سوره بلد: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره بلد، [[خلقت انسان]] را در [[رنج]] و سختی دانسته و آن را بستری برای شکوفایی استعدادهای او و نیل به کمال معرفی می‌نماید. از این روی، این سوره بیانگر این حقیقت است که هیچ شانی از شؤون حیات [[انسان]] نیست جز این که توام با تلخی‌ها، [[رنج‌ها]] و خستگی‌هاست، از آن روزی که در شکم مادر [[روح]] به کالبدش دمیده شد، تا روزی که از این دنیا رخت بر می‌بندد هیچ راحتی و آسایشی که خالی از تعب و [[مشقت]] باشد نمی‌بیند، و هیچ سعادتی را [[خالص]] از [[شقاوت]] نمی‌یابد، تنها [[خانه]] [[آخرت]] است که راحتی‌اش آمیخته با تعب نیست. همچنین به این نکته اشاره‌ای دارد که بر کارهای انسان [[نظارت]] می‌شود.

بنا بر این، چه بهتر به جای هر تلخی و ناکامی و رنج، سنگینی تکالیف الهی را تحمل کند، در برابر آنها [[صبر]] نماید صبر بر [[اطاعت]] و بر ترک معصیت، و در گسترش دادن [[رحمت]] بر همه مبتلایان کوشا باشد، کسانی را از قبیل ایتام و [[فقرا]] و بیماران و امثال آنها که دچار [[مصائب]] شده‌اند مورد [[شفقت]] خود قرار دهد، تا جزو [[اصحاب]] میمنه شود، و گرنه آخرتش هم مثل دنیایش خواهد شد، و در آخرت از اصحاب مشئمه خواهد بود که نارٌ مُؤْصَدَةٌ مسلط بر آنان است.