همجنس‌گرایی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

دقت نظر در [[احکام]] لواط و سحق به عنوان دو عمل شنیع که بسیار [[نکوهش]] شده و در [[قرآن کریم]]، قومی به [[جرم]] این عمل [[ناپسند]] دچار [[عذاب]] سخت [[الهی]] شده‌اند<ref>{{متن قرآن|وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ}} «و لوط را (به پیامبری فرستادیم) آنگاه که به قوم خود گفت: آیا (آن) کار زشت را انجام می‌دهید که پیش از شما هیچ کس از جهانیان انجام نداده است؟!» سوره اعراف، آیه ۸۰؛ {{متن قرآن|قَالُوا يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَصِلُوا إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ * فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ}} «(فرشتگان) گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توییم، آنان هیچ‌گاه به تو نمی‌رسند پس، در پاره‌ای از شب خانواده‌ات را بکوچان مگر زنت را که آنچه به آنان خواهد رسید به او نیز می‌رسد و هیچ‌یک از شما نباید روی بگرداند؛ بی‌گمان آنان را پیمانگاه، پگاه است؛ آیا پگاه نزدیک نیست؟ * پس چون «امر» ما در رسید آن شهر را زیر و رو گرداندیم و بر آن سنگپارگانی از گل- سنگی پی‌درپی باراندیم» سوره هود، آیه ۸۱-۸۲؛ {{متن قرآن|فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ}} «و آن (داوری) را به سلیمان فهماندیم و به هر یک داوری و دانشی دادیم و کوه‌ها و پرنده‌ها را رام کردیم که همراه با داوود نیایش می‌کردند و کننده (ی این کار) بودیم» سوره انبیاء، آیه ۷۹.</ref>، بیانگر آن است که حد و [[تعزیر]] بر عامل به این [[معاصی]]، به سبب تأثیرگذاری بسیار منفی آنها بر روند طبیعی بقای [[زندگی]] و ارزش‌های [[حاکم]] بر [[خانواده]] و [[حفظ]] [[نسب]] و [[نسل]] و سامان [[اجتماع]] است. این دو [[معصیت]]، افزون بر ایجاد روابط [[غیر طبیعی]] میان مردان و [[زنان]]، خانواده و نیز اجتماع به عنوان کانون [[تکوین]] و [[تربیت]] [[انسان]] را نیز تباه می‌کند و [[بقای نسل]] انسان را به عنوان یک [[ارزش]] [[فطری]] و طبیعی دچار مخاطره می‌کند. بی‌گمان یکی از علل [[اعمال]] مجازات‌های [[شرعی]] بسیار سخت و سنگین بر فرد لواط کننده و مرتکب سحق، یعنی [[قتل]] به نحو زجرآور، همین [[تباهی]] تدریجی بقای نسل انسان و کیان اجتماع است. اساساً نوع نگاه [[فقیه]] به لواط و سحق بر مبنای حفظ نسب است و بی‌گمان هر آنچه نسب به عنوان یکی از [[مصالح]] و مقاصد شرعی را به خطر بیندازد، از نظر فقیه [[مذموم]] و محکوم به زواجر و عواقب سخت است؛ چراکه نسب و حفظ آن همانا حفظ اصل و ریشه انسان به عنوان [[خلیفه الهی]] در [[زمین]] است<ref>شهید اول، الدروس، ج۲، ص۳۸.</ref>.<ref>[[محمد اسماعیل نباتیان|نباتیان، محمد اسماعیل]]، [[فقه و امنیت (کتاب)|فقه و امنیت]] ص ۸۱.</ref>

== منابع ==