مهدی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)

[[حضرت مهدی]]{{ع}} در سال ۲۵۵ هجری، [[روز]] [[نیمه شعبان]] در [[سامرا]] [[چشم]] به [[جهان]] گشود. تولد او را [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[امامان]] دیگر [[پیشگویی]] کرده و [[وعده]] آمدنش را داده بودند. از این رو، [[حاکمان ستمگر]] از تولد نوزادی که [[ستم]] و [[ظالمان]] را از بین برده، جهان را پر از [[عدل]] خواهد ساخت، در [[هراس]] بودند. پدرش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} ولادت او را بجز از چند نفر [[یاران]] و [[نزدیکان]] خاص، از [[مردم]] پنهان داشت.

حضرت مهدی{{ع}} پنج ساله بود که [[امام عسکری]] از [[دنیا]] رفت. مأموران [[خلیفه]] که از وجود او باخبر شده بودند برای دستگیری او به خانه امام ریختند، اما هر چه گشتند، او را نیافتند. از آن پس آن حضرت پنهان شد و از طریق چهار نماینده (معروف به [[نواب اربعه]]) با [[شیعیان]] در ارتباط بود. این مدت که تا سال ۳۲۹ هجری به مدت ۶۹ سال طول کشید، "[[غیبت صغری]]" نام دارد. با فوت چهارمین نماینده، دورانِ "[[غیبت کبری]]" آغاز شد که تا کنون ادامه دارد و نماینده خاصی میان مردم ندارد و از [[چشم‌ها]] پنهان است، تا روزی که به [[فرمان خدا]] ظهور کند و جهان را پر از [[عدل و داد]] کند. در این دوره مردم [[وظیفه]] دارند به [[عالمان دین]] و [[فقها]] مراجعه و به فتوای آنان عمل کنند.

[[غیبت امام زمان]] و عمر طولانی او به [[قدرت خداوند]] است و در "عصر غیبت"، شیعیان [[منتظر]] روز ظهور اویند و "[[انتظار]]" را به عنوان عاملی سازنده و امیدبخش به آینده‌ای خوب و روشن برای [[بشریت]]، [[عبادت]] می‌شمارند. مفهوم انتظار یک [[موعود]] برای [[نجات]] جهان و مردم از [[بی‌عدالتی‌ها]]، در همه [[ادیان پیشین]] نیز وجود داشته است. [[اعتقاد به حضرت مهدی]]{{ع}} مخصوص شیعه نیست، بلکه روایاتی که در کتب [[مذاهب]] دیگر [[اسلام]] است، به آن تصریح کرده و تعدادی از دانشمندان [[اهل سنت]] نیز در این باره کتاب نوشته و [[روایات]] آن را گردآوری کرده‌اند. از این موضوع با عنوانِ "[[مهدویت]]" یاد می‌شود.

[[تکلیف]] [[منتظران]] در دوران غیبت، [[زمینه‌سازی برای ظهور]] است و این حرکت زمینه‌ساز، جز با [[اصلاح جامعه]] و [[مبارزه با فساد]] و [[ستم]] فراهم نمی‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۲۷.</ref>.