آیا عصمت موهبتی است یا اکتسابی؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
←پاسخها و دیدگاههای متفرقه
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== پاسخها و دیدگاههای متفرقه == | == پاسخها و دیدگاههای متفرقه == | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخدهنده = ۱. منصوری؛ | | عنوان پاسخدهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین منصوری؛ | ||
| تصویر = 11758.jpg | | تصویر = 11758.jpg | ||
| پاسخدهنده = خلیل منصوری | | پاسخدهنده = خلیل منصوری | ||
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خلیل | | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خلیل منصوری]]''' در مقاله ''«[[راههای کسب عصمت و صیانت از آن (مقاله)|راههای کسب عصمت و صیانت از آن]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«از نظر [[قرآن]]، عصمت یک [[تفضل الهی]] است که مانع [[پلیدی]] و [[رجس]] و دفع [[شرور]] و [[بدی]] کرده و شخص به [[طور]] [[فطری]] [[گرایش]] به پلیدی ندارد و از آن [[پرهیز]] و اجتناب میکند<ref>لسان العرب، ابن منظور، ج ۹، ص۲۴۴؛ ترتیب العین، ج ۲، ص۱۲۲۰.</ref>. اما در اصطلاح [[کلامی]] و [[اخلاقی]] وقتی از عصمت سخن به میان میآید مراد همان [[علم نافع]] و [[حکمت بالغه]]ای است که [[انسان]] را از وقوع در [[مهالک]] رذایل و [[آلودگی]] به پلیدی [[معاصی]] دور و از هر گونه [[ضلالت]] و [[خطا]] [[حفظ]] میکند. بنابراین، عصمت همانند [[شجاعت]]، [[عفت]] و [[سخاوت]] صورت علمیه راسخه و [[ملکه]] نفسانیهای است که صاحب خویش را از ارتکاب عملی که جایز نیست چه [[گناه]] یا خطا نگه میدارد<ref>المیزان، ج ۲، ص۱۳۸؛ ج ۵، ص۷۸.</ref>. البته مراد از این [[علم]]، همان [[حقیقت علم]] است که به آن [[برهان]] میگویند که [[رؤیت]] آن موجب میشود تا انسان از گناه صیانت بشود<ref>سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref>. | «از نظر [[قرآن]]، عصمت یک [[تفضل الهی]] است که مانع [[پلیدی]] و [[رجس]] و دفع [[شرور]] و [[بدی]] کرده و شخص به [[طور]] [[فطری]] [[گرایش]] به پلیدی ندارد و از آن [[پرهیز]] و اجتناب میکند<ref>لسان العرب، ابن منظور، ج ۹، ص۲۴۴؛ ترتیب العین، ج ۲، ص۱۲۲۰.</ref>. اما در اصطلاح [[کلامی]] و [[اخلاقی]] وقتی از عصمت سخن به میان میآید مراد همان [[علم نافع]] و [[حکمت بالغه]]ای است که [[انسان]] را از وقوع در [[مهالک]] رذایل و [[آلودگی]] به پلیدی [[معاصی]] دور و از هر گونه [[ضلالت]] و [[خطا]] [[حفظ]] میکند. بنابراین، عصمت همانند [[شجاعت]]، [[عفت]] و [[سخاوت]] صورت علمیه راسخه و [[ملکه]] نفسانیهای است که صاحب خویش را از ارتکاب عملی که جایز نیست چه [[گناه]] یا خطا نگه میدارد<ref>المیزان، ج ۲، ص۱۳۸؛ ج ۵، ص۷۸.</ref>. البته مراد از این [[علم]]، همان [[حقیقت علم]] است که به آن [[برهان]] میگویند که [[رؤیت]] آن موجب میشود تا انسان از گناه صیانت بشود<ref>سوره یوسف، آیه ۲۴.</ref>. |