جزیه در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

کلمه «جزیه» یک واژه عربی است و از کلمات [[مجازات]] و جزا مشتق شده است که به معنای «پاداش» هستند <ref>کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).</ref>. طبق این معنا، [[جزیه]]، [[پاداش]] و یا مالیاتی است که [[کفّار]] [[ذمی]] در مقابل سکونت خود در [[مملکت اسلامی]] و برای تأمین هزینه‌های [[دفاعی]]، [[امنیتی]] و امور عام‌المنفعه به [[دولت اسلامی]] پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و [[مالیات]]، عین [[عدالت]] و [[انصاف]] است<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۴۶۷.</ref>.

[[جزیه]] در لغت از ماده «ج ز ی» به معنای مکافات بر چیزی، و [[مجازات]] نیز از همین ماده است، و در اصطلاح به مالیاتی گفته می‌شود که از [[کافران]] [[اهل کتاب]] یا [[مشرکان]] [[عجم]] گرفته می‌شد<ref>ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۱۴۳، ماده جزی.</ref>. جزیه مالیاتی بود که به طور عادی بر رئوس [[اهل ذمه]] وضع می‌شد؛ گرچه گاهی بر زمین‌های ایشان نیز بسته می‌شد<ref>منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۶۳.</ref>.<ref>[[سید رضا حسینی|حسینی، سید رضا]]، [[بیت المال (مقاله)| مقاله «بیت المال»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۷]]، ص ۴۱۰.</ref>