ضرورت نصب امام: تفاوت میان نسخه‌ها

حق حکومت و حاکمیت از دیدگاه [[اسلام]]، تنها از آن خداست؛ زیرا همه [[شئون]] [[نفس انسان]] از او سرچشمه می‌گیرد و او، مالک [[حقیقی]] و واقعی است. بنابراین، لازمه [[اعتقاد]] به «[[توحید خالقیت]] و [[مالکیت]]»، پذیرش «[[توحید حاکمیت]]» است و [[انسان]] باید تنها در برابر [[خدا]] [[تسلیم]] باشد و از او [[پیروی]] کند. پیروی از فرمان‌های [[پیامبران]]{{عم}}، یعنی مجریان [[احکام]] [[خداوند]] با [[اذن]] او، به واقع، [[اطاعت از خداوند]] است.

 

از این‌رو، با توجه به [[لزوم]] اجرای قانون‌های [[اسلامی]] و دوام حاکمیت الهی پس از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و این که تنها کسانی می‌توانند در طول [[ولایت خداوند]] بر بندگانش [[ولایت]] داشته باشند و در [[مال]] و [[جان]] [[مردم]] تصرف کنند که [[مجری احکام]] الهی‌اند و خداوند آنان را در این مقام نشانده است بنابراین خداوند باید این مجریان [[امین]] و [[آگاه]] را تعیین و معرفی نماید. بنابراین، [[ضرورت نصب امام]]، بر پایه [[فطرت]]، [[حکمت]]، [[حفظ دین]] و حاکمیت الهی [[اثبات]] می‌شود<ref>[[سلیمان امیری|امیری، سلیمان]]، [[امامت و دلایل انتصابی بودن آن (کتاب)|امامت و دلایل انتصابی بودن آن]]، ص۴۴.</ref>.