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸/۱۴۶.</ref>