مرجعیت علمی امام حسن عسکری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== پاسخ به شبهات == | == پاسخ به شبهات == | ||
از گزارش‌های [[تاریخی]] بسیاری بر می‌آید که یکی از اقدامات مهم [[فرهنگی]] [[امام عسکری]]{{ع}} پاسخ به شبهات متعددی بود که در [[زمان]] ایشان مطرح می‌شدند. از جمله مواردی که در زمان [[امامت]] آن | از گزارش‌های [[تاریخی]] بسیاری بر می‌آید که یکی از اقدامات مهم [[فرهنگی]] [[امام عسکری]]{{ع}} پاسخ به شبهات متعددی بود که در [[زمان]] ایشان مطرح می‌شدند. از جمله مواردی که در زمان [[امامت]] آن حضرت رخ داد، شبهه‌ای بود که یکی از [[فلاسفه]] [[مسلمان]] به نام «[[یعقوب بن اسحاق کندی]] (۱۸۵ - حدود ۲۵۲ق)» مطرح کرد<ref>کندی، ابویوسف یعقوب بن اسحاق (حدود ۱۸۵ - حدود ۲۵۲ق) معروف به فیلسوف عرب بود. نیاکان او از ملوک کنده بودند و پدرش، ابواسحاق بن صباح در زمان هارون الرشید و مهدی عباسی امیر کوفه بود و کندی در کوفه متولد شد. وی به دربار معتصم راه یافت و عهده‌دار تربیت فرزند او شد و بعضی از آثار خود را به نام او نوشت. وی در باب فلسفه و برخی مباحث آن نیز نظراتی داشته است. برای اطلاع بیشتر، ر.ک: توماس، بزرگان فلسفه، ص۳۲۹ - ۳۳۱.</ref>. کندی تعدادی از [[آیات متشابه]] [[قرآن]] را که در نگاه اول برای خواننده نوعی از تناقض را تداعی می‌کردند در قالب کتابی گرد آورده بود و می‌خواست آن را منتشر کند که چون از طریق شاگردانش با پاسخ روشن امام عسکری{{ع}} مواجه شد، هر آنچه را که در آن کتاب نوشته بود، سوزاند<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۴۲۴.</ref>. | ||
[[شبهه]] دیگری که در [[زمان امام عسکری]]{{ع}} مطرح شده درباره موضوع بَداء بود. [[محمد بن صالح ارمنی]] از امام عسکری{{ع}} درباره [[آیه]] {{متن قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ}}<ref>«خداوند هر چه را بخواهد (از لوح محفوظ) پاک می‌کند و (یا در آن) می‌نویسد و لوح محفوظ نزد اوست» سوره رعد، آیه ۳۹.</ref> پرسید و آن حضرت فرمود: آیا [[خدا]] غیر از آنچه که بوده محو می‌کند و غیر از آنچه که نبوده [[اثبات]] می‌نماید؟ [[محمد بن صالح]] گوید من با خود گفتم: این [[عقیده]] بر خلاف عقیده هشام است که می‌گوید: خدا هنگامی به چیزی [[علم]] پیدا می‌کند که آن چیز موجود شود؛ ناگاه دیدم [[امام عسکری]]{{ع}} با [[غضب]] از گوشه چشم به من نگاهی کرد و فرمود: [[خدای تعالی]] قبل از اینکه چیزی موجود شود به آن [[علم]] دارد، [[خدا]] [[خالق]] بود قبل از اینکه مخلوقی باشد، خدا [[پروردگار]] بود قبل از اینکه پرورش‌یافته‌ای در کار باشد، خدا [[قادر]] بود قبل از آنکه چیز مقدوری در کار باشد؛ من گفتم: [[شهادت]] می‌دهم که تو ولی و [[حجت]] و [[قائم]] به [[عدل]] خدا هستی و بر طریقه امیرالمؤمنین علی{{ع}} هستی<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ص۲۴۹؛ ابن حمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص۵۶۶ - ۵۶۷.</ref>. | [[شبهه]] دیگری که در [[زمان امام عسکری]]{{ع}} مطرح شده درباره موضوع بَداء بود. [[محمد بن صالح ارمنی]] از امام عسکری{{ع}} درباره [[آیه]] {{متن قرآن|يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ}}<ref>«خداوند هر چه را بخواهد (از لوح محفوظ) پاک می‌کند و (یا در آن) می‌نویسد و لوح محفوظ نزد اوست» سوره رعد، آیه ۳۹.</ref> پرسید و آن حضرت فرمود: آیا [[خدا]] غیر از آنچه که بوده محو می‌کند و غیر از آنچه که نبوده [[اثبات]] می‌نماید؟ [[محمد بن صالح]] گوید من با خود گفتم: این [[عقیده]] بر خلاف عقیده هشام است که می‌گوید: خدا هنگامی به چیزی [[علم]] پیدا می‌کند که آن چیز موجود شود؛ ناگاه دیدم [[امام عسکری]]{{ع}} با [[غضب]] از گوشه چشم به من نگاهی کرد و فرمود: [[خدای تعالی]] قبل از اینکه چیزی موجود شود به آن [[علم]] دارد، [[خدا]] [[خالق]] بود قبل از اینکه مخلوقی باشد، خدا [[پروردگار]] بود قبل از اینکه پرورش‌یافته‌ای در کار باشد، خدا [[قادر]] بود قبل از آنکه چیز مقدوری در کار باشد؛ من گفتم: [[شهادت]] می‌دهم که تو ولی و [[حجت]] و [[قائم]] به [[عدل]] خدا هستی و بر طریقه امیرالمؤمنین علی{{ع}} هستی<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ص۲۴۹؛ ابن حمزه طوسی، الثاقب فی المناقب، ص۵۶۶ - ۵۶۷.</ref>. | ||
موضوع [[خلق قرآن]] که از زمان‌های پیش نیز مطرح بود، تفاوت سهم [[ارث]] [[زن]] و مرد، برخی از [[صفات خداوند]] از جمله [[توحید]] و ده‌ها موضوع دیگر از جمله شبهاتی بود که امام عسکری{{ع}} به خوبی در صدد روشن کردن و پاسخ به آنها برآمدند<ref>برای اطلاع از این موارد و پاسخ به آنها، ر.ک: قاضی زاهدی گلپایگانی، احمد، پرسش‌های مردم و پاسخ‌های امام عسکری{{ع}}، ترجمه و ویرایش محمدحسین رحیمیان، قم، انتشارات عصر ظهور، ۱۳۹۱.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۵۳.</ref> | موضوع [[خلق قرآن]] که از زمان‌های پیش نیز مطرح بود، تفاوت سهم [[ارث]] [[زن]] و مرد، برخی از [[صفات خداوند]] از جمله [[توحید]] و ده‌ها موضوع دیگر از جمله شبهاتی بود که امام عسکری{{ع}} به خوبی در صدد روشن کردن و پاسخ به آنها برآمدند<ref>برای اطلاع از این موارد و پاسخ به آنها، ر.ک: قاضی زاهدی گلپایگانی، احمد، پرسش‌های مردم و پاسخ‌های امام عسکری{{ع}}، ترجمه و ویرایش محمدحسین رحیمیان، قم، انتشارات عصر ظهور، ۱۳۹۱.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]]، ص۲۵۳.</ref> | ||
== [[میراث]] و آثار [[علمی]] == | == [[میراث]] و آثار [[علمی]] == | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
این احادیث به لحاظ موضوعی تقریباً در همه زمینه‌های [[کلامی]]، [[تفسیری]]، [[فقهی]]، [[اخلاقی]]، [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] است. | این احادیث به لحاظ موضوعی تقریباً در همه زمینه‌های [[کلامی]]، [[تفسیری]]، [[فقهی]]، [[اخلاقی]]، [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] است. | ||
در بخش [[کلام]] و [[تفسیر]] آثاری به آن حضرت منسوب است که خواهد آمد. در بخش [[فقه]] با توجه به آنکه محدودیت‌های [[زمان امام عسکری]]{{ع}} [[اجازه]] نمی‌داد تا از آن [[حضرت]] به شکل رو در رو شفاهی [[پرسش]] شود، در موارد متعددی، مسائل [[فقهی]] از طریق [[نامه]] از [[امام عسکری]]{{ع}} پرسش می‌شد و آن حضرت پاسخ می‌داد. [[فقهای شیعه]] به برخی از همین نظریات امام عسکری{{ع}} استناد کرده و طبق آن [[فتوا]] داده‌اند. برخی از منابع معاصر، نمونه‌هایی از این استنادها را گرد آورده و به ۲۲ مورد از این [[احکام]] اشاره کرده‌اند<ref>قرشی، حیاة الامام الحسن العسکری{{ع}}، ص۱۵۱ – ۱۶۱.</ref>. برخی از این موارد عبارت‌اند از: نافذ بودن [[وصیت]] [[پدر]] برای هر یک از [[فرزندان]] در صورتی که مقدار آن را مشخص کند و اگر مقدار را مشخص نکرد به مقدار سهم تعیین شده در [[قرآن]] خواهد بود؛ جواز خروج از [[خانه]] برای زنی که همسرش فوت کرده و در عده اوست؛ [[باطل]] بودن [[معامله]] نسبت به مقداری از املاکی که [[مال]] دیگری است؛ [[اولویت]] در [[ارث]] بردن برای طبقه نزدیک‌تر به میت در بین [[وارثان]]<ref>قرشی، حیاة الامام الحسن العسکری{{ع}}، ص۱۵۵ - ۱۶۰.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۵۵.</ref> | در بخش [[کلام]] و [[تفسیر]] آثاری به آن حضرت منسوب است که خواهد آمد. در بخش [[فقه]] با توجه به آنکه محدودیت‌های [[زمان امام عسکری]]{{ع}} [[اجازه]] نمی‌داد تا از آن [[حضرت]] به شکل رو در رو شفاهی [[پرسش]] شود، در موارد متعددی، مسائل [[فقهی]] از طریق [[نامه]] از [[امام عسکری]]{{ع}} پرسش می‌شد و آن حضرت پاسخ می‌داد. [[فقهای شیعه]] به برخی از همین نظریات امام عسکری{{ع}} استناد کرده و طبق آن [[فتوا]] داده‌اند. برخی از منابع معاصر، نمونه‌هایی از این استنادها را گرد آورده و به ۲۲ مورد از این [[احکام]] اشاره کرده‌اند<ref>قرشی، حیاة الامام الحسن العسکری{{ع}}، ص۱۵۱ – ۱۶۱.</ref>. برخی از این موارد عبارت‌اند از: نافذ بودن [[وصیت]] [[پدر]] برای هر یک از [[فرزندان]] در صورتی که مقدار آن را مشخص کند و اگر مقدار را مشخص نکرد به مقدار سهم تعیین شده در [[قرآن]] خواهد بود؛ جواز خروج از [[خانه]] برای زنی که همسرش فوت کرده و در عده اوست؛ [[باطل]] بودن [[معامله]] نسبت به مقداری از املاکی که [[مال]] دیگری است؛ [[اولویت]] در [[ارث]] بردن برای طبقه نزدیک‌تر به میت در بین [[وارثان]]<ref>قرشی، حیاة الامام الحسن العسکری{{ع}}، ص۱۵۵ - ۱۶۰.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]]، ص۲۵۵.</ref> | ||
=== نامه‌ها === | === نامه‌ها === | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
در برخی منابع رجالی و کتاب‌شناسی، تدوین دو کتاب به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} نسبت داده شده که عبارت‌اند از: [[تفسیر منسوب به امام حسن عسکری]]{{ع}} و کتاب المنقبة که درباره هریک توضیحاتی در ذیل می‌آید: | در برخی منابع رجالی و کتاب‌شناسی، تدوین دو کتاب به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} نسبت داده شده که عبارت‌اند از: [[تفسیر منسوب به امام حسن عسکری]]{{ع}} و کتاب المنقبة که درباره هریک توضیحاتی در ذیل می‌آید: | ||
# تفسیر منسوب به امام حسن عسکری{{ع}} که [[تفسیری]] ناتمام و شامل [[تفسیر]] [[سوره]] [[فاتحة الکتاب]] و [[آیات]] پراکنده‌ای از [[سوره بقره]] تا [[آیه]] ۲۸۲ که بلندترین [[آیه قرآن]] است<ref>هاشمی، بررسی صحت و اعتبار روایات منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص۱۳۸.</ref>. نخستین منابع موجود که از [[روایات]] این تفسیر استفاده کرده‌اند آثاری از [[شیخ صدوق]] است<ref>برای نمونه، ر.ک: صدوق، الامالی، ص۲۳۹، مجلس ۳۳؛ همو، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۳۲۷؛ در الذریعه، ج۴، ص۲۸۵ نیز به این موضوع اشاره شده است. برای اطلاع بیشتر درباره این کتاب ر.ک: هاشمی، بررسی صحت و اعتبار روایات منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص۱۷۷؛ استادی، بحثی درباره تفسیر امام حسن عسکری{{ع}}، مجله نور علم، سال ۱۳۶۴، شماره ۱۳، ص۱۱۸ - ۱۳۶؛ لطفی، سند تفسیر منسوب به امام حسن عسکری{{ع}}؛ مطالعات قرآن و حدیث، سال اول، شماره اول، سال ۱۳۸۶، ص۱۲۹ – ۱۴۳.</ref>. | # تفسیر منسوب به امام حسن عسکری{{ع}} که [[تفسیری]] ناتمام و شامل [[تفسیر]] [[سوره]] [[فاتحة الکتاب]] و [[آیات]] پراکنده‌ای از [[سوره بقره]] تا [[آیه]] ۲۸۲ که بلندترین [[آیه قرآن]] است<ref>هاشمی، بررسی صحت و اعتبار روایات منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص۱۳۸.</ref>. نخستین منابع موجود که از [[روایات]] این تفسیر استفاده کرده‌اند آثاری از [[شیخ صدوق]] است<ref>برای نمونه، ر.ک: صدوق، الامالی، ص۲۳۹، مجلس ۳۳؛ همو، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۳۲۷؛ در الذریعه، ج۴، ص۲۸۵ نیز به این موضوع اشاره شده است. برای اطلاع بیشتر درباره این کتاب ر.ک: هاشمی، بررسی صحت و اعتبار روایات منسوب به امام عسکری{{ع}}، ص۱۷۷؛ استادی، بحثی درباره تفسیر امام حسن عسکری{{ع}}، مجله نور علم، سال ۱۳۶۴، شماره ۱۳، ص۱۱۸ - ۱۳۶؛ لطفی، سند تفسیر منسوب به امام حسن عسکری{{ع}}؛ مطالعات قرآن و حدیث، سال اول، شماره اول، سال ۱۳۸۶، ص۱۲۹ – ۱۴۳.</ref>. | ||
# کتاب (یا رساله) [[المقنعة (کتاب)|المقنعة]] کتاب دیگری است که به [[امام]] منسوب شده است<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۴۲۴؛ بیاضی، الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۷۵؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۴۹؛ و نیز، شهرستانی، مقدمه تحقیق کتاب فقه الرضا{{ع}}، علی بن بابویه، ص۱۰ و ۴۳.</ref>. این کتاب مشتمل بر [[علم حلال و حرام]] است. بنابراین، نمی‌تواند اثری در [[مناقب]] باشد که [[آقابزرگ تهرانی]] به نقل از «المناقب» [[ابن شهر آشوب]] به جای عنوان المقنعه به «المنقبه» نام برده است<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۴۹.</ref>. بدین ترتیب باید تصحیفی صورت گرفته باشد<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۵۵۹.</ref>. برخی این کتاب را همان «[[فقه الرضا]]{{ع}}» دانسته‌اند<ref>جلالی، تدوین السنه الشریفه، ص۱۸۵.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۵۶.</ref> | # کتاب (یا رساله) [[المقنعة (کتاب)|المقنعة]] کتاب دیگری است که به [[امام]] منسوب شده است<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۴۲۴؛ بیاضی، الصراط المستقیم، ج۲، ص۱۷۵؛ آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۴۹؛ و نیز، شهرستانی، مقدمه تحقیق کتاب فقه الرضا{{ع}}، علی بن بابویه، ص۱۰ و ۴۳.</ref>. این کتاب مشتمل بر [[علم حلال و حرام]] است. بنابراین، نمی‌تواند اثری در [[مناقب]] باشد که [[آقابزرگ تهرانی]] به نقل از «المناقب» [[ابن شهر آشوب]] به جای عنوان المقنعه به «المنقبه» نام برده است<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ج۲۳، ص۱۴۹.</ref>. بدین ترتیب باید تصحیفی صورت گرفته باشد<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۵۵۹.</ref>. برخی این کتاب را همان «[[فقه الرضا]]{{ع}}» دانسته‌اند<ref>جلالی، تدوین السنه الشریفه، ص۱۸۵.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]]، ص۲۵۶.</ref> | ||
=== [[دعا]] === | === [[دعا]] === | ||
بخشی از [[معارف دینی]] و ارزشمند ما مربوط به دعاهایی است که از [[امامان شیعه]] به یادگار مانده است. ۵۱ دعا از [[امام عسکری]]{{ع}} جمع‌آوری شده است. با یک نگاه کلی و اجمالی این [[دعاها]] در موضوعات مختلفی در [[تسبیح خدا]]، [[ستایش خداوند]] به خاطر دیدن فرزندش، [[صلوات بر پیامبر]]{{صل}} و یکایک [[جانشینان]] آن حضرت، درخواست [[حاجت]]، درخواست قضای حوائج، طلب روزی و طول عمر و موارد دیگر است<ref>ر.ک: ابطحی اصفهانی، الصّحیفة العسکریّه، الجامعه الادعیة الحادی‌عشر من الائمه، الامام الحسن بن علی العسکری{{ع}}، جلد ششم، قم، تحقیق مؤسسة الامام المهدی، مؤسسه الامام المهدی{{ع}}، ۱۴۲۳ق، ۱۳۸۱.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]] ص۲۵۷.</ref> | بخشی از [[معارف دینی]] و ارزشمند ما مربوط به دعاهایی است که از [[امامان شیعه]] به یادگار مانده است. ۵۱ دعا از [[امام عسکری]]{{ع}} جمع‌آوری شده است. با یک نگاه کلی و اجمالی این [[دعاها]] در موضوعات مختلفی در [[تسبیح خدا]]، [[ستایش خداوند]] به خاطر دیدن فرزندش، [[صلوات بر پیامبر]]{{صل}} و یکایک [[جانشینان]] آن حضرت، درخواست [[حاجت]]، درخواست قضای حوائج، طلب روزی و طول عمر و موارد دیگر است<ref>ر.ک: ابطحی اصفهانی، الصّحیفة العسکریّه، الجامعه الادعیة الحادی‌عشر من الائمه، الامام الحسن بن علی العسکری{{ع}}، جلد ششم، قم، تحقیق مؤسسة الامام المهدی، مؤسسه الامام المهدی{{ع}}، ۱۴۲۳ق، ۱۳۸۱.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش دوم ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش دوم ج۲]]، ص۲۵۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||