آیه اولی الامر از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

#آوردن این [[شبهات]] دلیل بر [[آگاهی]] نداشتن صاحبان آن از [[مذهب]] [[خاصه]]، بلکه [[قرآن]] و [[احادیث]] است؛ زیرا کسی که آگاهی اندکی از [[مذهب اهل بیت]]{{عم}} داشته باشد، می‌داند که [[امامیه]] [[عصمت]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} را با استناد به قرآن و [[روایات متواتر]] و منقول از سوی [[فریقین]] به [[اثبات]] رسانده است.

#درباره تصریح نکردن [[آیه شریفه]] در مراد خاصه، باید گفت که این اشکال برای تمامی دیدگاه‌ها مطرح است و آنها نیز باید پاسخگو باشند که اگر مراد از «[[اولی الامر]]»، [[اهل حل و عقد]] است، چرا به صراحت در آیه شریفه نیامده است.افزون بر آن قرآن بیانگر [[قوانین]] کلی [[اسلام]] است و مصادیق آن را به [[رسول خدا]] و اوصیای او واگذارده است با قطع نظر از دلالت [[آیه اطاعت]] در مراد، می‌توان به وسیله [[روایات]] فراوان و منقول از سوی فریقین که عهده دار [[تفسیر آیات قرآن]] می‌باشند، [[آیه]] یاد شده را [[تفسیر]] کرد و مصداق «اولی الامر» را نمایاند. (البته روایات یاد شده مصداق آن را ائمه اطهار معرفی کرده است.) درباره واگذاری [[تفسیر آیات]] به [[پیامبر]]{{صل}} از [[ابی بصیر]] نقل شده است که: از [[امام صادق]] درباره آیه «[[اطاعت]] پرسیدم؟ حضرت فرمود: این آیه درباره [[علی ابن ابی طالب]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} است. ابی بصیر می‌‌گوید: از ایشان پرسیدم [[مردم]] می‌گویند: چرا از علی و [[اهل بیت]] وی در قرآن نامی نیامده است؟ حضرت فرمود: به آنها بگویید [[نماز]] بر رسول خدا نازل شد و [[خداوند]] تعداد رکعات هر نماز را مشخص نکرد تا آنجا که رسول خدا{{صل}} خود آن را برای مردم تفسیر نمود و همچنین (دستور به [[پرداخت زکات]]) بر پیامبر نازل شد و مقدار و نصاب ان مشخص نگردید و این رسول خدا بود که آن را برای مردم تفسیر نمود و نیز ([[وجوب]])[[ حج]] بر پیامبر نازل شد و تعداد [[طواف]] آن مشخص نگردید و این [[رسول خدا]] بود که آن را برای [[مردم]] [[تفسیر]] و بیان نمود و [[آیه اطاعت]] نیز به همین شکل بر [[پیامبر]] نازل شده است و این رسول خدا است که مراد از آن را برای مردم بیان می‌کند. <ref>[[کلینی]]، اصول الكافى، ج۱، باب۱۲۰، ص۳۴۲.</ref>.

## این اشکال بر دیدگاه [[المنار]] بلکه بر تمامی دیدگاه‌ها - به جز دیدگاه [[پیروان مکتب اهل بیت]] وارد است؛ زیرا [[جماعت]] [[اهل حل و عقد]] نیز با هم اختلاف پیدا می‌کنند.  

## به [[گواهی]] [[تاریخ]] و دلیل‌های [[قطعی]] موجود از کتاب،[[ سنت]] و [[عقل]]، ائمه اطهار{{عم}} [[نور]] واحد هستند و تصور اختلاف میان آنان به [[گمراهی]] نزدیکتر است تا به [[تفسیر]]؛ زیرا به جهت [[آراستگی]] آنان به ویژگی [[عصمت]] و ارتباط به یک منبع واحد هیچگاه اختلاف و چند پارگی در میان آنان راه ندارد. <ref>مجلسی، [[محمد باقر]]، [[بحار الانوار]]، ج۲۳، ص۳۰۴ - ۳۲۵</ref> نویسنده المنار همچنین در ادامه سخنان خود می‌گوید: «قائلان [و [[معتقدان]]] به [[امام]] [[معصوم]] می‌گویند: فایده و مزیت [[پیروی از امام]]، [[نجات]] [[امت]] از [[تاریکی]] اختلاف و تفریق و زیان‌های آن است و [[حال]] آنکه ظاهر [[آیه شریفه]] آن است که این [[آیه]] در [[مقام]] بیان [[حکم]] مورد [[نزاع]] در حال وجود «[[اولی الامر]]» و [[پیروی]] امت از آنان است گویی آنکه اولی الامر در حکم برخی از وقایع و حوادث اختلاف پیدا می‌کند و این در حالی است که نزد قائلان به امام،[[ اختلاف]] و [[تنازع]] با [[وجود امام]] معصوم جایز نمی‌باشد؛ چون امام در نظر آنان، همانند [[پیامبر]]{{صل}} است از این رو و بنابر نظر ایشان (یعنی قائلان به امام معصوم)، فایده و مزیتی بر ذيل آيه شريفه {{متن قرآن|فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ}}<ref>«ای مؤمنان، چون در چیزی با هم به ستیز برخاستید..». سوره نساء، آیه 59.</ref>مترتب نیست. <ref>رشید رضا، تفسير المنار، ج۵، ص۱۵۹.</ref>. در پاسخ به این شبهه نیز باید گفت: این سخن [[رشید رضا]] برآمده از دیدگاه وی در تعیین مخاطبان جمله {{متن قرآن|فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ}}<ref>«ای مؤمنان، چون در چیزی با هم به ستیز برخاستید» سوره نساء، آیه 59.</ref> در آیه شریفه می‌باشد؛ چراکه به [[گمان]] او در این آیه شریفه که به [[رجوع]] به [[خدا]] و [[رسول]] در مسائل اختلافی امر شده‌اند، مجموع [[امت]] است و از جمله [[اهل حل و عقد]] می‌باشند؛ بنابراین به همین دلیل است که وی بر [[ضرورت]] وجود گروهی که بر مسائل مورد [[اختلاف]] [[جماعت]] حل و [[عقد]] [[نظارت]] داشته و به [[قضاوت]] و [[داوری]] بپردازند، تأکید می‌کند. <ref>همان ص۱۶۰ و ۱۶۳ و ۱۶۴</ref>.