توسعه اقتصادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

حضور [[دولت]] در حوزه [[اقتصاد]]، برای تحقق اهداف اقتصادی است. [[عدالت]]، [[امنیت]] و رشد اقتصادی، اهداف مقدمی اقتصاد برای رسیدن به [[هدف]] عالی [[اقتصادی]]، یعنی [[رفاه عمومی]] به شمار می‌آید. تحقق اهداف اقتصادی آن است که همه افراد [[جامعه]] از سطح کفاف [[زندگی]] بهره‌مند شوند. از جمله اقدام‌های دولت برای رسیدن به هدف رشد اقتصادی، [[آبادانی]] است که می‌تواند هم از ابزارهای سیاست‌گذاری<ref>سیاست‌های مالی: سیاست‌هایی هستند که دولت درباره درآمدها و هزینه‌ها اتخاذ می‌کند. دولت می‌تواند درباره منابع درآمدی خود و نیز هزینه کردن آنها سیاست‌هایی را در پیش بگیرد که در وصول نظام اقتصادی به اهدافش مؤثر باشد (احمد علی یوسفی، نظام اقتصادی علوی ص۴۴۹). سیاست‌های پولی به سیاست‌هایی که باعث تغییر حجم پول می‌شود، سیاست‌های پول اطلاق می‌کنند (همان، ص۴۶۰).</ref> استفاده کند و هم به طور مستقیم به آبادانی بپردازد. آبادانی، سبب رونق فعالیت‌های اقتصادی و افزایش [[تولید]] می‌شود و در واقع با [[عمران]]، بستر تولید و رشد اقتصادی برای جامعه فراهم می‌آید. از این رو، یکی از [[سیاست‌های اقتصادی امام علی]]{{ع}}، توسعه اقتصادی و بسترسازی مناسب برای رشد اقتصادی از راه آبادانی زمین بود تا به سبب آن، درآمد فعالان اقتصادی و نیز درآمد دولت افزایش یابد و دولت بتواند با اجرای [[سیاست‌های اقتصادی]]، به اهداف خود برسد. [[امیر مؤمنان]]، علی{{ع}} در ابتدای [[عهدنامه مالک اشتر]]، [[وظیفه]] او را [[اصلاح]] کار [[مردم]] و آبادسازی شهرهای [[مصر]] می‌داند: {{متن حدیث|وَ اسْتِصْلَاحَ أَهْلِهَا وَ عِمَارَةَ بِلَادِهَا}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>؛ «و کار مردمش را به [[صلاح]] آورد و شهرهایش را آباد سازد».

===[[حفظ]] اصل سرمایه و گسترش آن===