موالی در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

«موالی» جمع «مولی» است و مولی در لغت به معنی آقا، [[سرور]]، [[بندگان]]، [[یاران]]، گماشتگان<ref>فرهنگ معین.</ref>، آزاد کرده، [[آزاد]] کننده، هم‌پیمان<ref>دایرة المعارف فارسی، ج۲، بخش دوم، ص۲۸۸۱.</ref> و [[آزادشدگان]]<ref>فرهنگ دهخدا.</ref>.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص۳۴.</ref>، [[سرپرست]]، [[پیشوا]] و صاحب اختیار آمده است. تعبیری که [[پیامبر خدا]]{{صل}} در [[حجة الوداع]]، در [[روز غدیر خم]] ضمن خطبه‌ای مفصّل دربارۀ [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} به‌کار برد و او را مولای [[مردم]] دانست و فرمود: {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاه‏}}، واژۀ مولی و معنای آن و دلالتش بر [[خلافت]] و [[ولایت امیر المؤمنین]]، از مباحث جنجالی در [[تاریخ شیعه]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۵۸.</ref>.

در اصطلاح به تمام [[ملل]] [[غیر عرب]] تحت [[تسلط]] [[عرب‌ها]]، «موالی» می‌‌گفتند. «موالی» بیشتر به [[ایرانیان]] اطلاق می‌شد؛ چون یا اجداد آنها پس از [[اسارت]]، آزاد شده بودند و یا با برخی از [[قبایل عرب]]، [[پیمان]] حمایت بسته بودند و به تدریج به همه [[مردم ایران]] «موالی» گفته می‌شد<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص۳۴.</ref>.