معاد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخهها
معاد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۷
، ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳←جستارهای وابسته
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۱۳۶: | خط ۱۳۶: | ||
===شبهه رجعت=== | ===شبهه رجعت=== | ||
یکی دیگر از اشکالات، مسئله [[رجعت]] است که چگونه [[روح]] که از [[بدن]] خارج شده است، بار دیگر به همان بدن یا بدن دیگری در این [[دنیا]] بر میگردد و این خود نوعی [[تناسخ]] است. به [[باور]] [[امام خمینی]]، [[رجعت]] از قسم تناسخ نیست؛ زیرا در رجعت مسلّم نیست که آن [[ارواح]] به همان بدن اول خود [[رجوع]] میکنند یا بدنهایی انشا میشود و ممکن است مسئله رجعت رجوع به بدنهای مثالی باشد که در [[عالم ملک]] ظاهر میشوند؛<ref>امام خمینی، تقریرات، ۳/۱۹۳–۱۹۵.</ref> چنانکه استاد ایشان، [[محمد علی شاهآبادی]]،<ref>شاهآبادی، رشحات البحار، ۱۰۷.</ref> قائل به این نظر بوده است.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۷۴–۱۷۵.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[معاد - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «معاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۴۰۲–۴۱۴.</ref> | یکی دیگر از اشکالات، مسئله [[رجعت]] است که چگونه [[روح]] که از [[بدن]] خارج شده است، بار دیگر به همان بدن یا بدن دیگری در این [[دنیا]] بر میگردد و این خود نوعی [[تناسخ]] است. به [[باور]] [[امام خمینی]]، [[رجعت]] از قسم تناسخ نیست؛ زیرا در رجعت مسلّم نیست که آن [[ارواح]] به همان بدن اول خود [[رجوع]] میکنند یا بدنهایی انشا میشود و ممکن است مسئله رجعت رجوع به بدنهای مثالی باشد که در [[عالم ملک]] ظاهر میشوند؛<ref>امام خمینی، تقریرات، ۳/۱۹۳–۱۹۵.</ref> چنانکه استاد ایشان، [[محمد علی شاهآبادی]]،<ref>شاهآبادی، رشحات البحار، ۱۰۷.</ref> قائل به این نظر بوده است.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۷۴–۱۷۵.</ref>.<ref>[[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، سید علی]]، [[معاد - احمدی امیری (مقاله)|مقاله «معاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۹، ص۴۰۲–۴۱۴.</ref> | ||
==[[معادشناسی]]== | |||
یکی دیگر از اصول [[جهانبینی اسلامی]] که از ارکان [[ایمانی]] و [[اعتقادی]] [[دین اسلام]] است، اصل [[ایمان]] به [[زندگی]] جاوید و [[حیات اخروی]] است. ایمان به [[عالم آخرت]] [[شرط مسلمانی]] است؛ یعنی اگر کسی این ایمان را از دست بدهد و [[انکار]] کند از زمره [[مسلمانان]] خارج است. | |||
تمامی [[پیامبران الهی]] پس از اصل [[توحید]] این اصل مهم را به [[مردم]] [[تذکر]] داده و یادآوری کردهاند و ایمان به آن را از مردم خواستهاند. این اصل در اصطلاح [[متکلمان اسلامی]] به نام «[[معاد]]» معروف شده است. | |||
صدها [[آیه]] در [[قرآن کریم]] درباره عالم پس از [[مرگ]] و [[روز قیامت]] و کیفیت [[حشر]] اموات و [[میزان]] و حساب و ضبط [[اعمال]] و [[بهشت و جهنم]] و [[جاودانگی]] عالم آخرت و سایر مسائلی که به عالم پس از مرگ مربوط میشود بحث کرده است. | |||
از نظر قرآن کریم، [[حیات انسان]] بلکه دوره [[جهان]]، در مجموع به دو دوره اول و پایانپذیر (دوره [[دنیا]])، و دوره آخر و پایانناپذیر (دوره [[آخرت]]) تقسیم میشود. هماکنون دوره اول [[حیات]] را طی میکنیم و به دوره دوم و [[روز]] دوم که از ما پنهان است، نرسیدهایم. [[سعادت]] ما در هر دو دوره به این وابسته است که به آخرت «ایمان» پیدا کنیم. این ایمان ما را متوجه عکسالعمل اعمالمان میکند و میفهمیم که اعمال و [[رفتار]] ما از کوچکترین [[اندیشهها]] و [[گفتارها]] و کردارها و خلقوخویها گرفته تا بزرگترین آنها مانند خود ما روز اول و روز آخر دارند. چنین نیست که در روز اول پایان یابند و معدوم گردند، بلکه باقی میمانند و در روزی دیگر به میحساب آنها رسیدگی میشود. پس [[کوشش]] کنیم که خود را و اعمال و نیات خود را [[نیکو]] سازیم و از اندیشهها و [[کارهای بد]] [[پرهیز]] نماییم و به این ترتیب همواره در راه [[نیکی]] و نیکخویی و [[نیکرفتاری]] گام برداریم. اما سعادت ما در آن روز از آن جهت بسته به این [[ایمان]] است که مایه [[حیات]] سعادتآمیز یا شقاوتآلود [[انسان]] در آن [[جهان]]، [[اعمال]] و [[رفتار]] او در این جهان است. این است که [[قرآن کریم]] [[ایمان به آخرت]] یا [[روز]] آخر را برای [[سعادت بشر]] یک امر حتمی و لازم میشمارد<ref>مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج۲، صص ۵۰۱ و ۵۰۲.</ref>.<ref>[[محمد صفر جبرئیلی|جبرئیلی، محمد صفر]]، [[اسلامشناسی (کتاب)|اسلامشناسی]] ص ۴۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |