اسماء بنت ابی‌بکر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = اسماء بنت ابی‌بکر

| عنوان مدخل  = [[اسماء بنت ابی‌بکر]]

| پرسش مرتبط  =  

}}

== [[اسما]] در [[شأن نزول]] ==

براساس نقل برخی از محدّثان و [[مفسّران]]<ref> الطبقات، ج۸، ص۱۹۸؛ جامع ‌البیان، مج۱۴، ج ۲۸، ص ۸۳ ـ ۸۴؛ مختصر تاریخ‌ دمشق، ج ۵، ص ۱۱۳.</ref>، [[مادر]] مطلّقه اسماء (قیله یا قُتَیله دختر عبدالعزّی) که [[مشرک]] بود، به دیدن دخترش آمد و برایش هدایایی آورد. أسماء به مادر خود گفت: تا از [[پیامبر]] {{صل}} اجازه نگیرم، هدیه‌ات را نمی‌پذیرم و تو را به خانه‌ام [[راه]] نمی‌دهم. [[آیات]] {{متن قرآن| لا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«خداوند شما را از نیکی ورزیدن و دادگری با آنان که با شما در کار دین جنگ نکرده‌اند و شما را از خانه‌هایتان بیرون نرانده‌اند باز نمی‌دارد؛ بی‌گمان خداوند دادگران را دوست می‌دارد خداوند تنها شما را از دوست داشتن کسانی باز می‌دارد که با شما در کار دین جنگ کردند و شما را از خانه‌هایتان بیرون راندند و (یا) از بیرون راندنتان پشتیبانی کردند و کسانی که آنان را دوست بدارند ستمگرند» سوره ممتحنه، آیه ۸-۹.</ref> در این باره نازل شد.

[[اسماء]] در عمره‌القضاء<ref>مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۶۳.</ref> همراه [[پیامبر]] {{صل}} بود و [[مادر]] و مادربزرگش که هر دو [[مشرک]] بودند، نزد وی آمده، چیزی خواستند. او در پاسخ آنان گفت: تا در این باب از پیامبر {{صل}} نپرسم و اجازه نگیرم، چیزی به شما نمی‌دهم. شما همدین من نیستید. اسماء در این باره از پیامبر {{صل}} پرسید و در پاسخ وی [[خداوند]] [[آیه]] {{متن قرآن|لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«رهنمود آنان با تو نیست بلکه خداوند است که هر کس را بخواهد راهنمایی می‌کند و هر دارایی که ببخشید به سود خود شماست و جز برای خشنودی خداوند، نمی‌بخشید» سوره بقره، آیه ۲۷۲.</ref> را فرو فرستاد و به پیامبر {{صل}} اعلام کرد: [[هدایت]] [[مشرکان]] برعهده تو نیست که [[صدقه]] [[بخشش]] از آنان باز می‌گیری تا [[مسلمان]] شوند. تو دعوت‌کننده‌ای؛ نه [[راه]] [[نماینده]]. این خداست که هرکه را خواهد راه نماید<ref> کشف الاسرار، ج ۱، ص ۷۴۲.</ref> و به [[مسلمانان]] اعلام کرد: اموالی را که می‌بخشید، برای خودتان است. شما فقط برای [[خشنودی خدا]] می‌بخشید. [[پاداش]] آنچه [[انفاق]] می‌کنید، به‌تمام و بی‌کاستی به شما می‌رسد و به شما [[ستم]] نمی‌شود.

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}