قبله: تفاوت میان نسخه‌ها

در اهمیت و جایگاه قبله، همین بس که نشانه کیان [[دین]] و [[امت]] است و لذا [[مسلمانان]] را «اهل قبله» می‌نامند، چنان که «به اهل قرآن» نیز معروفند. از این رو [[خدای سبحان]]، قبله را آزمونی بزرگ دانسته {{متن قرآن|وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً}}<ref>«و بی‌گمان آن جز بر آنان که خداوند رهنمونشان شد، گران بود» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref> و در [[سوره بقره]] [[آیه]] ۱۴۲ تا ۱۴۵ پنج بار درباره قبله سخن گفته که این شیوه بیان نادری است. از آنجا که پذیرش قبله، به منزله پذیرش اصل دین است، خدای سبحان به [[رسول اکرم]] می‌فرمود: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ}}<ref>«و اگر برای اهل کتاب هر نشانه‌ای بیاوری از قبله تو پیروی نخواهند کرد و تو هم پیرو قبله آنان نخواهی بود» سوره بقره، آیه ۱۴۵.</ref> هر معجزه‌ای ارائه کنی، [[اهل کتاب]] قبله تو را نخواهند پذیرفت، همان‌گونه که تو به قبله آنان که امری [[منسوخ]] است رو نخواهی کرد<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۷۵۶.</ref>.