پرش به محتوا

سیره نظامی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

 
خط ۱۰۲: خط ۱۰۲:
همچنین [[علی بن رئاب]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کره است که حضرت فرمود: "مراد از [[نشانه‌ها]] همانا [[ائمه]] {{عم}}‌اند و مراد از نشانه‌ای که انتظارش می‌رود قائم {{ع}} است؛ پس در آن [[روز]] ایمان کسی که پیش از قیام به [[شمشیر]] قائم {{ع}} ایمان نیاورده، برایش نفعی ندارد، اگرچه به پدران او [[ایمان]] داشته باشد"<ref>{{متن حدیث|أَنَّهُ قَالَ: فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ}} فَقَالَ {{ع}} الْآيَاتُ هُمُ الْأَئِمَّةُ {{عم}} وَ الْآيَةُ الْمُنْتَظَرَةُ هُوَ الْقَائِمُ {{ع}} فَيَوْمَئِذٍ لَا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلِ قِيَامِهِ بِالسَّيْفِ وَ إِنْ آمَنَتْ بِمَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ آبَائِهِ {{عم}}}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۱۸- ۳۰، ج۲، ص۳۳۶.</ref>.
همچنین [[علی بن رئاب]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کره است که حضرت فرمود: "مراد از [[نشانه‌ها]] همانا [[ائمه]] {{عم}}‌اند و مراد از نشانه‌ای که انتظارش می‌رود قائم {{ع}} است؛ پس در آن [[روز]] ایمان کسی که پیش از قیام به [[شمشیر]] قائم {{ع}} ایمان نیاورده، برایش نفعی ندارد، اگرچه به پدران او [[ایمان]] داشته باشد"<ref>{{متن حدیث|أَنَّهُ قَالَ: فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ}} فَقَالَ {{ع}} الْآيَاتُ هُمُ الْأَئِمَّةُ {{عم}} وَ الْآيَةُ الْمُنْتَظَرَةُ هُوَ الْقَائِمُ {{ع}} فَيَوْمَئِذٍ لَا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلِ قِيَامِهِ بِالسَّيْفِ وَ إِنْ آمَنَتْ بِمَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ آبَائِهِ {{عم}}}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۱۸- ۳۰، ج۲، ص۳۳۶.</ref>.


همچنین در [[روایت]] دیگری که از [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر آیه]] یاد شده وارد شده، چنین آمده است: "منظور از نشانه‌های [[پروردگار]]، [[خروج قائم]] ماست که انتظارش را می‌کشند. ای [[ابابصیر]]، خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در حال غیبتش، انتظارش را می‌کشند و در [[زمان]] ظهورش از او [[اطاعت]] می‌کنند! آنها اولیای [[خداوند]] هستند که نه هراسی دارند و نه اندوهی"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ‌: {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا}}، يَعْنِي خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا ثُمَّ قَالَ {{ع}} يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ {{متن قرآن|لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>.
همچنین در [[روایت]] دیگری که از [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر آیه]] یاد شده وارد شده، چنین آمده است: "منظور از نشانه‌های [[پروردگار]]، [[خروج قائم]] ماست که انتظارش را می‌کشند. ای [[ابابصیر]]، خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در حال غیبتش، انتظارش را می‌کشند و در [[زمان]] ظهورش از او [[اطاعت]] می‌کنند! آنها اولیای [[خداوند]] هستند که نه هراسی دارند و نه اندوهی"<ref>{{متن حدیث|فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ‌: {{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا}}، يَعْنِي خُرُوجَ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ مِنَّا ثُمَّ قَالَ {{ع}} يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ {{متن قرآن|لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>.


روایت سومی نیز از امام صادق {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه مبارکه]]: {{متن قرآن|قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ}}<ref>«بگو: در روز داوری ایمان کافران برای آنان سودی ندارد و به آنها مهلت نمی‌دهند» سوره سجده، آیه ۲۹.</ref> وارد شده است که آن حضرت فرمود: "[[روز]] [[فتح]]، روزی است که [[دنیا]] برای [[قائم]] {{ع}} فتح می‌شود. در این روز [[ایمان]] کسی که بخواهد به وسیله ایمان به آن حضرت [[تقرّب]] جوید، در صورتی که پیش از این [[مؤمن]] نباشد و به این فتح [[یقین]] نداشته باشد، برایش نفعی ندارد و شخصی که از پیش مؤمن بوده و به فتح او یقین داشته، ایمان برایش نفع خواهد داشت و قدر و منزلتش نزد [[خداوند بزرگ]] خواهد بود"<ref>{{متن حدیث|قَالَ يَوْمُ الْفَتْحِ يَوْمٌ تُفَتَّحُ الدُّنْيَا عَلَى الْقَائِمِ لَا يَنْفَعُ أَحَداً تَقَرَّبَ بِالْإِيمَانِ مَا لَمْ يَكُنْ قَبْلَ ذَلِكَ مُؤْمِناً وَ بِهَذَا الْفَتْحِ مُوقِناً فَذَلِكَ الَّذِي يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ يَعْظُمُ عِنْدَ اللَّهِ قَدْرُهُ وَ شَأْنُهُ}}؛ تأویل الآیات الظاهره، ج۲، ص۴۴۵؛ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، ج۱۰، ۳۰۷.</ref>.
روایت سومی نیز از امام صادق {{ع}} در [[تفسیر]] [[آیه مبارکه]]: {{متن قرآن|قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ}}<ref>«بگو: در روز داوری ایمان کافران برای آنان سودی ندارد و به آنها مهلت نمی‌دهند» سوره سجده، آیه ۲۹.</ref> وارد شده است که آن حضرت فرمود: "[[روز]] [[فتح]]، روزی است که [[دنیا]] برای [[قائم]] {{ع}} فتح می‌شود. در این روز [[ایمان]] کسی که بخواهد به وسیله ایمان به آن حضرت [[تقرّب]] جوید، در صورتی که پیش از این [[مؤمن]] نباشد و به این فتح [[یقین]] نداشته باشد، برایش نفعی ندارد و شخصی که از پیش مؤمن بوده و به فتح او یقین داشته، ایمان برایش نفع خواهد داشت و قدر و منزلتش نزد [[خداوند بزرگ]] خواهد بود"<ref>{{متن حدیث|قَالَ يَوْمُ الْفَتْحِ يَوْمٌ تُفَتَّحُ الدُّنْيَا عَلَى الْقَائِمِ لَا يَنْفَعُ أَحَداً تَقَرَّبَ بِالْإِيمَانِ مَا لَمْ يَكُنْ قَبْلَ ذَلِكَ مُؤْمِناً وَ بِهَذَا الْفَتْحِ مُوقِناً فَذَلِكَ الَّذِي يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ يَعْظُمُ عِنْدَ اللَّهِ قَدْرُهُ وَ شَأْنُهُ}}؛ تأویل الآیات الظاهره، ج۲، ص۴۴۵؛ تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، ج۱۰، ۳۰۷.</ref>.
۱۱۵٬۸۵۴

ویرایش