سیره نظامی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آموزش‌های نظامی
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
همواره اصل نخست در [[سیره امام]]، [[برقراری صلح]] و [[دوستی]] و پایبندی به [[پیمان‌ها]] بوده است. [[پیکار]]، آخرین چاره ناگزیری بود که پس از آزمودن روش‌های دیگر به کار گرفته می‌شد. | همواره اصل نخست در [[سیره امام]]، [[برقراری صلح]] و [[دوستی]] و پایبندی به [[پیمان‌ها]] بوده است. [[پیکار]]، آخرین چاره ناگزیری بود که پس از آزمودن روش‌های دیگر به کار گرفته می‌شد. | ||
# '''[[اعلان]] آمادگی و [[ضرورت]] آن''': [[امام]] همیشه سربازی بیدار و مرزبان مرزهای [[اسلام]] بود و هیچ‌گاه از [[دشمنان]] و [[تهدیدها]] و خطرهای احتمالی آنان [[غفلت]] نداشت. | # '''[[اعلان]] آمادگی و [[ضرورت]] آن''': [[امام]] همیشه سربازی بیدار و مرزبان مرزهای [[اسلام]] بود و هیچ‌گاه از [[دشمنان]] و [[تهدیدها]] و خطرهای احتمالی آنان [[غفلت]] نداشت. | ||
# '''[[نهی]] از سستی سپاهیان''': [[شجاعت]] و [[دلیری]] [[امام]] برای همگان روشن و بدیهی بود؛ به طوری که اگر با [[دشمن]] به تنهایی روبه‌رو می‌شد، هیچ باکی به خود راه نمی‌داد و با آنان می‌جنگید و این امر از [[آگاهی]] و [[ایمان]] [[استوار]] او به [[پروردگار]] سرچشمه می‌گرفت. به نظر امام، اگر نیروها در [[جنگ]] سستی و تنبلی نورزند، دشمن هیچ‌گاه جرئت | # '''[[نهی]] از سستی سپاهیان''': [[شجاعت]] و [[دلیری]] [[امام]] برای همگان روشن و بدیهی بود؛ به طوری که اگر با [[دشمن]] به تنهایی روبه‌رو می‌شد، هیچ باکی به خود راه نمی‌داد و با آنان می‌جنگید و این امر از [[آگاهی]] و [[ایمان]] [[استوار]] او به [[پروردگار]] سرچشمه می‌گرفت. به نظر امام، اگر نیروها در [[جنگ]] سستی و تنبلی نورزند، دشمن هیچ‌گاه جرئت تهاجم به مرزها و [[شهرها]] پیدا نمی‌کند و لازم است همگان پیوسته برای نبرد و [[دفاع از حق]] آماده باشند. | ||
# '''سیاست‌های نظامی امام پیش از جنگ''': همان طور که پیش از این گفتیم، [[صلح]] و پرهیز از [[کشتار]] و جنگ، نخستین اصل مورد نظر [[امام علی]]{{ع}} بود و حضرت حاضر نبود با احتمال وجود کوچک‌ترین فرصت، آن را از دست بدهد. | # '''سیاست‌های نظامی امام پیش از جنگ''': همان طور که پیش از این گفتیم، [[صلح]] و پرهیز از [[کشتار]] و جنگ، نخستین اصل مورد نظر [[امام علی]]{{ع}} بود و حضرت حاضر نبود با احتمال وجود کوچک‌ترین فرصت، آن را از دست بدهد. | ||
# '''روش برخورد با نیروها در جنگ و تحریک [[احساسات]] آنان''': گاهی که سربازان در جنگ سستی نشان می‌دادند و از مقابل [[دشمن]] فرار می‌کردند، [[امام]] آنها را با یادآوری دلاوری‌های بزرگان و سرشناسان [[عرب]] تشجیع و صفات خوب و دلاورانه‌شان را بازگو می‌کرد تا نیروی دیگر بیابند، احساساتشان برانگیخته شود و دوباره به [[دشمن]] بتازند تاجایی که [[پیروز]] گردند. | # '''روش برخورد با نیروها در جنگ و تحریک [[احساسات]] آنان''': گاهی که سربازان در جنگ سستی نشان می‌دادند و از مقابل [[دشمن]] فرار می‌کردند، [[امام]] آنها را با یادآوری دلاوری‌های بزرگان و سرشناسان [[عرب]] تشجیع و صفات خوب و دلاورانه‌شان را بازگو می‌کرد تا نیروی دیگر بیابند، احساساتشان برانگیخته شود و دوباره به [[دشمن]] بتازند تاجایی که [[پیروز]] گردند. | ||
# '''[[آموزش]] تاکتیک‌ها و فنون نظامی''': افزون بر نیروی [[ایمان]]، [[آگاهی]] به فنون نظامی نیز در [[جنگ]]، مهم و ضروری است. نیروی نظامی که فنون رزمی را نیاموزد، به [[یقین]] هنگام مواجهه با دشمن [[شکست]] خواهد خورد. [[امام علی]]{{ع}}که عمری دراز در صحنه‌های [[جهاد]] گذارنده بود، بی‌گمان بیشترین و کارآمدترین تجربه‌ها را در [[اختیار]] داشت. امام {{ع}} خودش سپاهیان را آموزش می‌داد و پیش از نبرد، همراه با سازمان‌دهی نیروها و [[آرایش]] آنان، نکته‌های مهم آموزش نظامی را یادآوری می‌کرد. | # '''[[آموزش]] تاکتیک‌ها و فنون نظامی''': افزون بر نیروی [[ایمان]]، [[آگاهی]] به فنون نظامی نیز در [[جنگ]]، مهم و ضروری است. نیروی نظامی که فنون رزمی را نیاموزد، به [[یقین]] هنگام مواجهه با دشمن [[شکست]] خواهد خورد. [[امام علی]]{{ع}}که عمری دراز در صحنه‌های [[جهاد]] گذارنده بود، بی‌گمان بیشترین و کارآمدترین تجربه‌ها را در [[اختیار]] داشت. امام {{ع}} خودش سپاهیان را آموزش می‌داد و پیش از نبرد، همراه با سازمان‌دهی نیروها و [[آرایش]] آنان، نکته‌های مهم آموزش نظامی را یادآوری می‌کرد. | ||
# '''[[ضرورت]] [[رازداری]]''': یکی از نکته‌های مهم در امور نظامی، رازداری فرماندهان و نیروها درباره اطلاعات حساس نظامی است. [[امام علی]]{{ع}}یکی از [[وظایف]] خود را [[مشورت]] با نظامیان و نیز مشورت را [[حق]] آنان می‌داند، ولی رازداری را از آن استثنا می‌کند. | # '''[[ضرورت]] [[رازداری]]''': یکی از نکته‌های مهم در امور نظامی، رازداری فرماندهان و نیروها درباره اطلاعات حساس نظامی است. [[امام علی]]{{ع}}یکی از [[وظایف]] خود را [[مشورت]] با نظامیان و نیز مشورت را [[حق]] آنان می‌داند، ولی رازداری را از آن استثنا می‌کند. | ||
# '''روش برخورد با دشمن''': یکی از روش‌های برخورد با دشمن، [[ضرورت]] غافل‌گیری (به معنای هجوم همه‌جانبه و سریع مانند تندباد) بود که فرصت [[اندیشه]]، چاره‌جویی و حرکت را از [[دشمن]] می‌گرفت. از شیوه‌های دیگر [[امام]]، [[جنگ]] در بیرون از [[شهر]] بود. ایشان می‌کوشید در [[نبردها]] به سوی دشمن رود و به آنها نزدیک شود، نه اینکه [[دشمنان]] با نزدیک شدن به محل سکونت آنان، ابتکار عمل را در دست گیرند و با [[رجزخوانی]] و جنگ روانی [[غلبه]] یابند. از این رو، [[کوفیان]] را به دلیل [[نافرمانی]] و فرار از [[مبارزه]] نکوهید و بر سرشان فریاد برآورد: «شب و [[روز]]، در [[نهان]] و آشکارا، شما را به [[نبرد]] با این [[قوم]] فراخواندم و گفتم پیش از آنکه [[سپاه]] بر سرتان کشند، بر آنها بتازید. به خدا سوگند! به هیچ قومی در خانه‌هایشان تاخت نیاوردند، مگر آنکه | # '''روش برخورد با دشمن''': یکی از روش‌های برخورد با دشمن، [[ضرورت]] غافل‌گیری (به معنای هجوم همه‌جانبه و سریع مانند تندباد) بود که فرصت [[اندیشه]]، چاره‌جویی و حرکت را از [[دشمن]] می‌گرفت. از شیوه‌های دیگر [[امام]]، [[جنگ]] در بیرون از [[شهر]] بود. ایشان می‌کوشید در [[نبردها]] به سوی دشمن رود و به آنها نزدیک شود، نه اینکه [[دشمنان]] با نزدیک شدن به محل سکونت آنان، ابتکار عمل را در دست گیرند و با [[رجزخوانی]] و جنگ روانی [[غلبه]] یابند. از این رو، [[کوفیان]] را به دلیل [[نافرمانی]] و فرار از [[مبارزه]] نکوهید و بر سرشان فریاد برآورد: «شب و [[روز]]، در [[نهان]] و آشکارا، شما را به [[نبرد]] با این [[قوم]] فراخواندم و گفتم پیش از آنکه [[سپاه]] بر سرتان کشند، بر آنها بتازید. به خدا سوگند! به هیچ قومی در خانه‌هایشان تاخت نیاوردند، مگر آنکه زبون [[خصم]] گشتند»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۷.</ref>.<ref>[[مهدی محمدی صیفار|محمدی صیفار، مهدی]]، [[اندیشه و روش اصلاح جامعه از دیدگاه امام علی (کتاب)|اندیشه و روش اصلاح جامعه از دیدگاه امام علی]]، ص ۱۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||