سوره فلق در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = سوره فلق

| مداخل مرتبط = [[سوره فلق در علوم قرآنی]]

| پرسش مرتبط  =  

== مقدمه ==

این سوره و سه سوره دیگر ([[سوره کافرون]]، [[سوره اخلاص]]، [[سوره ناس]]) که همه با {{متن قرآن|قُلْ}} آغاز می‌شوند مجموعاً «چهار قل» نام دارند. همچنین سومین سوره از سوره‌های پنج‌گانه «مقولات» است که با کلمه {{متن قرآن|قُلْ}} آغاز می‌شود.

در تعداد [[آیات]] این سوره هیچ اختلافی نیست و دارای ۵ آیه، ۲۳ کلمه و ۷۳ حرف است. این سوره به طوری که از [[روایات]] وارده در [[شأن]] نزولش بر می‌آید در [[مدینه]] نازل شده است <ref>المیزان.</ref> [[ولی]] برخی با استناد به [[سیاق]] و [[شهرت]] نوشته‌اند که مکی است <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی.</ref>. از نظر حجم از سوره‌های «مفصلات» و «قصار» و بسیار کوتاه قرآن است و در اواخر قرآن یعنی یک سوره به آخر مانده در آخرهای [[حزب]] چهارم جزء سی قرار دارد.

از [[رسول خدا]] {{صل}} [[روایت]] شده که بسیار می‌‌شد رسول خدا {{صل}} [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} را با این دو سوره [[تعویذ]] می‌کرد<ref>مجمع البیان.</ref> و نیز از [[عقبة بن عامر]] روایت شده که گفت: رسول خدا {{صل}} فرمود: آیاتی بر من نازل شده که نظیرش نازل نشده و آن دو سوره {{متن قرآن|قُلْ أَعُوذُ}} است. [[سیوطی]] در [[الدر المنثور]] این [[حدیث]] را به [[ترمذی]] و [[نسایی]] و غیر آن دو نیز نسبت داده است. بعید نیست که مراد آن جناب از نازل نشدن مثل این دو سوره، این باشد که تنها این دو سوره در مورد «عوذه» و «[[حرز]]» نازل شده است و هیچ سوره دیگری این خاصیت را ندارد<ref>المیزان.</ref>.