هدایت‌گری امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

===زیباترین [[انتخاب]]===

[[حرکت امام حسین]]{{ع}} را از [[مکه]] به سوی [[کوفه]]، [[روز]] [[هشتم ذی حجه]] سال شصتم هجری نوشته‌اند. و این همان روزی است که از اقصی نقاط [[جهان اسلام]] [[حاجیان]] برای انجام [[مناسک حج]] در آن [[شهر]] مجتمع‌اند، ترک مکه در آن روز و رها کردن [[اعمال]] [[حج]]، آن هم از سوی شخصیتی ممتاز و [[الهی]] مانند [[حسین بن علی]]{{ع}}، بسیار پرمعنا و بیدارگر بود، و زیباترین انتخاب بود تا عملاً ناخشنودی خود را نسبت به وضعیت موجود اعلام کند و تمام عالم [[اسلام]] پیام [[حسینی]] را از طریق حاجیانی که چند روز دیگر به مناطق مختلف خود می‌‌روند، دریافت کنند، و قطعاً این سؤالی بوده است که در اذهان [[اکثریت]] آنان پدید می‌‌آمد که چه حادثه ای پیش آمده است که فرزندِ زاده [[کعبه]]، در حساسترین روزی که همگان به سوی [[خانه خدا]] می‌‌روند، آن را پشت سر گذاشته است، گو اینکه عده ای او را به بی‌توجهی به [[مناسک حج]] متهم کنند و سخنی دیگر بگویند. توجیهی که آن حضرت برای این کار خود در پاسخ به برادرش [[محمد بن حنفیه]] که علت آن را از او جویا شده بود بیان کرده است این است، که می‌‌ترسم یزید [[خون]] مرا در کنار کعبه بریزد و بدین وسیله [[حرمت]] [[خانه]] [[حق]] هتک شود. <ref>لهوف، ص۵۵؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص۳۶۴.</ref>. او به خوبی می‌‌دانست که یزید از او دست بردار نیست و در صدد است تا کسی یا افرادی را وادار سازد، تا در ازدحام جمعیت، به طور ناشناس آن حضرت را [[ترور]] کنند و سپس به [[اتهام]] [[قتل]] او، بی‌گناهی را گرفته و [[مجازات]] کند. و در این صورت هم حرمت خانه خدا شکسته و هم خون [[پاک]] آن حضرت پایمال شده و کوچکترین بهره ای برای [[دین]]، جز [[تحکیم]] موقعیت یزید از آن حاصل نمی‌شد. بی‌گمان این [[اخبار]] و سخنان در محیط آن [[روز]] [[مکه]] دهان به دهان می‌‌گشت و بین [[مسلمانان]] منتشر می‌‌شد<ref>[[سید مهدی موسوی کاشمری|موسوی کاشمری، سید مهدی]]، [[مروری بر عنصر هدایت و بیدارگری در رفتار سیاسی امام حسین (مقاله)|مروری بر عنصر هدایت و بیدارگری در رفتار سیاسی امام حسین]].</ref>.