علم معصوم به قوانین طبیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[قرآن کریم]] به [[قوانین طبیعی]] مهمی اشاره شده است که برخی از آنها برخلاف نظریه [[علمی]] رایج آن [[زمان]] بوده است؛ مانند حرکت [[زمین]] و برخی دیگر نیز به کلی از [[درک]] و [[دانش]] [[بشر]] آن [[روزگار]] فراتر بوده و پس از [[گذشت]] قرن‌ها در [[عصر]] جدید بشر به آنها پی برده است؛ مانند جو [[نگهبان]] [[زمین]] و توسعه فضا و برخی دیگر نیز در سطحی فراتر و گسترده‌تر از آنچه در آن زمان برای بشر شناخته شده بود، مطرح شده است؛ مانند نقش کوه‌ها در [[حفظ]] زمین و نقش [[باد]] در تلقیح گیاهان. [[مفسران]] و [[متکلمان اسلامی]] این‌گونه [[معارف قرآنی]] را [[معجزات]] علمی [[قرآن]] دانسته و در بحث از [[اعجاز قرآن]] از آن به‌عنوان یکی از ابعاد اعجاز قرآن نام برده‌اند. بنابراین، خواه [[علم پیامبر]] درباره حوادث و قوانینی طبیعی را گسترده و همه‌جانبه بدانیم یا ندانیم، در اینکه [[علم]] و دانش او دراین‌باره فراتر و گسترده‌تر از علم و دانش [[مردم]] عصر خود بوده است، جای تردید نیست.  

# [[آسمان]] دارای صفت رَجْع و زمین دارای صفت صَدْع است: {{متن قرآن|وَ السَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ * وَ الأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ}}<ref>«و سوگند به آسمان باران‌زا * و به زمین برشکافته (از گیاه)»؛ طارق: ۱۱ و ۱۲.</ref>، رجع یعنی بازگرداندن و [[صدع]] یعنی شکافتن. ویژگی [[آسمان]] این است که شکافته می‌شود و چیزهایی را از درون خود بیرون می‌دهد. ساده‌ترین معنای این دو پدیده که با [[حواس ظاهری]] و برای افراد معمولی هم قابل [[درک]] است، این است بخارهایی که به سوی آسمان می‌رود، به‌صورت [[باران]] به سوی [[زمین]] بازمی‌گردد و گیاهان از درون زمین سر بر می‌آورند؛ اما رجع آسمان و صدع زمین گونه‌های بسیار دیگری نیز دارد که برخی از آنها با [[علم]] و تجربه برای [[بشر]] معلوم گردیده و برخی دیگر نیز در [[آینده]] معلوم خواهد شد. امروزه معلوم شده امواج رادیویی که در فضا پراکنده می‌شود، پس از رسیدن به نقطه‌ای خاص بار دیگر به زمین بازمی‌گردد و ما آنها را می‌شنویم و [[احساس]] می‌کنیم و اگر چنین نبود، آن امواج از دسترس احساس ما بیرون می‌رفت و ما هیچ‌گونه ادراکی از آنها نمی‌داشتیم. امروزه برای بشر معلوم شده است که از زمین علاوه بر گیاهان، گاز، نفت، آب‌های طبی و... خارج می‌شود<ref>[[محمد هادی معرفت]]، التمهید فی علوم القرآن، ج۶، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref>.

# [[قرآن کریم]] از توسعه آسمان توسط [[خداوند]] گزارش داده است: {{متن قرآن|وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ}}<ref>«آسمان را با قدرت آفریدیم و توسعه‌دهنده آن هستیم»؛ ذاریات: ۴۷.</ref>. توسعه فضا حقیقتی است که بشر در پرتو علم و [[دانش]] جدید به آن دست یافته است<ref>پی‌یر روسو، تاریخ علوم، ص۸۶۲-۸۶۸؛ محمدهادی معرفت، التمهید فی علوم القرآن، ج۶، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>.

# قرآن کریم از برافراشتگی [[آسمان‌ها]] بدون ستونی دیده شدنی توسط خداوند [[خبر]] داده است: {{متن قرآن|رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا}}<ref>«آسمان‌ها را بدون ستونی که آن را ببینید، برافراشته است». رعد: ۲.</ref> در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: آنجا ستونی هست، [[ولی]] شما آن را نمی‌بینید: {{متن حدیث|ثمَّ عَمَد ولکن لا ترونها}}<ref>علی‌بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۲۸.</ref>. علم جدید [[قانون]] [[جاذبه]] عمومی را [[کشف]] کرده است که [[نظام]] سیارات بر اساس آن [[استوار]] گردیده است<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی ربانی]]، [[وحی نبوی (کتاب)|وحی نبوی]]؛ ص۲۱۲ و ۲۱۴.</ref>.