آیات ۵ تا ۱۰ سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن قرآن|وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا}}<ref>«به پیمان خود وفا می‌کنند و از روزی می‌هراسند که شرّ آن همه‌گیر است» سوره انسان، آیه ۷.</ref>: دومین ویژگی بارز اهل البیت{{عم}} که [[خداوند متعال]] در این حادثه به آن اشاره کرده، این است که: «آنها از [[معاد]] و [[روز قیامت]] می‌ترسند». البتّه نه به خاطر اینکه در آن [[روز]] ظلمی به کسی می‌شود، بلکه از دادگاه [[عدل الهی]] می‌ترسند؛ زیرا تمام [[اعمال انسان]]، از ریز و درشت، در این دادگاه مورد بازخواست قرار می‌گیرد. دادگاهی که دو [[آیه]] شریفه‌ {{متن قرآن|فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ}} ملاک آن است، واقعاً [[ترس]] دارد؛ زیرا در این دادگاه مو را از ماست می‌کشند، هر چند به اندازه سر سوزنی به کسی [[ظلم]] نمی‌شود. آری، دادگاه [[عدل الهی]] در [[روز قیامت]] گسترده و فراگیر است و شامل مرد و [[زن]]، کوچک و بزرگ، پیر و [[جوان]]، [[فقیر]] و [[غنی]]، عالم و [[جاهل]] و خلاصه، همه [[انسان‌ها]] می‌شود. [[ایمان]] و [[اعتقاد]] به چنین دادگاهی [[انسان]] را در [[خوف]] و ترس قرار می‌دهد.