خاتمیت در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

حجت الاسلام و المسلمین''' [[عبدالحسین خسروپناه]]''' در کتاب ''«[[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی ج۲]]»'' در این باره گفته است:

«ختم در لغت به معنای پایان است <ref>لغتنامه دهخدا، ج۶، خاتم.</ref> و آنچه را که پایان بخش چیزی است؛ خاتم می‌خوانند. [[خاتم النبیین]] یعنی پایان بخش [[انبیا]]. همچنین چیزی که به منزله علامت پایان یافتن شیء یا [[مهر]] پایان چیزی باشد- تا از دخالت و ورود چیز دیگری بر آن جلوگیری کند- خاتم نامیده می‌شود.

در معنای نخست، خود اثر شیء مانند مهر پایان مفصود است و در معنای دوم، مقصود اثری است که بر پایان [[بخشنده]] مترتب می‌گردد؛ مانند [[امتناع]] بروز [[تغییر]] و تبدیل در آنچه مهر پایان خورده است<ref>احمد بن یوسف، عبدالدائم، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۸۹.</ref>.

این واژه به معنای [[ختم نبوت]] به طور کاملا صریح، در [[آیه]] ۴۰ [[سوره احزاب]] [[ذکر]] شده است. کاربردهای دیگر آن در [[قرآن]] عبارت است از: مهر نهادن و قفل [[زدن]] بر [[دل]] [[کفار]]: [[سوره بقره]]، آیه۷ و [[سوره انعام]]، آیه ۴۶؛ همچنین نهادن مهر [[سکوت]] بر زبان برای جلوگیری از [[سخن گفتن]] شخص و [[شهادت]] گرفتن از دست و پاهای او در [[قیامت]]: [[سوره یس]]، آیه۶۵؛ [[تهدید]] [[پیامبر]] بر مهر نهادن بر دل او در صورت [[تخلف]] از [[حق]]: [[سوره شوری]]، آیه۲۴؛ مهر نهادن بر دل و [[گوش ]][[هواپرستان]] و [[گمراهان]]: [[سوره جاثیه]]، آیه۲۳؛ همچنین علامت دست نخوردگی شراب ویژه [[بهشتیان]]: [[سوره مطففین]]، آیه۲۵ و ۲۶.