حق: تفاوت میان نسخهها
←مذهب حق
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
===[[حقوق عمومی]]=== | ===[[حقوق عمومی]]=== | ||
== [[مذهب حق]] == | == [[مذهب حق]] و [[مذهب باطل]] == | ||
اغلب هرکس و هر گروه، خود و [[عقاید]] و اعمالش را حق میداند. ولی حق یکی بیش نیست. از میان [[مذاهب]]، یکی حق است و بقیّه [[باطل]]. در نزاعها و مخاصمات نیز یک طرف برحق است و دیگری ناحق. به تعبیر [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}}: "حق است و [[باطل]] و هرکدام را اهلی است"<ref>{{متن حدیث|حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ لِكُلٍّ أَهْل}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۶.</ref>. وقتی [[حق و باطل]] شناخته نشود و به هم درآمیزد، [[شبهه]] پیش میآید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳۸.</ref>و وقوع [[فتنه]] هم آنجاست که [[حق و باطل]] با هم آمیخته میشود و [[هواپرستی]] هم کمک میکند و افراد در [[فتنه]] میافتند و اگر این دو از هم جدا باشند، [[شناخت]] آن آسانتر و [[گمراهی]] [[مردم]] کمتر خواهد بود<ref>نهج البلاغه، خطبه ۵۰</ref>. | اغلب هرکس و هر گروه، خود و [[عقاید]] و اعمالش را حق میداند. ولی حق یکی بیش نیست. از میان [[مذاهب]]، یکی حق است و بقیّه [[باطل]]. در نزاعها و مخاصمات نیز یک طرف برحق است و دیگری ناحق. به تعبیر [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}}: "حق است و [[باطل]] و هرکدام را اهلی است"<ref>{{متن حدیث|حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ لِكُلٍّ أَهْل}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۶.</ref>. وقتی [[حق و باطل]] شناخته نشود و به هم درآمیزد، [[شبهه]] پیش میآید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳۸.</ref>و وقوع [[فتنه]] هم آنجاست که [[حق و باطل]] با هم آمیخته میشود و [[هواپرستی]] هم کمک میکند و افراد در [[فتنه]] میافتند و اگر این دو از هم جدا باشند، [[شناخت]] آن آسانتر و [[گمراهی]] [[مردم]] کمتر خواهد بود<ref>نهج البلاغه، خطبه ۵۰</ref>. | ||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
در [[زیارت]] "[[آل یاسین]]" که از ناحیۀ مقدسه صادر شده است و فرمودهاند که هرگاه خواستید به ما توجّه داشته باشید چنین بگویید، این جمله آمده است: "آنچه شما بپسندید حق همان است، آنچه شما خوش ندارید [[باطل]] است، به هرچه شما [[دستور]] دهید معروف است و از هرچه شما [[نهی]] کنید، منکر است"<ref>{{متن حدیث|فَالْحَقُ مَا رَضِيتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا سَخِطْتُمُوهُ وَ الْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ وَ الْمُنْكَرُ مَا نَهَيْتُمْ عَنْه}}؛ بحار الأنوار، ج ۵۳ ص ۱۷۲</ref>، این دقیقا محوریّت [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] را در [[شناخت]] [[حق و باطل]] و معروف و منکر نشان میدهد. وقتی [[آیه تطهیر]]، [[پاکی]] و [[عصمت]] این [[خاندان]] را بیان میکند، وقتی [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]، [[امام علی|علی]] {{ع}} را محور حق معرفی میکند، وقتی [[ائمه]] [[معصومین]] از سوی [[خدا]] و [[رسول]]، [[حجت]] شناخته میشوند، [[شناخت حق]] آسان است، اگر دیدگان را غبار [[جهل]] و [[تعصّب]] نگرفته باشد. [[قرآن]]، حق را همچون آبی سودمند و باقی میداند و [[باطل]] را همچون کفی ناپایدار و بیخاصیّت. گرچه [[پیروان]] [[باطل]]، دورانی [[سلطه]] و [[غلبه]] داشتند و حق را کنار زدند، ولی [[دولت]] جاوید از آن [[حقّ]] است و امروز [[پیشوایان معصوم]] از [[اهل بیت]]، چهرههای درخشان و ماندگار حقاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۸.</ref>. | در [[زیارت]] "[[آل یاسین]]" که از ناحیۀ مقدسه صادر شده است و فرمودهاند که هرگاه خواستید به ما توجّه داشته باشید چنین بگویید، این جمله آمده است: "آنچه شما بپسندید حق همان است، آنچه شما خوش ندارید [[باطل]] است، به هرچه شما [[دستور]] دهید معروف است و از هرچه شما [[نهی]] کنید، منکر است"<ref>{{متن حدیث|فَالْحَقُ مَا رَضِيتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا سَخِطْتُمُوهُ وَ الْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ وَ الْمُنْكَرُ مَا نَهَيْتُمْ عَنْه}}؛ بحار الأنوار، ج ۵۳ ص ۱۷۲</ref>، این دقیقا محوریّت [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] را در [[شناخت]] [[حق و باطل]] و معروف و منکر نشان میدهد. وقتی [[آیه تطهیر]]، [[پاکی]] و [[عصمت]] این [[خاندان]] را بیان میکند، وقتی [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]، [[امام علی|علی]] {{ع}} را محور حق معرفی میکند، وقتی [[ائمه]] [[معصومین]] از سوی [[خدا]] و [[رسول]]، [[حجت]] شناخته میشوند، [[شناخت حق]] آسان است، اگر دیدگان را غبار [[جهل]] و [[تعصّب]] نگرفته باشد. [[قرآن]]، حق را همچون آبی سودمند و باقی میداند و [[باطل]] را همچون کفی ناپایدار و بیخاصیّت. گرچه [[پیروان]] [[باطل]]، دورانی [[سلطه]] و [[غلبه]] داشتند و حق را کنار زدند، ولی [[دولت]] جاوید از آن [[حقّ]] است و امروز [[پیشوایان معصوم]] از [[اهل بیت]]، چهرههای درخشان و ماندگار حقاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۲۸.</ref>. | ||
==[[دولت حق]] و [[دولت باطل]]== | |||
همان طوری که برای [[حق]] دولتی است برای باطل نیز دولتی است که به طور طبیعی [[اهل حق]] در دولت باطل [[ذلیل]] و [[خوار]] و [[اهل باطل]] در دولت حق ذلیل خواهند بود؛ چنان که [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|اِنَّ لِلْحقِّ دَوْلَةً وَ لِلْباطِلِ دَوْلَةً وَ كُلُّ واحِدٍ مِنْهُما في دَوْلَةِصاحِبِهِ ذَليلٌ}}؛ براستی که حق را دولتی است و باطل را دولتی، و هر یک از این دو، در دولت دیگری ذلیل است.<ref>کافی، ج ۲، ص۴۴۷، ح ۱۲</ref> | |||
[[انسان]] باید به [[دفاع از حق]] و دولت حق برخیزد و حق خواه و حق گو باشد و اگر باطلی دید در برابرش [[سکوت]] نکند و نگذارد تا باطل دولت و [[حکومت]] و [[حاکمیت]] یابد. در [[آموزههای اسلامی]] سکوت مورد [[تشویق]] و [[ترغیب]] است؛ اما هر سکوتی را نگفتهاند،؛ چراکه گاه باید سخن گفت و حتی فریاد زد تا حق [[اجرا]] و [[اثبات]] شود. امام صادق{{ع}} میفرماید: کَلامٌ فی حَقٍّ خَیرٌ مِن سُکوتٍ عَلی باطِلٍ؛ [[سخن گفتن]] درباره حق، از سکوتی بر باطل بهتر است. <ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص۳۹۶</ref> | |||
مرکب باطل هیچ گاه [[عزت]] آفرین نیست، بلکه [[ذلت]] آفرین است. پس نباید [[دل]] به دولت باطل سپرد و [[امید]] عزت و [[کرامت]] داشت، بلکه عزت و کرامت تنها در [[سایه]] حق به دست میآید. [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: {{متن حدیث|مَنْ رَكِبَ الْباطِلَ اَذَلَّهُ مَرْكَبُهُ. مَن تَعَدَّي الحَقَّ ضاقَ مَذْهَبُهُ}}؛ کسی که بر باطل سوار شود، مَرکبش او را ذلیل خواهد کرد. کسی که از راه حق [[منحرف]] شود راه بر او تنگ خواهد شد. <ref>عیون الحکم والمواعظ، ص۴۴۴</ref> | |||
دولت حق در سایه [[دولت اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{ع}} به دست میآید؛ زیرا [[نمایندگان]] حق و حق شناسانی هستند که هم حق را میشناسند و هم [[گرایش به باطل]] ندارند و هیچ حقی را تضییع نمیکنند. [[امام علی]]{{ع}} در این باره میفرماید: {{متن حدیث|نَحْنُ اَقَمْنا عَمودَ الْحَقِّ و هَزَمْنا جُيوشَ الْباطِلِ}}؛ ما ([[اهل بیت]]) ستونهای [[حق]] را [[استوار]] و [[لشکریان]] [[باطل]] را متلاشی کردیم.<ref>عیون الحکم والمواعظ، ص۴۹۹</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[دولت حق و باطل (مقاله)|دولت حق و باطل]].</ref>. | |||
==تضاد حق و باطل== | ==تضاد حق و باطل== |