تربیت فرزند در معارف و سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

تربیت فرزند در معارف و سیره معصوم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰

۱۱٬۲۸۹ بایت اضافه‌شده ، ۶ اکتبر

←‏رنگ لباس نوزاد

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۴٬۱۱۴

ویرایش

@@ خط ۱۶۹: / خط ۱۶۹: @@
 کودک، در آینده عضوی از سازمان [[دینی]]، [[اجتماعی]]، [[فرهنگی]] و [[سیاسی]] [[جامعه]] خواهد بود؛ ولی نخست باید در این سازمان پذیرفته و آنگاه وابسته شود. [[وابستگی]] کودک به این جامعه، نیازمند برگزاری مراسمی است که در زمره حقوق فرزند هنگام تولد به شمار می‌آید و در [[سیره ائمه اطهار]]{{عم}} به آن اشاره شده و پدر و مادر به انجام آن توصیه شده‌اند<ref>[[ابوالفضل سلمانی گواری|سلمانی گواری، ابوالفضل]]، [[سیره خانوادگی ائمه معصوم (کتاب)|سیره خانوادگی ائمه معصوم]]، ص ۱۰۹؛ [[حامد ولی‌زاده|ولی‌زاده، حامد]]، [[سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۸۳-۲۰۱.</ref>.
+=== تغذیه با شیر مادر ===
+یکی دیگر از عوامل مؤثر در [[رشد]] جسمانی، روانی و [[اخلاقی]] نوزاد، تغذیه با شیر مادر است. [[تعالیم اسلام]] بهترین غذای نوزاد را شیر مادر می‌داند. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|‌لَيْسَ لِلصَّبِيِّ لَبَنٌ خَيْرٌ مِنْ لَبَنِ أُمِّهِ‌}}<ref>صحیفة الرضا، ص۵۰.</ref>؛ «برای کودک، شیری بهتر از شیر مادرش نیست». تأثیرگذاری شیر مادر به حدی است که اگر زنی به مدت و دفعات معین به کودکی شیر دهد، [[حکم]] مادر او را پیدا می‌کند و برخی از [[قوانین]] [[خویشاوندی]] نسبی بین کودک و وابستگان آن [[زن]] ایجاد می‌شود. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالَاتُكُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ مِنَ الرَّضَاعَةِ...}}<ref>«بر شما حرام است (ازدواج با) مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه‌هایتان و خاله‌هایتان و دختران برادر و دختران خواهر و مادران شیرده‌تان و خواهران شیرخورده‌تان و مادرزن‌هایتان و ختران زنانتان (از شوهر پیشین) که (اینک) در سرپرستی شمایند، (اگر) از همسرانی (باشند) که با آنان همخوابگی کرده‌اید، که اگر با آنها همخوابگی نکرده‌اید بر شما گناهی نیست؛ و همسران آن پسرانتان که از پشت شمایند؛ و (نیز) جمع میان دو خواهر، مگر آنکه از پیش (در زمان جاهلیت) روی داده است، که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۳.</ref>.
+اولیای دین بر تأثیرگذاری عمیق شیر مادر تأکید می‌کنند. در صورتی که کودک نمی‌تواند از شیر مادر استفاده کند، پدر موظف است دایه‌ای شایسته برای شیر دادن او [[انتخاب]] کند؛ چراکه بهره هوشی پایین، نوع [[باورهای دینی]] و رفتارهای نابهنجار و حتی [[زیبایی]] و [[زشتی]] زن شیرده، در نوزاد اثر می‌گذارد و در ویژگی‌های شخصیتی و سلامت روانی و جسم او نیز تأثیر دارد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرمایند: «برای شیر دادن کودک خود دایه خوب‌روی [[استخدام]] کن و از دایه‌های [[زشت]] دوری کن؛ زیرا شیر (ویژگی‌های مادر را به فرزند) سرایت می‌دهد»<ref>{{متن حدیث|اسْتَرْضِعْ لِوَلَدِكَ بِلَبَنِ الْحِسَانِ وَ إِيَّاكَ وَ الْقِبَاحَ فَإِنَّ اللَّبَنَ قَدْ يُعْدِي}}؛ الکافی، ج۶، ص۴۴، ح۱۲.</ref>.
+[[امام علی]]{{ع}} نیز می‌فرمایند: {{متن حدیث|لَا تَسْتَرْضِعُوا الْحَمْقَاءَ فَإِنَّ اللَّبَنَ يَغْلِبُ الطِّبَاعَ}}<ref>«زنان کم خرد را به شیردهی انتخاب نکنید؛ زیرا شیر بر طبیعت انسان چیره می‌شود»؛ الکافی، ج۶، ص۴۳، ح۹.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره می‌فرمایند: {{متن حدیث|رَضَاعُ الْيَهُودِيَّةِ وَ النَّصْرَانِيَّةِ خَيْرٌ مِنْ رَضَاعِ النَّاصِبِيَّةِ}}<ref>«شیردایه یهودی و مسی بهتر از شیر دایه ناصبی (دشمن اهل بیت{{عم}}) است؛ وسائل الشیعه، ج۲۱، ص۴۶۶، ح۲۷۵۹۹.</ref>. پس بر مادران عزیز و دلسوز لازم است که [[فرزندان]] خویش را با نام و یاد و [[محبت اهل بیت]]{{عم}} شیر دهند که فرزندان به [[لطف خدا]] [[دوستدار]] و خدمتگذار [[دین]] و [[اولیای الهی]] باشند.
+بنابراین شیردادن به نوزاد و رعایت آداب و شرایط آن باید مورد توجه مادران قرار گیرد تا از برخی مشکلات روانی [[آینده]] فرزند پیشگیری کنند و ظرفیت‌های روانی وی را ارتقا بدهند. غذای مادر نیز از طریق شیر او یا از راه‌های دیگر در [[شخصیت]] نوزاد اثر می‌گذارد و حتی روحیه انعطاف‌پذیری او را گسترش می‌دهد.
+کار شیردادن تنها تغذیه نیست، بلکه «کودک در تغذیه از شیر مادر، در اثر تماس بدنی با او احساس ایمنی و [[خشنودی]] می‌کند. این ارتباط عاطفی در مادر نیز عواطفی مانند [[شادی]]، [[نشاط]] و خشنودی ایجاد می‌کند»<ref>بهداشت روانی، ص۳۱۰.</ref>. تغذیه با شیر، [[حق]] شیرخوار و نیز از [[حقوق]] مادر است. نوزاد باید از شیر مادر تغذیه کند و از مزایای جسمی، ذهنی، [[عاطفی]] و روانی آن بهره‌مند شود؛ از این رو نمی‌توان از حق شیر دادن و حضانت مادر جلوگیری کرد. توصیه [[قرآن کریم]] این است: {{متن قرآن|وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ}}<ref>«و مادران فرزندان خود را دو سال کامل شیر می‌دهند» سوره بقره، آیه ۲۳۳.</ref>.
+نکته آخر این است که به هر حال دوران بارداری، هنگام تولد و ایام شیردهی نوزاد با [[مشکلات]] و ناراحتی‌ها و دردهایی همراه است که البته نوع نگاه افراد به آسان و کمتر شدن این [[دشواری‌ها]] کمک می‌کند. [[تعالیم اسلام]] این‌گونه مسئولیت‌های والدین را دارای [[تقدس]] و ارزش معنوی و برابر با عبادت‌هایی چون [[نماز]]، [[روزه]] و [[جهاد]] می‌داند؛ از این رو [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «هرگاه [[زن]] باردار شود همانند [[روزه‌دار]] و [[نمازگزار]] و مجاهدی است که با [[جان]] و مالش در [[راه خدا]] می‌جنگد و هرگاه زایمان کند، بزرگی [[پاداش]] وی را هیچ کس نمی‌داند و هرگاه شیر می‌دهد، هر مرتبه مکیدن کودک برابر است با [[آزاد]] ساختن برده ای از [[فرزندان]] اسماعیل{{ع}} و هرگاه از شیردهی فارغ می‌شود، [[فرشته]] [[بزرگواری]] به پهلویش می‌زند و می‌گوید: [[خدا]] تو را آمرزیده است؛ کارت را از نو آغاز کن»<ref>{{متن حدیث|إِذَا حَمَلَتِ الْمَرْأَةُ كَانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ الْمُجَاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِذَا وَضَعَتْ كَانَ لَهَا مِنَ الْأَجْرِ مَا لَا تَدْرِي مَا هُوَ لِعِظَمِهِ فَإِذَا أَرْضَعَتْ كَانَ لَهَا بِكُلِّ مَصَّةٍ كَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّرٍ مِنْ وُلْدِ إِسْمَاعِيلَ فَإِذَا فَرَغَتْ مِنْ رَضَاعِهِ ضَرَبَ مَلَكٌ عَلَى جَنْبِهَا وَ قَالَ اسْتَأْنِفِي الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَكِ}}؛ امالی صدوق، ص۴۱۱.</ref>
+بعد از دوران شیردهی، نوبت به غذاهای جایگزین می‌رسد که [[معصومین]]{{عم}} در این زمینه نیز راهگشاست، چنان که به غذاهایی مناسب برای [[رشد]] کودک سفارش می‌کنند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «[[فاطمه]]{{س}} غذای جویده شده به [[امام حسن]]{{ع}} و سپس به [[امام حسین]]{{ع}} می‌داد، در حالی که خود او در [[ماه رمضان]] [[روزه‌دار]] بود»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ فَاطِمَةَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهَا كَانَتْ تَمْضَغُ لِلْحَسَنِ ثُمَّ لِلْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا وَ هِيَ صَائِمَةٌ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ}}؛ الکافی، ج۴، ص۱۱۴.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} نیز می‌فرمایند: «[[پیامبر خدا]] گوشت و خرما را می‌جوید تا نرم می‌شد؛ آن‌گاه در دهان علی{{ع}} که از کودکی در [[خانه]] آن حضرت بود می‌گذاشت»<ref>{{متن حدیث|کَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} يَمْضَغُ اللَّحْمَةَ وَ التَّمْرَةَ حَتَّى تَلِينَ فَيَجْعَلُهَا فِي فَمِ عَلِيٍّ وَ هُوَ صَغِيرٌ فِي حَجْرِهِ}}؛ بحار الأنوار، ج۳۸، ص۳۲۳.</ref>.
+امام صادق{{ع}} نیز در این زمینه فرمودند: {{متن حدیث|اسْقُوا صِبْيَانَكُمُ السَّوِيقَ فِي صِغَرِهِمْ فَإِنَّ ذَلِكَ يُنْبِتُ اللَّحْمَ وَ يَشُدُّ الْعَظْمَ وَ قَالَ مَنْ شَرِبَ سَوِيقاً أَرْبَعِينَ صَبَاحاً امْتَلَأَتْ كَتِفَاهُ قُوَّةً}}<ref>مکارم الأخلاق، ص۱۹۲؛ بحار الأنوار، ج۶۳، ص۲۷۷.</ref>. [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} می‌فرمایند: «به کودکان خود انار بخورانید زیرا خوردن انار رشد زبانی و گفتاری کودک شما را در پی دارد»<ref>{{متن حدیث|أَطْعِمُوا صِبْيَانَكُمُ الرُّمَّانَ‌، فَإِنَّهُ أَسْرَعُ لِأَلْسِنَتِهِمْ‌}}؛ امالی طوسی، ص۳۶۲؛ مکارم الأخلاق، ص۱۷۱؛ بحار الأنوار، ج۶۳، ص۱۵۵.</ref>.<ref>[[حامد ولی‌زاده|ولی‌زاده، حامد]]، [[سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره خانوادگی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۸۳-۲۰۱.</ref>
 ==[[تعلیم و تربیت]] فرزند در دوره کودکی==