زائر: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = زیارت

| مداخل مرتبط =  

| پرسش مرتبط  =  

== رابطه [[زائر]] با [[زیارت]] ==

در آستانه زیارت [[خانه]] خداییم. سفری می‌باید و هجرتی و گشودنِ بند [[عادت]] از پایِ [[روزمرگی]] و چشیدن آب، از چشمه [[حیات]] و پرواز به آنجا که [[دل‌ها]] به عشقش می‌تپد. غالباً، زائر، مسافر است و زیارت و [[سفر]]، توأم. پس در «[[حج]]»، [[زیارت]] است و سفر و [[هجرت]]، به سوی نبض [[ایمان]] و مهدِ [[قرآن]] و [[مهبط وحی]].... [[سیر]] و سفر در [[اسلام]]، بسیار [[پسندیده]] است و مفید، ولی باید در جهت خوب و با انگیزه و هدفی سالم باشد. [[امام صادق]]{{ع}} فرموده است: [[مسافرت]] باید برای یکی از این سه امر باشد: ۱. تهیه [[توشه آخرت]]؛ ۲. تأمین معاش [[زندگی]]؛ ۳. [[لذت]] [[مباح]] و [[تفریح]] سالم و غیرحرام<ref>{{متن حدیث|انّ علی العاقل ان لا یکونَ ظاعناً الّا فی ثلاثٍ: تزوّدٍ لمعادٍ او مرمّهٍ لمعاشٍ او لذّهٍ فی غیر محرّم}}، مکارم الأخلاق، ص۲۴۰.</ref>.  

 

[[رسول خدا]]{{صل}} هم فرموده است: مسافرت کنید تا صحّت بدن یابید، [[جهاد]] کنید تا [[غنیمت]] به دست آورید، [[حج]] نمایید تا [[بی‌نیاز]] گردید<ref>{{متن حدیث|سافِروا تصحّوا، وَجاهِدوا تغنَموا وحَجّوا تستغنوا}}، محاسن برقی، ص۳۴۵.</ref>. زیارت [[خانه خدا]]، هم سفر است، هم حج است، هم برای [[مسلمین]] منافع مادی و [[اجتماعی]] دارد، هم [[آگاهی]] بخش و [[وحدت]] آفرین است، هم [[دشمن]] شکن و [[دوست]] نواز است. [[سازندگی]] حج بسیار است و نقش [[تربیتی]] و اجتماعی و [[سیاسی]] آن، بس عظیم و کارساز، و نخستین گامِ حج، با سفر آغاز می‌شود و سرفصل [[زیارت‌ها]] [[حجّ]] خانه خدا است. در عین [[حال]] باید هشیار بود که این سفر [[الهی]] و زیارت [[پربرکت]] که بر هر مسلمانِ [[توانمند]] و مستطیع، فرض و [[واجب]] است، از محتوا تهی و از اثر خالی نگردد... که اینگونه حج، حج [[دوره آخرالزمان]] است. در [[حدیث]] است که: «در [[آخرالزمان]]، مسافرت و بیرون رفتن [[مردم]] برای حجّ به چهار گروه، بیشتر اختصاص پیدا می‌کند: [[حکمرانان]] برای تفریح و گردش، ثرومتمندان برای [[تجارت]] و [[داد و ستد]]، فقراء برای گدایی و [[قاریان]] برای [[سمعه]] و [[ریا]]»...<ref>{{متن حدیث|اذا کان آخرُالزمانِ خرج الناس للحجّ اربعه اصناف: سلاطینهُم للنّزهه، واغنیائهم للتِجاره، وفقرائهم للمسألهِ وقُرّائهم للسُمعه}}، محجه البیضاء، جلد۲، ص۱۸۹.</ref>.  

 

در هر صورت، دریغ است که این [[سفر]]، به هدف‌هایی [[دنیایی]] و محاسبات سودپرستانه اختصاص یابد و از محتوا و بعد عارفانه و عاشقانه تهی گردد.؛ چراکه [[مکه]]، ضیافتگاه [[ملکوتی]] و [[معنوی]] [[خداوند]] است و [[حاجی]] مهمانِ [[پروردگار]] است و [[پذیرایی]] خداوند، با [[رحمت]] و [[مغفرت]] است. [[امام علی]]{{ع}} فرموده است: {{متن حدیث|الحاجّ والمعتمر وَفْدُ اللهِ وحَقٌّ علی الله تعالی انْ یُکرمَ وَفْده ویَحبُوهُ بالمغفره}}<ref>بحار الانوار، جلد۹۶، ص۸.</ref> و [[حیف]] که این میهمانی، که زمینه‌ساز [[اکرام]] [[خدا]] و پذیرایی با غفرانِ [[الهی]] است، در حدّ سفری تفریحی و گردشی پوچ، و رفت و آمدی تاجرانه درآید... که صاحبخانه [[کریم]] و بزرگ است و مهمان را هدفی والا و نیتی در خورِ [[عظمت]] «[[ربّ]] البیت» شایسته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۱۰۷-۱۰۹.</ref>.

# [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']]