پرش به محتوا

کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

۴٬۹۰۵ بایت اضافه‌شده ،  ۱۵ ژوئن
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۱۴: خط ۱۱۴:
امام ششم{{ع}} فرمود: از آن روز [[همکاری]] در پشم‌ریسی میان [[زن‌ها]] مرسوم گردید، آن زن [[شتاب]] کرد و کمک خواست، چون شقه‌ای بافته می‌شد، فوراً آن را به خانه می‌آویخت. [[موسم حج]] آینده رسید، هنوز یک سمت کعبه پیراهن نشده بود، [[زن]] [[حضرت اسماعیل]] به او گفت: برای این یک سمت، که [[پوشش]] به آن نرسیده چه کنیم؟ آن را با بافته برگ خرما پوشانیدند. دیگر سال، [[عرب‌ها]] به شیوه خود به [[حج]] آمدند، وضعی دیدند که خوش‌شان آمد، پس گفتند شایسته است برای کارکنان این [[خانه]] پیش‌کشی آورد. از اینجا پیش‌کشی و [[قربانی]] رسم شد، و هر تیره‌ای از [[عرب]]، [[پول]] یا چیز دیگری می‌آوردند، تا مبلغ بسیاری جمع شد، و آن [[حصیر]] خرمائی را کندند و پیراهن خانه را تمام کردند. [[کعبه]] تا مدتی سقف نداشت، حضرت اسماعیل ستون‌هائی از چوب تهیه نمود با شاخه‌های درخت خرما آن را پوشانید و گل اندود کرد.
امام ششم{{ع}} فرمود: از آن روز [[همکاری]] در پشم‌ریسی میان [[زن‌ها]] مرسوم گردید، آن زن [[شتاب]] کرد و کمک خواست، چون شقه‌ای بافته می‌شد، فوراً آن را به خانه می‌آویخت. [[موسم حج]] آینده رسید، هنوز یک سمت کعبه پیراهن نشده بود، [[زن]] [[حضرت اسماعیل]] به او گفت: برای این یک سمت، که [[پوشش]] به آن نرسیده چه کنیم؟ آن را با بافته برگ خرما پوشانیدند. دیگر سال، [[عرب‌ها]] به شیوه خود به [[حج]] آمدند، وضعی دیدند که خوش‌شان آمد، پس گفتند شایسته است برای کارکنان این [[خانه]] پیش‌کشی آورد. از اینجا پیش‌کشی و [[قربانی]] رسم شد، و هر تیره‌ای از [[عرب]]، [[پول]] یا چیز دیگری می‌آوردند، تا مبلغ بسیاری جمع شد، و آن [[حصیر]] خرمائی را کندند و پیراهن خانه را تمام کردند. [[کعبه]] تا مدتی سقف نداشت، حضرت اسماعیل ستون‌هائی از چوب تهیه نمود با شاخه‌های درخت خرما آن را پوشانید و گل اندود کرد.
چون سال دیگر به حج آمدند و پوشش سقف کعبه را دیدند، گفتند سزاوار است برای کارکنان این خانه بیشتر پیش‌کشی آورد، از این رو در سال [[آینده]] شترهای بسیاری برای قربانی آوردند. اسماعیل{{ع}} نمی‌دانست که آنها را چه باید کرد. [[وحی]] رسید شترها را بکش و [[حاجیان]] را مهمانی کن<ref>وسائل الشیعه، ج۹، ص۳۲۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۷۵.</ref>
چون سال دیگر به حج آمدند و پوشش سقف کعبه را دیدند، گفتند سزاوار است برای کارکنان این خانه بیشتر پیش‌کشی آورد، از این رو در سال [[آینده]] شترهای بسیاری برای قربانی آوردند. اسماعیل{{ع}} نمی‌دانست که آنها را چه باید کرد. [[وحی]] رسید شترها را بکش و [[حاجیان]] را مهمانی کن<ref>وسائل الشیعه، ج۹، ص۳۲۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۷۵.</ref>
==نام‌های [[کعبه]]==
#'''[[بیت]]''': یکی از نام‌های [[خانه]] خداست. این نام در هفت مورد از [[آیات قرآن کریم]] یاد شده است<ref>فرهنگ عاشورا، محدثی، ص۷۹.</ref>. {{متن قرآن|وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ}}<ref>«در آن نشانه‌هایی روشن (چون) مقام ابراهیم وجود دارد و هر که در آن در آید در امان است و حجّ این خانه برای خداوند بر عهده مردمی است که بدان راهی توانند جست؛ و هر که انکار کند (بداند که) بی‌گمان خداوند از جهانیان بی‌نیاز است» سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که خانه (کعبه) را برای مردم جای بازگشت و امن کردیم و (گفتیم) از «مقام ابراهیم» نمازگاه گزینید و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه مرا برای طواف‌کنندگان (مسافر) و مجاوران (حرم) و رکوع‌کنندگان سجده‌گزار، پاکیزه بدارید» سوره بقره، آیه ۱۲۵.</ref>، {{متن قرآن|إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ}}<ref>«و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‌های خانه (کعبه) را فرا می‌بردند (گفتند): پروردگارا! از ما بپذیر، بی‌گمان تویی که شنوای دانایی» سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ}}<ref>«بی‌گمان صفا و مروه از نشانه‌های (بندگی) خداوند است پس هر کس حج خانه (ی کعبه) بجای آورد یا عمره بگزارد بر او گناهی نیست که میان آن دو را بپیماید و هر که خود خواسته کاری نیک انجام دهد، خداوند سپاسگزاری داناست» سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>، {{متن قرآن|مَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً}}<ref>«و نماز آنان نزد خانه (ی کعبه) جز سوت کشیدن و کف زدن نبود پس عذاب را برای کفری که می‌ورزیدید بچشید!» سوره انفال، آیه ۳۵.</ref>،{{متن قرآن|وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم را در خانه (کعبه) مستقر ساختیم (و گفتیم) که هیچ چیزرا شریک من قرار مده و خانه مرا برای طواف‌کنندگان و قیام‌کنندگان و رکوع‌کنندگان سجده‌گزار پاکیزه بدار!» سوره حج، آیه ۲۶.</ref>، {{متن قرآن|فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ}}<ref>«پس باید پروردگار این خانه را بپرستند» سوره قریش، آیه ۳.</ref>. واژه «بیتی» در [[سوره بقره]] و [[حج]]<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۵؛ سوره حج، آیه ۲۶.</ref>آمده است و [[خداوند متعال]] در هر دو مورد، این [[خانه]] را به خودش نسبت می‌دهد. از این کلمه عنوان «[[بیت الله]]» را هم می‌توان برای [[کعبه]] انتزاع کرد. کعبه تنها مکانی است که [[خداوند]] آن را به خود نسبت داده است. حتی [[بیت المقدس]] را با آن هم قداستش، به خودش نسبت نداده است.
#'''بیت الله''': یکی از مشهورترین نام‌های خانه خداست. اضافه آن تشریفیه است و نشانه [[شرافت]] این خانه است که به خداوند منتسب شده، مانند [[کلام الله]] و [[عیسی]] [[الله]]. این نام از دو آیه‌ای که در [[قرآن]] به عنوان «بیتی» آمده اتخاذ شده است<ref>سوره بقره، آیه ۱۱۹؛ سوره حج، آیه ۲۷.</ref>.
#'''[[بیت الله الحرام]]''': کعبه را می‌گویند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در وجه [[تسمیه]] آن می‌فرماید: کعبه را بیت الله الحرام می‌گویند، برای آنکه ورود [[مشرکین]] به داخل کعبه [[حرام]] شده است.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۲۰۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۵۶

ویرایش