امام حسن مجتبی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخهها
←جایگاه امام حسن{{ع}} نزد پیامبر{{صل}}
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
#از [[یاران رسول خدا]]{{صل}} فراوان نقل شده که از آن حضرت شنیدهاند درباره امام حسن و امام حسین{{عم}} فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا<ref>خصائص نسایی، ص۲۶.</ref> فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا}}<ref>سنن ترمذی، ص۵۳۹.</ref>؛ خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن دو [[آگاهی]]. بنابراین، تو نیز آنان و دوستدارانشان را مورد [[محبّت]] خویش قرار ده. از [[سلمان فارسی]] نقل شده که از [[رسول خدا]]{{صل}} شنید میفرمود: {{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ابْنَايَ، مَنْ أَحَبَّهُمَا أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَحَبَّنِي أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ وَ مَنْ أَبْغَضَهُمَا أَبْغَضَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَنِي أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ النَّارَ}}<ref>مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۶.</ref>؛ حسن و حسین [[فرزندان]] منند، هرکس آنان را [[دوست]] بدارد، [[دوستدار]] من است و هرکس مرا دوست بدارد، [[خدا]] دوستدار اوست و آنکس که مورد [[محبّت خدا]] باشد، او را وارد [[بهشت]] میگرداند و کسی که آن دو را به [[خشم]] آورد مرا [[خشمگین]] ساخته و آنکس که مرا به خشم آورد، خدا بر او خشم میگیرد و هرکس [[خداوند]] به او خشمگین گردد، او را وارد [[دوزخ]] میکند. | #از [[یاران رسول خدا]]{{صل}} فراوان نقل شده که از آن حضرت شنیدهاند درباره امام حسن و امام حسین{{عم}} فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا<ref>خصائص نسایی، ص۲۶.</ref> فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا}}<ref>سنن ترمذی، ص۵۳۹.</ref>؛ خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن دو [[آگاهی]]. بنابراین، تو نیز آنان و دوستدارانشان را مورد [[محبّت]] خویش قرار ده. از [[سلمان فارسی]] نقل شده که از [[رسول خدا]]{{صل}} شنید میفرمود: {{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ابْنَايَ، مَنْ أَحَبَّهُمَا أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَحَبَّنِي أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ وَ مَنْ أَبْغَضَهُمَا أَبْغَضَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَنِي أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ النَّارَ}}<ref>مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۶.</ref>؛ حسن و حسین [[فرزندان]] منند، هرکس آنان را [[دوست]] بدارد، [[دوستدار]] من است و هرکس مرا دوست بدارد، [[خدا]] دوستدار اوست و آنکس که مورد [[محبّت خدا]] باشد، او را وارد [[بهشت]] میگرداند و کسی که آن دو را به [[خشم]] آورد مرا [[خشمگین]] ساخته و آنکس که مرا به خشم آورد، خدا بر او خشم میگیرد و هرکس [[خداوند]] به او خشمگین گردد، او را وارد [[دوزخ]] میکند. | ||
# انس میگوید: «از [[رسول خدا]]{{صل}} پرسیدند: کدامیک از اعضای [[خاندان]] شما نزدتان محبوبتر است؟ فرمود: «حسن و حسین» و همواره به دخترش [[فاطمه]] میفرمود: «فرزندانم را نزدم فرا خوان». وقتی فاطمه آنها را نزد [[پیامبر]] میآورد رسول خدا{{صل}} آن دو را میبوسید و در آغوش میکشید<ref>سنن ترمذی، ص۵۴۰.</ref>. | # انس میگوید: «از [[رسول خدا]]{{صل}} پرسیدند: کدامیک از اعضای [[خاندان]] شما نزدتان محبوبتر است؟ فرمود: «حسن و حسین» و همواره به دخترش [[فاطمه]] میفرمود: «فرزندانم را نزدم فرا خوان». وقتی فاطمه آنها را نزد [[پیامبر]] میآورد رسول خدا{{صل}} آن دو را میبوسید و در آغوش میکشید<ref>سنن ترمذی، ص۵۴۰.</ref>. | ||
# | #[[ابو حازم]] از [[ابو هریره]] [[روایت]] کرده که گفت: با چشم خود دیدم رسول خدا{{صل}} مانند کسی که دانه خرما را میمکد، آب دهان حسن و حسین را میمکید<ref>مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۵۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۴، ص ۳۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |