امام حسن مجتبی در معارف و سیره نبوی

جایگاه امام حسن(ع) نزد پیامبر(ص)‌

پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) از نوادگانش حسن و حسین(ع) به اوصافی یاد کرده که حاکی از مقام و منزلت والای آنان نزد اوست، از جمله اینکه آن دو بزرگوار:

گل‌های بوستان نبی اکرم در دنیا و گل‌های خوشبوی وی میان این امتند^[۱].
امام حسن و امام حسین برترین انسان‌های روی زمین‌اند^[۲].
آن دو، سالار جوانان بهشتی‌اند^[۳].
آنها دست به قیام بزنند یا نزنند، امام و پیشوا به‌شمار می‌آیند^[۴].
آن دو بزرگوار از عترت و اهل بیت پیامبرند که تا قیامت از قرآن جدایی ندارند و امّتی که بدانان چنگ زند، هرگز به گمراهی دچار نگردد^[۵].
این دو امام همام در شمار اهل بیتی‌اند که برای کشتی نشستگان خود نجات از غرق شدن را ضمانت می‌کنند^[۶].
آن دو، از جمله افرادی‌اند که جدّ بزرگوارشان در حق آنان فرمود: «النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الِاخْتِلَافِ»؛ ستارگان، سبب امنیت زمینیان از هلاکت و اهل بیت من موجب مصونیت ساکنان زمین، از اختلافند.
از یاران رسول خدا(ص) فراوان نقل شده که از آن حضرت شنیده‌اند درباره امام حسن و امام حسین(ع) فرمود: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا^[۷] فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا»^[۸]؛ خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن دو آگاهی. بنابراین، تو نیز آنان و دوستدارانشان را مورد محبّت خویش قرار ده. از سلمان فارسی نقل شده که از رسول خدا(ص) شنید می‌فرمود: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ابْنَايَ، مَنْ أَحَبَّهُمَا أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَحَبَّنِي أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ الْجَنَّةَ وَ مَنْ أَبْغَضَهُمَا أَبْغَضَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَنِي أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَبْغَضَهُ اللَّهُ أَدْخَلَهُ النَّارَ»^[۹]؛ حسن و حسین فرزندان منند، هرکس آنان را دوست بدارد، دوستدار من است و هرکس مرا دوست بدارد، خدا دوستدار اوست و آن‌کس که مورد محبّت خدا باشد، او را وارد بهشت می‌گرداند و کسی که آن دو را به خشم آورد مرا خشمگین ساخته و آن‌کس که مرا به خشم آورد، خدا بر او خشم می‌گیرد و هرکس خداوند به او خشمگین گردد، او را وارد دوزخ می‌کند.
انس می‌گوید: «از رسول خدا(ص) پرسیدند: کدامیک از اعضای خاندان شما نزدتان محبوب‌تر است؟ فرمود: «حسن و حسین» و همواره به دخترش فاطمه می‌فرمود: «فرزندانم را نزدم فرا خوان». وقتی فاطمه آنها را نزد پیامبر می‌آورد رسول خدا(ص) آن دو را می‌بوسید و در آغوش می‌کشید^[۱۰].
ابو حازم از ابو هریره روایت کرده که گفت: با چشم خود دیدم رسول خدا(ص) مانند کسی که دانه خرما را می‌مکد، آب دهان حسن و حسین را می‌مکید^[۱۱].^[۱۲]

منابع

حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۴

پانویس

↑ صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸، سنن ترمذی، ص۵۳۹.
↑ عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.
↑ سنن ابن ماجه، ج۱۴، ص۵۶، ترمذی، ص۵۳۹.
↑ مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۶۳، به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.
↑ جامع ترمذی، ص۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.
↑ حلیة الاولیاء، ج۴، ص۳۰۶.
↑ خصائص نسایی، ص۲۶.
↑ سنن ترمذی، ص۵۳۹.
↑ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۶.
↑ سنن ترمذی، ص۵۴۰.
↑ مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۵۶.
↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۴، ص ۳۱.

[1] صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸، سنن ترمذی، ص۵۳۹.

[2] عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.

[3] سنن ابن ماجه، ج۱۴، ص۵۶، ترمذی، ص۵۳۹.

[4] مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۶۳، به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.

[5] جامع ترمذی، ص۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.

[6] حلیة الاولیاء، ج۴، ص۳۰۶.

[7] خصائص نسایی، ص۲۶.

[8] سنن ترمذی، ص۵۳۹.

[9] مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۶.

[10] سنن ترمذی، ص۵۴۰.

[11] مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۵۶.

[12] حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۴، ص ۳۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]