فضائل امام رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

فضائل امام رضا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۶

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۶۳۸

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-در مورد [[شیوه زندگی]] ایشان آمده است که سراسر [[زندگی]] به [[کودکان]] [[سلام]] می‌کرد<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۸۱.</ref>. در هنگام نیاز سخن می‌گفت و پرحرفی را موجب [[لغزش]] می‌دانست<ref>مفید، اختصاص، ص۲۳۲.</ref>. توصیه می‌کرد که [[راستگویی]] را پیش از [[سخن گفتن]] بیاموزید<ref>صدوق، امالی، ص۳۰۳.</ref>. وقتی کسی سخن می‌گفت [[صبر]] می‌کرد تا سخنش به پایان آید<ref>صدوق، امالی، ص۳۰۳.</ref>. آن حضرت همواره تأکید می‌کرد [[کار نیک]] را با همگان روا بدار، چه [[اهل]] آن باشند و چه اهل آن نباشند<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۸.</ref>. به [[بهداشت]] و [[نظافت]] خود اهمیت بسیار می‌داد و همواره از مسواک و عطر استفاده می‌کرد<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۵۰۴.</ref>. به [[نیازمندان]] در [[نهان]] کمک می‌کرد و کمک به فرد [[ضعیف]] را بهترین [[صدقه]] می‌دانست<ref>صدوق، امالی، ص۴۴۲.</ref> و صدقه را بهترین [[مال]] و ذخیره شمرد و در روابط خود اهل مزاح [[حلال]] بود.
+در مورد [[شیوه زندگی]] ایشان آمده است که سراسر [[زندگی]] به [[کودکان]] [[سلام]] می‌کرد<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۸۱.</ref>. در هنگام نیاز سخن می‌گفت و پرحرفی را موجب [[لغزش]] می‌دانست<ref>مفید، اختصاص، ص۲۳۲.</ref>. توصیه می‌کرد که [[راستگویی]] را پیش از [[سخن گفتن]] بیاموزید<ref>صدوق، امالی، ص۳۰۳.</ref>. وقتی کسی سخن می‌گفت [[صبر]] می‌کرد تا سخنش به پایان آید<ref>صدوق، امالی، ص۳۰۳.</ref>. آن حضرت همواره تأکید می‌کرد [[کار نیک]] را با همگان روا بدار، چه [[اهل]] آن باشند و چه اهل آن نباشند<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۸.</ref>. به [[بهداشت]] و نظافت خود اهمیت بسیار می‌داد و همواره از مسواک و عطر استفاده می‌کرد<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۵۰۴.</ref>. به [[نیازمندان]] در [[نهان]] کمک می‌کرد و کمک به فرد [[ضعیف]] را بهترین [[صدقه]] می‌دانست<ref>صدوق، امالی، ص۴۴۲.</ref> و صدقه را بهترین [[مال]] و ذخیره شمرد و در روابط خود اهل مزاح [[حلال]] بود.
 درباره ارتباط آن حضرت با [[خدای متعال]] و عبادت‌های ایشان [[روایات]] بسیار نقل شده است<ref>برای نمونه، ر.ک: صدوق، عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۴۲۳.</ref>. [[امام]] با [[لباس]] [[زیبا]] و [[روی خوش]] به [[نماز]] می‌ایستاد<ref>صدوق، من لایحضر الفقیه، ج۱، ص۲۱۴.</ref>. هنگام [[دعا]] دست‌های خود را به سوی [[آسمان]] بالا می‌برد<ref>کلینی، کافی، ج۲، ص۴۶۸.</ref>. بسیاری شب‌ها را تا صبح به [[عبادت]] می‌گذراند<ref>طبرسی، مکارم الاخلاق، ص۳۲۷.</ref>. در [[روایت]] دیگری آمده است که حضرت پس از [[انفاق]] یکی از لباس‌های خود به فرد نیازمند، فرمود از این لباس مواظبت کن؛ زیرا در آن هزار ختم قرآن کرده و هزار نماز شب خوانده‌ام<ref>طوسی، امالی، ص۳۵۹.</ref>. [[تفکر]] در [[آفرینش الهی]] را [[برترین]] [[عبادت‌ها]] می‌خواند<ref>برای نمونه جهت مشاهده اخباری در این‌باره، ر.ک: نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۱۸۴.</ref>. اینکه نماز به عنوان مهم‌ترین فعالیت [[معنوی]] [[امام رضا]]{{ع}}، باید چگونه و با چه آدابی انجام گیرد، بارها در روایاتی از امام رضا{{ع}} نقل شده است<ref>صدوق، من لایحضر الفقیه، ج۱، ص۲۱۴.</ref>؛ برای نمونه، آن حضرت مطابق روایتی فرمودند: «آنگاه که تصمیم به [[خواندن نماز]] گرفتی، با حالت کسالت و [[سستی]] و خواب‌آلودگی یا شتاب‌زدگی و [[بازی]] نباشد. بلکه آن را با [[آرامش]]، [[وقار]] و قوت بجا آور. در [[نماز]] خود [[خشوع]] و [[خضوع]] داشته باش و برای [[خداوند بزرگ]]، [[فروتنی]] کن. همچنین [[خشیت]] و [[خوف]] را بر خود هموار کن.... در مقابل [[خداوند]] همچون بنده‌ای گریخته و [[گنهکار]]، آن چنان که در محضر مولایش ایستاده، بایست. پاهایت را در کنار هم قرار بده، قامتت را راست نگه دار و به چپ و راست توجه نکن. چنان باش که گویی خداوند را می‌بینی و اگر تو او را نمی‌بینی، او تو را می‌بیند. مبادا با موی صورت یا چیز دیگری بازی کنی... [[حضور قلب]] یعنی فکرت از هر چیز جز نماز فارغ باشی، [[بهشت]] را در سمت راست و [[دوزخ]] را در سمت چپ ببینی و [[صراط]] را پیش روی خود و خداوند را پیشاپیش خود در نظر بگیری»<ref>صدوق، فقه الرضا{{ع}}، ص۶۲.</ref>.