علم لدنی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

=== مصادیق علم غیب ===

# [[حقایق]] دست نایافتنی: برخی پدیده‌های [[غیبی]] هیچ‌گاه از پشت پرده بیرون نمی‌آیند و نه‌ تنها [[حس]] و تجربه، بلکه [[عقل]] و [[کشف و شهود]] نیز از راه‌یابی به قلمرو آنها [[ناتوان]] است. ذات و [[حقیقت]] [[خداوند]] از این گونه غیب‌های دست‌ نایافتنی است. [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در این زمینه می‌‌فرمایند: "پرده‏‌های [[ناپیدا]] نزد کنه پنهانش حایل شده"<ref>{{متن حدیث|حَالَ دُونَ غَیْبِهِ الْمَکْنُونِ حُجُبٌ مِنَ الْغُیُوبِ}}؛ نهج‌البلاغه، خطبه ۹۱، ص۷۵؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۱، ص۱۳۵.</ref>.

# پدیده‌های [[اخروی]]: [[امام علی]] {{ع}} می‌‌فرمایند: «هر چیزی از [[دنیا]] بزرگتر است از دیدنش و دیدن هر چیزی از [[آخرت]] عظیم‏‌تر است از شنیدنش. پس باید شنیدن و خبر گرفتن از غیب (به وسیله [[انبیاء]]) شما را از دیدن کفایت کند»<ref>{{متن حدیث|و کل شی‏ء من الدنیا سماعه أعظم من عیانه و کل شی‏ء من الآخرة عیانه أعظم من سماعه فلیکفکم من العیان السماع و من الغیب الخبر}}؛ نهج‌البلاغه، خطبه ۱۱۴.</ref>.

# رازهای درونی انسان: [[اسرار]] ناگفته [[آدمی]] یکی دیگر از امور نهانی است که [[قرآن کریم]] واژه غیب را درباره آنها به کار می‌گیرد؛ چنانکه در [[سوره توبه]] می‌فرماید: {{متن قرآن|أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ}}<ref>«آیا نمی‌دانند که خداوند راز آنها و سخنان زیرگوشی آنان را می‌داند و اینکه خداوند بسیار داننده نهان‌هاست؟!» سوره توبه، آیه ۷۸.</ref>.

== علم لدنی در [[قرآن]] ==