امنیت در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←راهبردهای امنیتی و دفاعی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== راهبردهای [[امنیتی]] و [[دفاعی]] == | == راهبردهای [[امنیتی]] و [[دفاعی]] == | ||
در عرصه [[امنیت]] و [[دفاع]]، راهبردهای [[جامعه آرمانی]] [[علوی]] بر سه محور [[استوار]] است: | در عرصه [[امنیت]] و [[دفاع]]، راهبردهای [[جامعه آرمانی]] [[علوی]] بر سه محور [[استوار]] است: | ||
# '''وحدت، حاکمیت حق، جهاد''': در این محور، می‌توان به چند نکته مرتبط اشاره کرد؛ از جمله: [[حفظ وحدت]] و کیان [[حاکمیت]]، و [[جهاد]] با سرکشانی نظیر [[معاویه]] و یارانش که حاکمیت [[حق]] را چند پاره کردند و هر یک در امور [[حکومت]]، برنامه و راهی به دلخواه خویش در پیش گرفتند و از مسیر حق و [[عدالت]] خارج شدند. [[امام علی]] {{ع}} برای مقابله با [[اصحاب صفین]] و [[جمل]]، تردید نکرد و دوران پنج ساله حکومت خویش را در این راه سپری نمود. | |||
# '''امنیت عمومی و رعایت قوانین''': [[حفظ]] امنیت یکایک افرادی که در [[حکومت علوی]] [[زندگی]] می‌کردند و [[قوانین]] حکومت را محترم می‌شمردند. [[امام]] پس از شنیدن خبر بیرون آوردن خلخال از پای [[زن]] [[اهل کتاب]]، می‌گوید: «اگر [[مسلمان]] آزاده‌ای از شنیدن چنین خبری بمیرد، نباید وی را ملامت کرد»<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۴.</ref>. از نظر امام علی {{ع}} یکی از ویژگی‌های اصلی حاکمیت، ایجاد «[[امنیت عمومی]]» برای همه افراد و در تمام مکان‌ها است<ref>{{متن حدیث|وَ يُقَاتَلُ بِهِ الْعَدُوُّ وَ تَأْمَنُ بِهِ السُّبُلُ}}؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۰۷.</ref>. | |||
# '''ساماندهی نظامی و تقویت نیروهای دفاعی''': ساماندهی نظامی، برای حفظ امنیت و دفاع در برابر [[دشمنان]] [[جامعه اسلامی]]. از نظر امام علی {{ع}} [[نیروی نظامی]] [[مسلمانان]]، [[نگهبان]] امنیت [[مردم]] و پشتوانه حاکمیت حق و [[دین الهی]] و امنیت‌بخش راه‌هاست و مردم [[وظیفه]] دارند مخارج و نیازهای مالی نیروی نظامی را تأمین کنند تا از مواهب آن بهره‌مند شوند<ref>{{متن حدیث|فَالْجُنُودُ بِإِذْنِ اللَّهِ حُصُونُ الرَّعِيَّةِ وَ...}}؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۴۸.</ref>. به همین دلیل، امام مردم را به تقویت [[ارتش]] مرکزی [[تشویق]] می‌کرد و همواره آنان را از [[دنیاطلبی]] که موجب [[سستی]] در مقابل دشمنان می‌شود، باز می‌داشت. | |||
علاوه بر راهبردهای سه‌گانه پیش‌گفته، امام علی {{ع}} [[آموزش]] و [[تربیت]] نیروی نظامی را ضروری شمرده، [[اخلاق]] جهاد و مقابله با دشمنان را به آنان می‌آموخت و بر [[نظم]] و آمادگی و توجه به فرصت‌های حساس تأکید می‌ورزید. [[سیره]] دفاعی و [[امنیتی]] [[امام]] مبتنی بر دفع تجاوزها و رفع سرکشی‌ها و طغیان‌ها بود و هرگز قبل از [[اقدام]] [[متجاوزان]] و سرکشان، به سپاهیان خود دستور [[جنگ]] و هجوم نمی‌داد<ref>موسوعة الامام علی {{ع}}، ج۴، ص۲۷۵-۳۱۳.</ref>.<ref>[[سید عباس نبوی|نبوی، سید عباس]]، [[جامعه آرمانی (مقاله)| مقاله «جامعه آرمانی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۶]]، ص ۱۸۵.</ref> | علاوه بر راهبردهای سه‌گانه پیش‌گفته، امام علی {{ع}} [[آموزش]] و [[تربیت]] نیروی نظامی را ضروری شمرده، [[اخلاق]] جهاد و مقابله با دشمنان را به آنان می‌آموخت و بر [[نظم]] و آمادگی و توجه به فرصت‌های حساس تأکید می‌ورزید. [[سیره]] دفاعی و [[امنیتی]] [[امام]] مبتنی بر دفع تجاوزها و رفع سرکشی‌ها و طغیان‌ها بود و هرگز قبل از [[اقدام]] [[متجاوزان]] و سرکشان، به سپاهیان خود دستور [[جنگ]] و هجوم نمی‌داد<ref>موسوعة الامام علی {{ع}}، ج۴، ص۲۷۵-۳۱۳.</ref>.<ref>[[سید عباس نبوی|نبوی، سید عباس]]، [[جامعه آرمانی (مقاله)| مقاله «جامعه آرمانی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۶]]، ص ۱۸۵.</ref> | ||