سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
←سیره قضایی امام مهدی
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رفتار]] [[مدیریتی]] حضرت مهدی {{ع}} نسبت به توده‌های مردم، مهرورزی و [[گشاده رویی]] و [[رأفت]] و رحمت است. در [[نظام]] مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} تلاش بر این است که [[همگرایی]] و [[وحدت]] و [[الفت]] [[قلبی]] را در میان مردم نهادینه کند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۱۷ ـ ۲۲۶.</ref>. | [[رفتار]] [[مدیریتی]] حضرت مهدی {{ع}} نسبت به توده‌های مردم، مهرورزی و [[گشاده رویی]] و [[رأفت]] و رحمت است. در [[نظام]] مدیریتی [[امام مهدی]] {{ع}} تلاش بر این است که [[همگرایی]] و [[وحدت]] و [[الفت]] [[قلبی]] را در میان مردم نهادینه کند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۲۱۷ ـ ۲۲۶.</ref>. | ||
=== | === سیره قضایی امام مهدی === | ||
{{اصلی|سیره قضایی امام مهدی}} | |||
از موضوعاتی که [[روایات]] پرشماری دربارۀ آن [[نقل]] شده است، چگونگی [[قضاوت]] [[امام زمان]] {{ع}} میان [[مردم]] و حل [[مشکلات]] قضائی [[انسان]] است. شیوۀ [[قضاوت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت {{ع}} با شواهد و [[دلایل]] ظاهری [[قضاوت]] نمی‌کند؛ بلکه معیار [[قضاوت]] مهدوی، [[علم باطنی]] است. [[امام]] {{ع}} با دیدن هر کس، به درون او راه می‌یابد و می‌داند چه کس بر [[حق]] است و چه کس بر [[باطل]]. [[حضرت مهدی]] {{ع}} از دانشی [[الهی]] بهره‌مند است که از گذر آن حتی میان [[اهل کتاب]] به کتاب ایشان [[قضاوت]] می‌کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۱ ص ۲۹.</ref>. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] است: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و آل [[داوود]] و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند و [[بینه]] طلب نمی‌کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ {{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج، ۵۲، ص ۳۳۹.</ref> | |||
[[خداوند]] به او [[الهام]] می‌کند و بر اساس [[علم]] خویش به [[داوری]] برمی‌خیزد و هر قومی را به آنچه پنهان می‌دارند، [[آگاه]] می‌سازد. [[دوست]] را از [[دشمن]]، به چهره بازمی‌شناسد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>. از برخی [[روایات]] برمی‌آید [[امام]] {{ع}} برای [[قضاوت]] نمایندگانی به این سوی و آن سوی جهان می‌فرستد و آنان با تعالیم و به [[یاری]] آن حضرت {{ع}} از گونه‌ای [[علم غیبی]] برخوردارند و در [[قضاوت]] از آن بهره می‌گیرند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبرعلی]]، [[سیره امام مهدی در عصر ظهور (کتاب)|سیره امام مهدی در عصر ظهور]]، ص ۱۷۴.</ref> | |||
=== [[سیره اقتصادی امام مهدی]] === | === [[سیره اقتصادی امام مهدی]] === | ||